‘Waarom krijgen vrouwen nog steeds vraagtekens als ze kiezen voor een ­carrière in plaats van thuisblijven?’

“Er is nog altijd sprake van een loonkloof tussen mannen en vrouwen, veel meer vrouwen dan mannen doen een stap terug in hun carrière wanneer er gezinsuitbreiding komt en de rolverdeling binnen gezinnen is nog vaak traditioneel.

Oneerlijk? Ja. Maar: vrouwen hebben vaak de neiging in een slachtofferrol te zitten als het gaat om geld en carrière, ze accepteren gewoon dat ze minder gaan verdienen. Parttime prinsessen, noem ik ze. De oplossing? Ondernemen, en zelf bepalen hoeveel je verdient.

Studerende moeder

Nee, ik heb niet makkelijk praten. Ik was 21 en zat in het tweede jaar van het hbo toen ik, zeer gewenst, zwanger werd van mijn eerste dochter: Fenna – nu 6. Na een korte pauze van mijn studie, raakte ik – oeps – zwanger van mijn tweede dochter, Farah, bijna 5.

Ik volgde alle colleges tot ik beviel, nam Farah een week na de bevalling in haar Maxi-Cosi mee de collegezaal in en studeerde bijna nominaal (zonder vertraging, red.) af. Overigens tegen de verwachting van een studiebegeleider in, die me zonder blikken of blozen vroeg hoe ik het dacht te gaan doen, als studerende moeder.

Vaste baan

Waar een wil is, is een weg, dat is mijn ­levensmotto. Vanaf mijn achttiende maakte ik een beautyblog, rond de geboorte van mijn tweede dochter startte ik een online marketingbureau. Ik hoefde na mijn studie niet te solliciteren, ik had al een bedrijf.

“Waar een wil is, is een weg, dat is mijn ­levensmotto”

Mijn toenmalige man spoorde me aan toch een vaste, parttime baan te nemen. Voor de financiële zekerheid. Ik gaf toe, maar voelde me er doodongelukkig. Na een maand was ik dan ook weer weg. Bovendien kostte de kinder­opvang evenveel als wat ik aan parttime salaris binnenbracht.

Vervolgens brak ­corona uit. Mijn man kon als aannemer overal blijven doorwerken, terwijl ik met de kinderen thuiszat. Het kostte ons uiteindelijk onze relatie.

Lees ook – Gescheiden zonder baan: ‘Had ik maar geïnvesteerd in mijn carrière, denk ik regelmatig’ >

Doorstart

Financieel was het een tijd loodzwaar. Mijn marketingbureau draaide goed, maar als alleenstaande moeder had ik toren­hoge vaste lasten. Daarop besloot ik mijn bedrijf een doorstart te geven en me ­alleen nog te richten op online verdienmodellen.

Ja, een risico, en dat kreeg ik ook te horen van vrouwen om me heen. Had ik daar dan wel geld voor? En de kinderen dan? De smoezenlocomotief, noem ik dat; er is altijd wel een excuus te bedenken. Maar met ondernemen heb je zoveel kansen en mogelijkheden. Je kunt je tarieven ver­hogen, je op een andere doelgroep richten, extra klussen aannemen. En waar ik me nu vooral op richt: passief inkomen genereren dat elke maand een vaste financiële basis geeft.

“Er is altijd wel een excuus om niet te ondernemen; de smoezenlocomotief noem ik dat”

In loondienst krijg je misschien wel elke maand een zeker bedrag gestort, maar dat is altijd hetzelfde. Ik zette binnen een mum van tijd 25 tot 30 duizend euro per maand om – dat is overigens iets anders dan salaris – én kon mijn werk zo indelen dat ik geen kinderopvang nodig had. Al realiseer ik me dat dat niet in elke bedrijfstak haalbaar is.

Daarop besloot ik The future CEO is ­female te schrijven, een stappenplan naar zakelijk succes voor vrouwen die willen starten met een bedrijf, of die al een bedrijf ­runnen maar willen groeien.

Gelijkwaardigheid

Dat zoveel vrouwen in traditionele relaties voor een parttime baan kiezen – slechts 22 procent van de werkende moeders in Nederland werkt fulltime, en dan hebben we het niet over de vrouwen die helemaal thuiszitten – zit ’m vaak niet in gebrek aan motivatie, ontdekte ik toen ik mijn boek schreef. Vaak is er geen ruimte of begrip bij hun partner, of houden ze vast aan die eigen smoezenlocomotief.

Het is natuurlijk ook best comfortabel, parttime werken en weten dat je iedere maand je geld wel krijgt. Alleen, als je relatie stukloopt en je financieel zelfstandig moet zijn, zit je met de gebakken peren.

Mijn huidige partner, met wie ik onlangs mijn derde kind kreeg én een samengesteld gezin run met zijn puberdochters erbij, steunt me in mijn carrière. Hij kookt vaak, ruimt het huis op, brengt het vuilnis weg en legt de kinderen in bed als dat nodig is. Ik hoef nooit iets te vragen, maar anders had ik er met liefde tien keer in de week ruzie voor gemaakt om het tot die gelijkwaardigheid te laten komen. Hij onder­neemt zelf ook, als webdesigner, dat helpt. En we helpen elkaar. Ik verdien iets meer dan hij, maar dat is geen onderwerp in onze relatie.

Meer dan alleen moeder

Ik schreef mijn boek terwijl ik m’n bedrijf runde, mijn kinderen schreeuwend om me heen renden en ik ook nog avondeten op tafel wist te toveren. Maar daarvoor heb ik wel moeten leren om af en toe m’n middel­vinger op te steken naar de buitenwereld.

“Ik heb moeten leren mijn middelvinger op te steken naar de buitenwereld”

Waarom krijgen we als vrouwen nog steeds vraagtekens als we kiezen voor extra ­opvang, uitspreken dat we meer ­willen ­verdienen en onszelf een prioriteit willen maken, en kiezen voor onze ­carrière in plaats van thuisblijven? Er is meer dan ­alleen moeder zijn.

Als meer vrouwen zich nu eens bewust werden van hun potentie en de stap durfden te zetten, durf ik erop te wedden dat in de toekomst veel meer bedrijven worden opgezet én gerund door vrouwen – zonder loonkloof en een ­glazen plafond.”

Rowena is een business consultant, gespeciali­seerd in online onder­nemen en marketing. Ze wil andere vrouwen helpen om niet meer in beperkingen te denken.

Meer weten? The future CEO is female – Want vrouwen kunnen óók een miljoenen-bedrijf runnen, Rowena Rousseau, rowenarousseau.nl