Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van Maria (11) en Phaedra (8). Elke vrijdag schrijft ze rake, eerlijke, grappige en vooral herkenbare columns over haar leven en het moederschap.
Woensdag begint als een gewone dag: net iets te laat wakker omdat we nog in het zomervakantieritme zitten, niet genoeg brood in huis (dus Chocopops als ontbijt) en de dagelijkse discussie wie de hond moet uitlaten.
Toch slaat die gewone woensdag in één klap om als ik ’s middags een verontrustend bericht in de schoolapp krijg: er is een vreselijk ongeluk gebeurd op het schoolplein.
Alleen al bij het lezen van de eerste zin gaan mijn emoties alle kanten op. Mijn God, paniek. Het is niet mijn kind, maar wat vreselijk. Wat is er gebeurd? Als ik verder lees, wordt het duidelijk: het ongeluk is ernstig en veel leerlingen zijn getuigen geweest, omdat het pauze was. De schooldirectie vraagt alle ouders om hun kind op te halen in de klas – iedereen is behoorlijk geschrokken.
De tranen springen in mijn ogen en ik stap in een waas op mijn fiets. Als ik bij school aankom, zwermen de ouders over het schoolplein op zoek naar hun kind. Hoe gaat het met de leerling? Hoe erg is het? Hoe kón dit gebeuren op een schoolplein? De vragen hangen boven eenieders hoofd.
Lees ook
‘Na het ongeluk kon ik alleen maar denken: door mij heeft onze zoon voor altijd een litteken’ >
Ik haal eerst mijn jongste op, dan mijn oudste. Instinctief. Ze zijn beduusd en willen me allebei graag de plek van het ongeluk laten zien. De recherche staat bij het lint dat de plek afzet. Mijn jongste pakt mijn hand en trekt me ernaartoe. Normaal zou ik dit niet doen, maar ik voel dat de kinderen er behoefte aan hebben en dus loop ik mee.
Er volgen meerdere ouders. Mijn gedachten dwalen af naar de ouders van deze leerling. De verschrikking als je gebeld wordt door school… Dat ene telefoontje dat je leven op zijn kop zet. Je verplaatst je in ze, maar al snel zeggen je lichaam en geest: stop! Niet doen. Je kunt dit niet bevatten.
We komen thuis en gaan aan de keukentafel zitten. Mijn oudste is druk en kan niet stilzitten, mijn jongste stelt honderd vragen. Dan volgt er een mail vanuit school waarin staat dat ieder kind anders reageert op situaties als deze en dat het goed is om erover te blijven praten.
Dat doen we dus ook. In flarden. Er wordt ‘gewoon’ gehockeyd en ons leven gaat door. Op een andere plek vecht iemand voor het zijne. In gedachten en in ons hart zijn we bij de leerling en zijn familie…
Op het moment van schrijven is er nog geen verdere informatie bekend over de toestand van de leerling.
Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van 2 lab baby’s Maria (11) en Phaedra (8). Ze werkte o.a. bij Qmusic en 100% NL. Haar succesvolle podcast serie Let’s Talk About Sex(e) hoor je nu op GoodLIFE Radio. Haar man woont doordeweeks in Zwitserland, wanneer ze probeert kids, werk en girls nights zo goed en zo kwaad te combineren. In haar debuut roman ‘De Lab Baby’ vertelt ze over haar persoonlijke ervaringen met IVF.
Meer columns van Patricia? Elke vrijdag komt er een nieuwe column op KekMama.nl. Lees hier de eerdere columns.
Ze is de hoogstgenoteerde vrouwelijke self-made miljonair in de Quote Top 100, maar dat was nooit haar doel. Sharon Hilgers van My Jewellery begon gewoon met fröbelen aan de keukentafel en van het een kwam het ander.
Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van Maria (15) en Phaedra (12). Ze schrijft rake, eerlijke, grappige en vooral herkenbare columns over haar leven.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (10), Vieve (8) en Lilou (5). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Tot 1956 werden vrouwen ontslagen als ze gingen trouwen. De tijden zijn sindsdien wel veranderd, zou je denken, maar zwangerschapsdiscriminatie komt helaas maar al te vaak voor. Marleen Staal merkte dat ze in de overdrive ging om zich te bewijzen toen ze zwanger was.
Terugkijkend leidde ze een luxeleventje toen ze maar zestien uur per week werkte. Maar nadat haar huwelijk strandde is Vivian fulltime gaan werken, met een eeuwig schuldgevoel naar haar kinderen toe als gevolg.
We doen het allemaal wel eens: een zak vol cadeautjes met Sinterklaas en iets extra’s met Kerst. Want: kinderen blij, wij blij. Maar té veel cadeautjes geven, kan op de lange termijn nadelen hebben.