Beeld: Shutterstock
Elke woensdag vertelt een leerkracht aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: juf Agnes (34) geeft les aan groep 7.
Dinsdagmiddag, het stadhuis. Ik zit met 29 kinderen van groep zeven voor de gemeenteraad van ons stadje. We hebben allemaal een ukelele op schoot. De bedoeling is dat we de raadsvergadering muzikaal omlijsten. Leerling Maarten (10) dirigeert ons. Hij slaat de maat, geeft de toon aan, zet de liedjes in.
Het idee een ukelele-band te vormen met mijn klas kreeg ik toen ik op een middag zat te pingelen op mijn gitaar. Als kind ben ik mijn bescheiden muziekcarrière begonnen met een ukelele. Zo’n ding is makkelijk te bedienen. Dat moeten mijn leerlingen ook kunnen, bedacht ik me. Nog een voordeel van ukeleles: ze zijn goedkoop. Ik ging naar de plaatselijke muziekinstrumentenwinkel en vroeg of ik korting kon krijgen als ik 29 ukeleles bestelde. Dat kon, ze waren twee tientjes per stuk. Toen peilde ik bij de ouders of ze bereid waren het bedrag te betalen. Iedereen vond het leuk. Op Maartens moeder Deirdre na, die in de bijstand zit. Zij heeft het geld niet. Daarom heb ik Maarten mijn ukelele gegeven. Ik kocht zelf een nieuwe. Meteen zag ik een extra voordeel: dure muzieklessen kan Deirdre niet betalen. Nu kon Maarten een instrument leren bespelen.
Lees ook – De juf: ‘Thijs (12) hangt de clown uit in de klas’ >
De eerste ukelele-les herinner ik me nog levendig: ik leerde de kinderen Vader Jacob, het eenvoudigste nummer dat er bestaat. Met het D-akkoord ben je er al. De leerlingen keken ingespannen naar de hand waarmee ik het akkoord voordeed. Mijn hand was hun muziekboek. Ze vonden het allemaal best moeilijk. Behalve Maarten. Hij speelde in één keer na wat ik voorspeelde. Op het gehoor. Hij keek niet eens naar mijn hand. Ik stond paf. Toen we gingen zingen klonk zijn stem loepzuiver boven al het lieve gemurmel van de rest uit. Ik voelde me net een jurylid bij The Voice dat een talent ontdekt. Ik liet hem meteen voor de klas komen om de andere kinderen voor te doen hoe het moest. Hij straalde.
Maarten was altijd een onopvallend kind, zo stil als een muis. Hij werd steevast als laatste gekozen bij het voetballen. Maar sinds die eerste ukelele-les is zijn status drastisch verhoogd. Vanuit mijn raam in het klaslokaal zag ik dat er in de pauze ineens andere kinderen om hem heen dromden. Tegenwoordig wordt hij met voetbal als een van de eersten gekozen. Ik geef hem sindsdien privé-muziekles. Hij is de ijverigste leerling die er bestaat. We zijn inmiddels toe aan de gitaar. Ik heb hem weer een oude van mezelf gegeven.
En nu zitten we hier dus bij de gemeenteraad. Op uitnodiging van mijn vriendin Yvonne, raadslid voor D66. Na afloop nemen we een staande ovatie in ontvangst. Voor één keer zijn alle gemeenteraadsleden het met elkaar eens. Maarten wordt een grote in het vak, dat voorspel ik. In stilte droom ik ervan dat hij de Nederlandse Muziekprijs wint. En dat hij dan in zijn dankspeech zijn oude juf Agnes memoreert. Dit artikel heeft eerder in Kek Mama gestaan. Meer verhalen van De juf? Lees hier de eerdere afleveringen.
Boys moms weten: zoons kunnen heftig zijn. Zo ook het zoontje van Frida, toen ze op vakantie was in Kroatië met haar gezin. Hij legde eigenhandig het hele zwembad plat. Per ongeluk.
Elke ouder weet: er komt een moment en dan pikt je kind iets op wat ie absoluut niet had mogen horen. Zo liet de vijfjarige Hugo op een subtiele, maar duidelijke manier weten hoe zijn vader over bepaalde collega’s denkt.
Met twee gezinnen op vakantie, hoe meer zielen, hoe meer vreugd, dachten Anna en haar man. Dat viel tegen, bleek toen ze eenmaal in Frankrijk gearriveerd waren.
Wanneer je de eerste bent in je vriendengroep die moeder wordt, vergt dat wat aanpassingsvermogen van de rest. Een vaardigheid die niet iedereen even goed onder de knie heeft. Dat bleek wel, toen een vriendin van Noëlle met dit kraamcadeau op de proppen kwam.
Toen Rosie een baby was, vond ik uiteten gaan best een uitdaging. Nu ze twee is, valt het nog niet altijd mee. En dat heeft niet alleen met het kind te maken.
We bereiden ons maandenlang voor op dé grote dag: de bevalling. Bevalplan? Check. Pufcursus? Check. Maar van presentatrice Shelly Sterk mogen we ons best vaker focussen op de periode ná de geboorte, het herstel: “Je lichaam is de volgende dag echt niet klaar voor een wandeling van tien kilometer achter de kinderwagen.”