Voor zangeres Shary-An opende het naderende moederschap een pijnlijk luikje naar vroeger, maar sinds baby Billie er is, valt alles op z’n plek. “Elke dag zakken de angsten verder weg, ik wéét dat het goed komt.”
“Kijk dat koppie nou, ik wil wel elf stuks!” Trots geniet Shary-An met dochter Billie in draagzak en hond Freek aan de lijn van de warme najaarszon. Dat het goed gaat met haar dochter straalt af op Shary-An. Bij een moeder van een drie maanden oude dochter verwacht je misschien een enigszins uitgebluste vibe of op z’n minst een set stevige wallen, maar dat is niet aan de orde. Shary-An is in alles zoals we haar kennen: vrolijk en energiek. “Ik durf het bijna niet hardop te zeggen,” fluistert ze, “want ik ken genoeg mensen die kampen met slapeloze nachten en gedoe, maar Billie is zo relaxed. Ze slaapt goed, eet goed, lacht veel en huilt alleen als er écht iets aan de hand is. Ik voel me bijna schuldig dat Neen en ik er zo fris en fruitig bij lopen. Ik klop het maar af.”
Sinds haar vriendin Nena in mei beviel van hun dochter, deinen de twee vrouwen dolgelukkig op een waanzinnige roze wolk. Toch waren de maanden ervoor niet alleen maar hosanna; tot Shary-Ans eigen verbazing maakte het aankomend moederschap een hoop bij haar los. “Als kind heb ik mooie, maar ook veel lelijke dingen gezien. En op het moment dat de Clearblue-test positief kleurde, sloegen al die lelijke dingen me – BAM – in het gezicht. Dat was wel even schrikken.”
Shary-An werd vrij streng opgevoed en groeide vanaf haar dertiende op in een tehuis, een tijd waarover ze liever niet verder uitweidt. “Ik had geen idee dat mijn verleden nog zo’n groot ding was in mijn leven. Hallo, ik ben een volwassen vrouw, met haar zaakjes op orde en een fijne relatie, dat deel heb ik afgesloten toch? Niet dus. Ik raakte volledig in de war van alle gevoelens en vragen die de zwangerschap losmaakte. Waar kom ik zelf nou eigenlijk vandaan, wat wil ik mijn dochter meegeven, hoe wil ik níet zijn als ouder en wie ben ik wél? Al die angsten over mijn eigen jeugd klapten recht in mijn gezicht.”
Lees ook
Moeders vertellen openhartig: ‘Dit had ik willen weten voordat ik moeder werd’ >
Eén ding wist Shary-An zeker: om straks een zo goed mogelijke moeder te zijn, moest ze de confrontatie met het verleden aangaan en niet voor zich uitschuiven. En dus, hoppakee, dook ze er head first in. “Ik heb eindeloos veel gesprekken gevoerd met een psychologe en ontzettend veel gehuild om in te zien dat ik als kind geen invloed had op alle pijnlijke dingen die gebeurd zijn, maar dat ze me wel hebben gevormd tot wie ik nu ben. Zonder verder in details te treden: wat gebeurd is, is gebeurd. Ik kan het vergeven, maar niet vergeten. Wel móét ik het accepteren, want ervan blijven wegrennen kost me te veel energie.”
Inmiddels heeft Shary-An af en toe weer contact met haar ouders. “Op mijn tempo, alleen als ik er behoefte aan heb. Er is geen ruzie, maar alles gaat on my terms. Dat werkt goed voor me. En dat mag ik ook eisen, want ik ben zelf nu ook moeder. Het verleden kan ik niet veranderen, wat ik wel kan doen is genieten van mijn eigen leven, mijn leuke vriendin, mijn mooie kind. En alles wat ik niet kan sturen of veranderen: loslaten. Verspilde energie. Zelf gelukkig zijn is mijn opdracht, in het hier en nu.”
En dus is Shary-An radicaal gestopt met te ver vooruitdenken, ook in het moederschap. “Natuurlijk komen er momenten waarop Billie pijn heeft, gepest wordt, dingen waarop ik geen invloed heb… het gebeurt. Af en toe gaan we met haar botsen, willen we haar achter het behang plakken of wéten we het gewoonweg niet. Dat is prima, je kunt niet alles managen. Sinds Billie is geboren en ik haar beter leer kennen, zakken mijn angsten elke dag verder weg. Ik vertrouw erop dat alles altijd goed komt.”
Het hele interview staat in Kek Mama 13-2021.
Meer lezen?
Bestel hier het nieuwste Kek Mama nummer >
Al jaren is de time-out het go-to trucje van veel ouders. Kind boos? Stuur ze weg, laat ze afkoelen en haal ze daarna weer terug. Maar vaak werkt het averechts, zeggen onderzoekers. Kinderen voelen zich er alleen maar rotter door. Alsof ze gestraft worden voor emoties waar ze zelf geen controle over hebben.
Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar zoon (9) en dochter (11) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder.
Kleinkinderen zijn vaak dol op hun opa en oma (mede door de liefde, aandacht en cadeautjes). Volgens life coach Susan Allan kan hun aanwezigheid ook een enorme opluchting voor ouders zelf zijn. Vooral omdat het bij hen draait om er zijn voor steun en warmte, zonder regels te buigen of tegen de ouders in te […]
Tweeduizend euro per week neertellen voor een vakantiehuisje? Dana niet gezien. Al jaren ruilt ze met een ander gezin van huis, zodat ze hun geld aan leuke dingen kunnen besteden én drie keer per jaar op reis kunnen. Ook zonder geldboom in de tuin.
Oudste kind zijn betekent dat je het proefkonijn bent. En ja, soms is het echt zwaar om de eerste te zijn, want af en toe wil je gewoon al die verantwoordelijkheden die bij die titel horen in de prullenbak gooien. Toch blijkt uit onderzoek dat het uiteindelijk best wat oplevert.
We kennen haar allemaal: de moeder die, terwijl jij nog druk staat te kletsen over traktaties en Cito-scores, al half in de auto zit. Niet omdat ze onvriendelijk is, maar omdat het schoolplein gewoon niet haar natuurlijke habitat is. En geloof ons: haar sterrenbeeld verraadt alles.
