Beeld: Getty Images
Als het niet goed lijkt te gaan met je kind, kan je er wakker van liggen. Zoals Elza, die twijfelt of het op school wel goed gaat met haar zoon. Wordt hij gepest? Is hij hoogbegaafd? Waarom heeft hij het niet naar zijn zin?
Elza*, getrouwd met Daan, moeder van Sjors (5) en Lise (2): “Je wilt gewoon dat het goed gaat met je kind als moeder. Sinds Sjors naar school gaat, twijfel ik daaraan, en het vreet aan me. Hij is nu net vijf en net in groep 2 begonnen, maar eigenlijk heeft hij het er nooit naar zijn zin gehad.
Hij had er wel zin in, voor hij ging. Ik weet het nog zo goed, hij was echt enthousiast en keek ernaar uit. Maar na een paar weken was dat weg. Hij werd stiller, geslotener en afwezig. Hij gaat elke dag met frisse tegenzin. Je eerste gedachte is dan natuurlijk: help, mijn kind wordt gepest. Daarom vindt hij het zo vreselijk daar. Maar het gekke is: hij vindt het niet echt vreselijk. Hij vindt het gewoon niet leuk.
We hebben al meerdere gesprekken gehad met de juf, maar zij zweert bij hoog en laag dat hij niet gepest wordt. Wel zegt ze dat hij weinig aansluiting vindt bij andere kinderen in de klas. Zolang we hem niet huilend en tierend mee naar school hoeven te slepen, ga ik er ook maar even vanuit dat hij inderdaad niet gepest wordt. Hij zegt zelf ook van niet, als je het hem vraagt. Maar goed, een vijfjarige zegt natuurlijk wel vaker maar wat.
Hij vindt het saai, zegt hij. Volgende gedachte: help, mijn kind is hoogbegaafd. Hij verveelt zich rot in die klas, daarom vindt hij het niet leuk. Maar hij vertoont niet de klassieke kenmerken van hoogbegaafdheid en voor hij naar school ging, heb ik ook nooit gedacht dat hij weleens hoogbegaafd zou kunnen zijn. Zijn juf denkt ook van niet. Dus dat is het ook niet.
Wat het dan wel is? Echt geen idee. Hij laat er zelf vrijwel niks over los. Als je vraagt hoe zijn dag was, haalt hij zijn schouders op. Vraag je wat hij gedaan heeft, zegt hij: weet ik niet meer. Ik kan er mijn vinger niet op leggen, maar ik lig er nachten wakker van dat hij niet meer het vrolijke kind was van voor zijn schooltijd. Wordt hij toch gepest? Moeten we naar een andere school? Een andere klas? Afwachten? Het breekt echt mijn hart.”
Karin werd smoorverliefd op een vader die ze kende van school. Ze was overtuigd dat het wederzijds was. ‘Als ik hem niet had gezien, huilde ik.’ Je leest het hier.
* In verband met privacy zijn de namen gefingeerd. De echte namen zijn bij de redactie bekend.
Ook je verhaal (anoniem) doen? Stuur een mailtje naar redactie@kekmama.nl.
In veel huiskamers ging afgelopen week een collectieve “huh?!” door het land. Terwijl ouders nog druk bezig zijn met het bewaren van hét grote decembergeheim, komt Het Sinterklaasjournaal met scènes waarbij je als ouder spontaan je hand voor de tv wilt gooien.
In Groningen gebeurt binnenkort iets nieuws: de allereerste stadsoppas van Nederland opent haar deuren. Ouders kunnen hun kind er maximaal drie uur achterlaten terwijl zij eindelijk even naar de kapper, sportschool of gaan shoppen. Klinkt als pure luxe, toch?
Er zijn van die kledingstukken die je aantrekt en meteen denkt: ja hoor, dit wordt mijn nieuwe uniform voor de rest van de winter. Nou, de coltrui van HEMA hoort absoluut in die categorie.
Je weet wat ze zeggen: zodra de ene deur sluit, gaat er een andere open. Dat geldt ook voor Michelle Bollen. De influencer komt met een romantisch plot-twist waar half Nederland van mee smult.
Verhuizen met een groot gezin is al een onderneming op zich, maar de familie Buddenbruck pakt het gewoon aan alsof het niets is. Waar andere ouders al zweten bij het vooruitzicht van één verhuisdoos, verkassen Thaila en Rob met hun hele bups van land naar land.
Soms gebeurt er iets in een gezin dat zo onvoorstelbaar is, dat het voor altijd in je hart gegrift blijft. Voor de familie Blom uit Een Huis Vol is dat het verlies van hun dochtertje Miriam.
