bron: pexels
Juf Ruby (49) geeft les aan de stille Django (11) in groep acht. Op een dag gebeurt er iets wat ze nog nooit heeft meegemaakt.
Ruby: “Maandag, de pauze. Ik zit in de lerarenkamer als overblijfjuf Martina binnenkomt, met mijn leerling Django (11) aan de hand. Django klappertandt van het huilen. Ik zie dat hij rode striemen in zijn nek heeft. Ook bij Martina staan de tranen in de ogen. Ze neemt me apart. ‘Django heeft iets engs gedaan,’ zegt ze. ‘Hij is achter een struik gaan zitten, heeft wilgentakjes om zijn nek gedaan en daaraan getrokken. Toen ik hem vond kreeg hij bijna geen adem meer.’
De wereld staat even stil. Ik kijk naar Django, een klein gevoelig jongetje, dat vaak alleen staat in het speelkwartier. Mijn hart breekt. Zoiets heftigs heb ik nog nooit meegemaakt in mijn werk.
De intern begeleidster neemt mijn klas over, terwijl ik Django thee geef in een leeg lokaal. Ik bel zijn vader Muno, bij wie hij woont – Django’s ouders zijn gescheiden. Muno komt meteen. Ik aai Django over zijn nek, over de striemen. ‘Heb je pijn?’ vraag ik. Hij huilt maar door, trillend. ‘We gaan even tekenen’, zeg ik. Ik geef hem een vel papier en Django begint automatisch zijn hond te tekenen. Hij is rustiger nu. Dan vraag ik: ‘Waarom deed je dat?’ Hij zegt: ‘Ik wilde kijken wat er gebeurde, juf.’ ‘En toen bleven de takken vastzitten.’
Als Muno binnenkomt springt Django hem in de armen. Ik geef hem met een gerust hart mee en ga naar mijn klas. Alle kinderen zijn stil. Max begint te huilen. Hij vraagt: ‘Juf, wilde Django zelfmoord plegen?’
‘Nee joh, hoe kom je erbij?’ zeg ik. ‘Hij deed een spelletje en toen bleven de takjes steken. Hij is erg geschrokken, nu is hij met zijn vader mee naar huis om bij te komen.’
Alle kinderen kijken opgelucht.
Na school bel ik Muno. Hij zegt dat Django rustig is en de volgende dag weer naar school wil. Dan snijd ik een onderwerp aan dat me zwaar op het hart ligt. Django’s moeder is depressief. Ik heb weleens gedacht dat Django haar ziekte heeft geërfd, hij is vaak verdrietig zonder dat hij kan vertellen waarom. Muno zegt dat hij mijn angst herkent. Beiden vragen we ons af of Django’s ‘spelletje’ wel een onschuldig spelletje was.
Ik heb intussen op Google gezocht naar ‘zelfdoding bij kinderen’. Daaruit blijkt dat kinderen tussen tien en vijftien jaar al pogingen daartoe doen. Zo’n vijf kinderen per jaar worden niet gered.
Muno en ik spreken af dat ik een bevriende kindertherapeut bel om Django met spoed aan te melden. De volgende maanden verricht de therapeut wonderen. Ze vertelt Muno dat ze bij Django depressieve gedachten heeft vastgesteld, maar dat ze hem leert die om te buigen naar ‘helpende gedachten’.
Hoe ze het precies doet, weet ik niet, maar het werkt. Django wordt vrolijker. Hij maakt vriendjes. Als ik hem apart neem om te vragen hoe het met hem gaat, zegt hij: ‘Goed juf. Het was stom wat ik deed, ik ga het nooit meer doen.’ En ik geloof hem.
Dit artikel staat in Kek Mama 15-2020.
Praten over zelfmoordgedachten kan anoniem: chat via www.113.nl, bel 113 of bel gratis 0800-0113
Meer verhalen van De juf? Lees hier de eerdere afleveringen.
In veel huiskamers ging afgelopen week een collectieve “huh?!” door het land. Terwijl ouders nog druk bezig zijn met het bewaren van hét grote decembergeheim, komt Het Sinterklaasjournaal met scènes waarbij je als ouder spontaan je hand voor de tv wilt gooien.
In Groningen gebeurt binnenkort iets nieuws: de allereerste stadsoppas van Nederland opent haar deuren. Ouders kunnen hun kind er maximaal drie uur achterlaten terwijl zij eindelijk even naar de kapper, sportschool of gaan shoppen. Klinkt als pure luxe, toch?
Er zijn van die kledingstukken die je aantrekt en meteen denkt: ja hoor, dit wordt mijn nieuwe uniform voor de rest van de winter. Nou, de coltrui van HEMA hoort absoluut in die categorie.
Verhuizen met een groot gezin is al een onderneming op zich, maar de familie Buddenbruck pakt het gewoon aan alsof het niets is. Waar andere ouders al zweten bij het vooruitzicht van één verhuisdoos, verkassen Thaila en Rob met hun hele bups van land naar land.
Je weet wat ze zeggen: zodra de ene deur sluit, gaat er een andere open. Dat geldt ook voor Michelle Bollen. De influencer komt met een romantisch plot-twist waar half Nederland van mee smult.
Soms gebeurt er iets in een gezin dat zo onvoorstelbaar is, dat het voor altijd in je hart gegrift blijft. Voor de familie Blom uit Een Huis Vol is dat het verlies van hun dochtertje Miriam.
