Samyra (39) is moeder van drie dochters (7, 6 en 3). Net als haar man werkt ze parttime om zoveel mogelijk tijd met de meiden te zijn. Want: die zijn maar zo kort klein. Dit en andere inzichten over ouderschap, deelt ze in haar maandelijkse column.
Tot een paar jaar geleden woonden wij met zijn vijven in een klein appartement. Drie kinderen, twee slaapkamers. We hadden geen tuin en moesten vier trappen op tot aan de voordeur. Kortom; we hadden het behoorlijk knus.
Vaak heb ik de trappen vervloekt. Ik zie me nog zo gaan. Baby in de draagzak, peuter op de heup, kleuter aan de hand en dan een tas met boodschappen om mijn nek geslingerd op weg naar ons driehoog appartement.
In deze jaren begon ook een niet nader te noemen pandemie. Thuiswerken met letterlijk in elke ruimte in huis een kind was een grote uitdaging en dat is een understatement. Het was alles bij elkaar echt niet ideaal voor ons.
Voor de kinderen is dit alleen een totaal ander verhaal. Kinderen wonen waar ze wonen. Die zijn waar ze zijn. Die hebben echt niet allemaal een eigen slaapkamer nodig.
‘Als kind vond ik het soms vreselijk om een kamer te moeten delen met mijn zussen’
Wat een kind nodig heeft is liefde, veiligheid, geborgenheid, ouders die er voor ze zijn. En of dat nou in een landhuis met zestien slaapkamers is of in een klein appartement met twee slaapkamers, dat maakt niet uit.
Ik wil niet zeggen dat een eigen kamer hebben geen voordelen heeft, natuurlijk wel. Als kind vond ik het soms vreselijk om een kamer te moeten delen met mijn zussen. Ik weet nog dat de oudste uit huis ging en ik een kamer helemaal voor mezelf kreeg, dat voelde écht als rijkdom. Dus by all means geef ieder kind een eigen kamer, of twee, doe eens gek, als je de ruimte hebt. Maar in de basis is dat echt niet het belangrijkste.
Een rijke jeugd zit hem niet in grote huizen, of dure cadeaus. Dat zit hem in iets veel dat veel kostbaarder is dan dat, dat zit in aandacht. Aandacht, interesse voor je kind, waardering voor de eigen persoon die ze zijn. Geloof me, dat gaan ze zich herinneren boven alles.
Ik durf in elk geval wel te geloven dat die van ons als ze groot zijn met nostalgie terugdenken aan ons kleine knusse huisje, waar ze in alle liefde hun eerste jaren doorbrachten.
Lees meer van Samyra:
Samyra: ‘Op een doordeweekse dag kunnen mijn kinderen ineens niets meer zelf’
Samyra over hoofdluis: ‘Ik steek het dier gewoon genadeloos in de fik’
Samyra: ‘Thuisblijfvaders zijn geen softies, maar mannen van formaat’
Meer weten over Samyra? Volg haar via LinkedIn.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.