Samyra: ‘Op een doordeweekse dag kunnen mijn kinderen ineens niets meer zelf’
Samyra (39) is moeder van drie dochters (7, 6 en 3). Net als haar man werkt ze parttime om zoveel mogelijk tijd met de meiden te zijn. Want: die zijn maar zo kort klein. Dit en andere inzichten over ouderschap, deelt ze in haar column.
“Op een doordeweekse dag kunnen mijn kinderen ineens niets meer zelf. Ze kunnen zich niet meer zelf aankleden, ze krijgen de tandpastatubes niet open (of het lukt wel en de hele badkamer zit onder) en niemand lijkt nog te weten hoe je een jurk over je hoofd aantrekt. Kortom: alle zelfstandigheid is volledig uit mijn mini’s verdwenen.
Selectieve zelfstandigheid
Op een weekenddag daarentegen, staan ze ineens om kwart over zes, volledig aangekleed én de tanden zijn gepoetst, naast mijn bed. ‘Mogen we naar beneden?! Je zou denken dat dit dan goed nieuws is. ‘Hoera, ze kunnen het wél zelf!’ Maar reken er maar op dat ze de maandag erop opeens weer alles zijn vergeten. Dan staat er dus weer één met een maillot over haar hoofd ‘kijk mama een hoed’ of is er iemand als in een Oscar-winnende uitvoering aan het huilen: ‘je kan met toch wel éven helpen, mama?’.
Ik noem dit soort gedrag selectieve zelfstandigheid: soms kan ik alles zelf en soms kan ik helemaal niets zelf. Het werkt ook andersom trouwens. Dat ze opeens té zelfstandig zijn op gebieden waarvan je liever niet hebt dat ze het alleen kunnen. ‘Mama, ik heb de kaarsen alvast aangestoken.’ Oeps…
“Eerlijk is eerlijk: ik ben zelf ook weleens selectief zelfstandig”
Zelf schuldig
En dan ben ik, nadat het vuur is geblust en de irritatie is gezakt, geneigd om te denken ‘ach ja, wat schattig’ en ‘het hoort erbij’, alsof dit gedrag alleen bij kinderen voorkomt.
Eerlijk is eerlijk: ik ben zelf ook weleens selectief zelfstandig. In die ene vergadering ben ik ineens niet in staat om te notuleren. ‘Sorry, geen pen’. En nee, helaas… Ik ben écht onhandig, dus kan ik beter niet bij de knutselmiddag op school aansluiten. Of de andere kant op, dat ik besluit dat ik heus wel zelf de ramen op de bovenverdieping aan de buitenkant kan lappen. Om mezelf vervolgens compleet in de nesten te werken: het eindigt altijd in waterballet.
Lees ook – ‘Ik geef mijn kinderen geld voor huishoudelijke klusjes’
Vuur is heet
Volgens mij is het prima om op sommige momenten iets te laten liggen, al ben je ertoe in staat. Net als dat het heel gezond is om soms veel te overmoedig iets op te pakken. Zo leer je nog eens dat vuur heet is en water nat.
Kinderen zijn eigenlijk net grote mensen, maar dan in het klein. En nu ik er nog eens over nadenk ben ik komende maandag denk ik vergeten hoe ik kinderen moet aankleden. ‘Nee, sorry, ik weet opeens níet meer hoe het moet. Vraag het maar aan papa.'”
Meer weten over Samyra? Volg haar via LinkedIn.
In de extra dikke special van Kek Mama lees je de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts €29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
