Zomerblunders: ‘Tijdens onze romantische vakantie schoven we per ongeluk aan bij een chic zakendiner’

“Het was onze romantische getaway. Doen we twee keer per jaar, mijn man Sam en ik. Kinderen naar opa en oma, en wij weer even man en vrouw, in plaats van altijd maar papa en mama. We maken er graag werk van: comfortabel hotel, knusse setting, en vooral geen gezinnen om ons heen.

We boekten een hotel aan de Amalfi-kust. Niet goedkoop, maar dat weet je als je naar die omgeving gaat. Bovendien: we werkten er het hele jaar hard voor, en onze liefde was wat waard. Het diner begon om zeven uur, vertelde de receptioniste toen we incheckten: we konden zo aanschuiven, met ons halfpension-arrangement.

Sam en ik maakten een boottocht, vreeën rozig van de zon op onze hotelkamer, en fristen ons verliefd op voor het avondeten. In een fladderjurkje, hongerig, stapte ik daarna het dakterras van het hotel op. Daar schrok ik me te pletter. Ik was wel héél erg underdressed, tussen de pakken en cocktailjurkjes. En de lange tafel, het uitzicht… zo chic had ik het nog nooit gezien. Konden we dit wel betalen?

Dit moeten we onthouden

Verbouwereerd pakten Sam en ik een glas champagne aan dat de ober ons aanbood. Tjonge, wenkten we naar elkaar, dit adres moesten we onthouden.

De overige gasten knikten vriendelijk naar ons, toen we plaatsnamen op de meest rechtste stoelen aan tafel. Zo te horen kwamen ze uit alle windstreken. Ik genoot van de sfeer. Van de openheid en gezelligheid: iedereen kletste met elkaar.

Toen het voorgerecht op tafel kwam, maakte een lichte onrust zich van me meester. Dit was culinair sterrenniveau; dát hadden we toch niet geboekt? Ongevraagd schonk de ober ons een glas Pouilly-Fumé in, terwijl ik Sam een angstige blik toewierp. Dit kon nooit kloppen.

Lees ook

Zomerblunders: ‘In mijn beste Frans vroeg ik de campingvader of hij geloofde in dildo’s’ >

Which division

Ongemakkelijk vervolgden we ons diner, tot tijdens het toetje een tafelgast zich naar me toe boog, en vroeg: “Which division are you from?”

Eh, division? O god. Opeens viel het kwartje. Bij Sam blijkbaar ook, die proestend bijna zijn dessertwijn over tafel spuugde: we waren aangeschoven bij een zakendiner. “Communications”, blufte ik, at met stalen gezicht mijn toetje op, en maakte me gierend van de lach met Sam uit de voeten.

“Excuse me, Miss”, snikte Sam vervolgens bij de receptie, “can you tell us where we can have our diner?”

“On the first floor, Sir”, antwoordde de receptioniste. “The rooftop is reserved for business guests only.”

Meer Kek Mama? Neem nu een abonnement en profiteer van leuke aanbiedingen.