‘Mijn moeder is bij al mijn drie bevallingen geweest’

“Je had me zó stevig vast, Sanne! Ik dacht echt dat ik zou stikken toen je die arm om mijn nek sloeg en aan me ging hangen en trekken”, zegt mijn moeder als we al nippend aan een wijntje nog even mijn laatste bevalling de revue laten passeren.

Ik moet grinniken, want ik weet nog hoe ik haar in de houdgreep hield tijdens het puffen. Vooral toen ik in twintig minuten van zes naar tien centimeter ontsluiting vloog en ik van voren niet meer wist dat ik van achteren nog bestond, kneep ik haar bijna tot moes.

Puffen met een ervaringsdeskundige

Mijn moeder is bij al mijn drie bevallingen geweest. Mensen zijn daar weleens verbaasd over, terwijl ik me niet kan voorstellen hoe het zonder haar was verlopen. Ik vond het fijn om haar als ervaringsdeskundige aan mijn zijde te hebben. Zij was dan ook degene die samen met mij de weeën wegpufte. Dat kon ze als de beste.

“Mijn moeder was degene die samen met mij de weeën wegpufte”

Mijn vriend was er ook bij, maar die maakte zich onder andere nuttig door me slokjes water te geven door een rietje terwijl ik kronkelend bezig was de weeënstorm te trotseren.

Lees ook – Sanne Akkerman over heftige bevalling: ‘Ongekend wat ons lichaam aankan’ >

Tussen hoop en vrees

Ineens wordt mijn moeders blik een stuk serieuzer. “Ik zit er nu wel om te lachen, maar ik heb die laatste bevalling wel even moeten verwerken, hoor”, zucht ze. Ik weet dat maar al te goed.

Er was paniek omdat de hartslag van mijn dochtertje te ver daalde en niet herstelde. Toen haar schoudertje ook nog vastzat, ze er uiteindelijk zo slap als een pop uitkwam en niet ademde of huilde, wisten we niet of het goed zou aflopen. De minuten dat we tussen hoop en vrees leefden, voordat de ambulances kwamen, leken een eeuwigheid te duren. Met wat hulp kwam mijn dochtertje bij, maar de schrik zat er bij ons goed in.

“Zelf heb ik mijn bevalling snel een plekje kunnen geven, maar bij mijn moeder staat het nog op haar netvlies gegrift”

Zelf heb ik mijn bevalling gelukkig snel een plekje kunnen geven, maar bij mijn moeder, die alles heel bewust heeft meegemaakt, staat het nog op haar netvlies gegrift.

Rooskleurig

Om de stemming wat op te krikken gooi ik het over een andere boeg. “Maar mam, één geruststelling: we zijn niet van plan om voor een vierde te gaan…” Al realiseer ik me dat deze quasi-jolige oneliner wellicht zijn rooskleurige uitwerking op mijn moeder nu nog eventjes mist.

Deze column staat in Kek Mama 08-2022.

Met een abonnement op Kek Mama geniet je van mooie voordelen:

*Goedkoper dan in de winkel

*Lees elke maand als eerst Kek Mama

*Gratis verzonden

Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.