Juf Ruby (49) geeft les aan de stille Django (11) in groep acht. Op een dag gebeurt er iets wat ze nog nooit heeft meegemaakt.
Lees verder onder de advertentie
Ruby: “Maandag, de pauze. Ik zit in de lerarenkamer als overblijfjuf Martina binnenkomt, met mijn leerling Django (11) aan de hand. Django klappertandt van het huilen. Ik zie dat hij rode striemen in zijn nek heeft. Ook bij Martina staan de tranen in de ogen. Ze neemt me apart. ‘Django heeft iets engs gedaan,’ zegt ze. ‘Hij is achter een struik gaan zitten, heeft wilgentakjes om zijn nek gedaan en daaraan getrokken. Toen ik hem vond kreeg hij bijna geen adem meer.’
Lees verder onder de advertentie
De wereld staat even stil. Ik kijk naar Django, een klein gevoelig jongetje, dat vaak alleen staat in het speelkwartier. Mijn hart breekt. Zoiets heftigs heb ik nog nooit meegemaakt in mijn werk.
Geschrokken
De intern begeleidster neemt mijn klas over, terwijl ik Django thee geef in een leeg lokaal. Ik bel zijn vader Muno, bij wie hij woont – Django’s ouders zijn gescheiden. Muno komt meteen. Ik aai Django over zijn nek, over de striemen. ‘Heb je pijn?’ vraag ik. Hij huilt maar door, trillend. ‘We gaan even tekenen’, zeg ik. Ik geef hem een vel papier en Django begint automatisch zijn hond te tekenen. Hij is rustiger nu. Dan vraag ik: ‘Waarom deed je dat?’ Hij zegt: ‘Ik wilde kijken wat er gebeurde, juf.’ ‘En toen bleven de takken vastzitten.’
Lees verder onder de advertentie
Als Muno binnenkomt springt Django hem in de armen. Ik geef hem met een gerust hart mee en ga naar mijn klas. Alle kinderen zijn stil. Max begint te huilen. Hij vraagt: ‘Juf, wilde Django zelfmoord plegen?’
‘Nee joh, hoe kom je erbij?’ zeg ik. ‘Hij deed een spelletje en toen bleven de takjes steken. Hij is erg geschrokken, nu is hij met zijn vader mee naar huis om bij te komen.’
Na school bel ik Muno. Hij zegt dat Django rustig is en de volgende dag weer naar school wil. Dan snijd ik een onderwerp aan dat me zwaar op het hart ligt. Django’s moeder is depressief. Ik heb weleens gedacht dat Django haar ziekte heeft geërfd, hij is vaak verdrietig zonder dat hij kan vertellen waarom. Muno zegt dat hij mijn angst herkent. Beiden vragen we ons af of Django’s ‘spelletje’ wel een onschuldig spelletje was.
Lees verder onder de advertentie
Ik heb intussen op Google gezocht naar ‘zelfdoding bij kinderen’. Daaruit blijkt dat kinderen tussen tien en vijftien jaar al pogingen daartoe doen. Zo’n vijf kinderen per jaar worden niet gered.
Kindertherapie
Muno en ik spreken af dat ik een bevriende kindertherapeut bel om Django met spoed aan te melden. De volgende maanden verricht de therapeut wonderen. Ze vertelt Muno dat ze bij Django depressieve gedachten heeft vastgesteld, maar dat ze hem leert die om te buigen naar ‘helpende gedachten’.
Lees verder onder de advertentie
Hoe ze het precies doet, weet ik niet, maar het werkt. Django wordt vrolijker. Hij maakt vriendjes. Als ik hem apart neem om te vragen hoe het met hem gaat, zegt hij: ‘Goed juf. Het was stom wat ik deed, ik ga het nooit meer doen.’ En ik geloof hem.
Dit artikel staat in Kek Mama 15-2020.
Praten over zelfmoordgedachten kan anoniem: chat via www.113.nl, bel 113 of bel gratis 0800-0113
Oudste kind zijn betekent dat je het proefkonijn bent. En ja, soms is het echt zwaar om de eerste te zijn, want af en toe wil je gewoon al die verantwoordelijkheden die bij die titel horen in de prullenbak gooien. Toch blijkt uit onderzoek dat het uiteindelijk best wat oplevert.
Het zomerseizoen van Een Huis Vol loopt bijna op z’n eind, maar niet zonder een laatste dosis gezelligheid en bijzondere momenten bij de familie Bakhcha.
Actrice en content creator Carolien Spoor (37) is moeder van Otis (7) en Elias (5). Na achttien jaar met haar jeugdliefde Jon bewandelt ze nu haar eigen pad en dat voelt goed. Meer dan.
We kennen ze allemaal: die ene vriendin die keer op keer verliefd werd op de verkeerde man. Charmante praatjesmakers, mysterieuze types of gewoon regelrechte bad boys. Volgens de sterren is dat geen toeval: sommige moeders hebben er simpelweg een handje van om steeds weer te vallen op het verkeerde type.