Bijzonder weetje: kinderen die denken dat hun juf of meester gelukkig is, zijn zelf ook vaker gelukkig. Dat zegt professor Guido van Hal, die een studie van de Universiteit van Antwerpen begeleidde, in De Standaard.
“Juffen en meesters zijn voor kinderen op de basisschool echte rolmodellen”, aldus Van Hal. “Als kinderen hen leuk vinden, gaan ze liever naar school en voelen ze zich ook beter in hun vel.”
De provincie Antwerpen vroeg aan 13.871 leerlingen uit de vierde, vijfde en zesde klas van 163 basisscholen wat hen gelukkig maakt. En wat blijkt? Veel vrienden hebben, niet gepest worden, zich niet voortdurend vervelen, en terechtkunnen bij veel mensen – in de eerste plaats bij hun ouders – maakt ze blij. Én het geluk van de juf of meester, dus. Ook verrassend: kinderen met een gsm, smartphone of gameconsole zijn niet per se gelukkiger dan kinderen zonder die gadgets.
Nog vóór je kind de deur uit stapt, is de emotionele “basislijn” voor de dag vaak al bepaald. Niet door een strak schema of een perfect afgevinkte routine, maar door iets anders: hoe veilig en verbonden je kind zich bij jou voelt.
Kalvijn en Nina hebben ervoor gekozen om hun kindje zo min mogelijk op social media te delen.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (10), Vieve (8) en Lilou (5). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Kirsten Schilder is getrouwd met zanger Nick Schilder en moeder van Nikki, Julian en Jackie. Daarnaast is ze oprichter van Making Memories.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Romy* tijdens het optuigen van de kerstboom.
Er is zo’n opvoedwijsheid die hardnekkig blijft hangen: zoals je een kind aanspreekt, zo gaat het zich ook gedragen. Geef je vertrouwen, dan groeit het. Praat je alsof het kind iets kan, dan gaat het eerder proberen om inderdaad “dat kind” te zijn.
