Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van Maria (13) en Phaedra (10). Elke vrijdag schrijft ze rake, eerlijke, grappige en vooral herkenbare columns over haar leven en het moederschap.
Halleluja! Iemand in Hollywood is wakker.
WAT. EEN. GEWELDIGE. FILM!
Barbie.
Een feministisch manifest van heb ik jou daar.
Waar ik het woord patriarchaat* nog altijd heel voorzichtig gebruik, vliegt het je om de oren in de nieuwe Barbie film.
Deze film is WOKER de WOKE WOKE all the way. Met echt alleen maar hoofdletters! Tussen al het zuurstokroze door worden er diep gecultiveerde lagen blootgelegd. Waar veel mensen nog altijd denken dat feminisme om vrouwen draait (toegegeven dat het woord het ook suggereert) laat deze film juist zien dat feminisme ook voor mannen is. Sterker nog, het nodigt mannen uit om eens opnieuw te gaan kijken naar hun eigen identiteit.
“De film nodigt vrouwen uit om het feminisme opnieuw onder de loep te nemen, en daarbij de mannelijke strijd ook te signaleren”
Het patriarchaat is namelijk helemaal niet ten gunste van de man. Altijd maar de leiding moeten nemen en moeten presteren is heel ongezond. Mannen voelen hoge druk en hebben veel vaker te maken met zelfmoord, depressie en verslavingen. Ook hebben we gecultiveerd dat mannen altijd een stijve piemel moeten hebben en elk moment moeten kunnen overgaan tot normatieve hetero seks. Penetratie. Maar dat is klinkklare onzin. Ze willen ook wel eens op hun rug gekriebeld worden… (!)
Lees ook – Papa stopte met werken: ‘Hij werd er dolgelukkig van’ >
Goed, in de eerste instantie denk je dus dat deze film gaat over de empowerment van vrouwen, maar wat het verhaal zo ijzersterk maakt in mijn ogen, is dat het naast de identiteitscrisis van de man, vrouwen uitnodigt om het feminisme eens opnieuw onder de loep te nemen, en we daarbij de mannelijke strijd ook signaleren. Want er is wel degelijk een identiteitscrisis gaande onder mannen, waar bijvoorbeeld enge influencers als Andrew Tate dan weer gebruik van maken.
Dus lieve kijkbuiskinderen, gaat deze film zien! Met de kinderen?
Hij is vanaf 13 jaar, maar wat mij betreft kunnen wij ouders niet vroeg genoeg beginnen met het praten over gelijkheid, respect en liefde…
*een maatschappij die door mannen wordt gedomineerd
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.