Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van Maria (15) en Phaedra (12). Ze schrijft rake, eerlijke, grappige en vooral herkenbare columns over haar leven.
Ik heb een tussenjaar genomen. Een Gen Z’er zou het een gap year noemen. Gewoon even een jaartje niets. Even geen baas, geen PowerPoints, geen Teamscalls, geen small talk bij het koffieapparaat. Geen teamuitjes, geen vrijdagmiddagborrels, geen targets, geen KPI’s, geen “even sparren over de strategie”, geen inspiratiesessies met post-its en geen files.
En eerlijk, ik heb de tijd van m’n leven! Ik geniet zo hard van de stressloze ochtenden waarin ik aan ieders wensen kan voldoen, overdreven lunchpakketten kan maken, hun fietsen buiten klaar kan zetten met lampjes die het doen (omdat ik tijd had om ze naar de fietsenmaker te brengen, vóór het ’s ochtends weer te donker was en we zaten te klooien met losse Hema-lampjes). En weet je waar ik ook van geniet? Van de f*king bijgewerkte was! Wie had dat gedacht. En ik geniet ook van de strak opgemaakte bedden die mijn ADHD-brein iedere ochtend weer in een kabbelend beekje lijken te doen veranderen.
Misschien vervult mijn moederhart zich nog wel het meest als ik er ’s middags ook weer voor ze kan zijn, als ze thuiskomen uit school en ik in de deuropening kan staan met een pan soep op het vuur. En ondanks dat het een simpel aanleng-soepje is, vind ik dat moederen heerlijk.
Maar ik kan ook genieten van de ochtenden, als ze op school zitten, en ik in alle rust kan schrijven aan een boek over scheiden. Ik ben dan super dankbaar voor de tijd die me gegund is om deze periode te aanvaarden, om te groeien als mens, en vooral te groeien als moeder. En dat laatste gevoel is nieuw. Ik vond het moederschap vaak zwaar, te veel over de kinderen gaan (yes, I said it out loud) en moeilijk te combineren met een baan. Maar scheiden en tijd heeft iets verschoven in mijn core. Hoe moeilijk soms ook, dankbaarheid voert nu absoluut de boventoon.
Dankbaar voor de relatie met mijn ex-man, dankbaar voor mijn twee gezonde kinderen (OMG, als je het nu te corny vindt worden, snap ik dat helemaal) en dankbaar voor mijn familie en vrienden die me in deze periode als cheerleaders met grote glitter pompoms mij toejuichen.
Goed, lang verhaal kort, mijn tussenjaar komt bijna tot een einde, en dat, zoals je hierboven hebt kunnen lezen, is bitterzoet. Maar er staat een nieuw werkavontuur op mij te wachten, waar ik binnenkort meer over vertel en super veel zin in heb. En mijn boek waar ik hard aan door blijf werken, verschijnt ook volgend jaar.
Moraal van het verhaal? Je hoeft niet naar Bali om misschien wel de mooiste reis van je leven te maken…
Meer lezen van Patricia? Hier vind je haar andere columns.
Als ouder kun je nog zo je best doen om je kinderen met een gerust hart de wereld in te sturen, maar soms knijpt je moederhart toch even samen. Ook bij het koningspaar thuis is dat niet anders.
Sinterklaas is een gezellig kinderfeest, maar kan ook voor veel spanning zorgen. Bij Jikke (34) thuis zorgde de sinterklaassurprises dit jaar voor een portie kinderlijke wraak.
Louise emigreerde met haar gezin vanuit Frankrijk naar Nederland, voor het werk van haar man. Ze kwam er onlangs achter dat ze het sinterklaasfeest al die tijd verkeerd gevierd heeft.
Zelfs een koningin heeft iemand nodig bij wie ze haar hart kan luchten.
Het Sinterklaasjournaal zorgde afgelopen week voor de nodige ophef onder ouders. Toch is er iets waarvoor veel moeders het Sinterklaasjournaal wél aanzetten. Hint: niet alleen voor hun kinderen. De Hoofdpiet is onverwachts het gespreksonderwerp onder moeders geworden.
Na jaren van onzekerheid en publieke speculatie is er eindelijk duidelijkheid voor Marco Borsato (58). De rechtbank sprak hem donderdag vrij van de beschuldigingen van ontucht met een minderjarige, omdat er onvoldoende bewijs was.