‘Ik snap het echt niet’, schrijft Kate. ‘Ja, ik heb kinderen en ja, die hebben ook weleens een driftbui. Maar waarom zou je zoiets filmen? Waarom wil je je kinderen tijdens hun meest kwetsbare moment aan de wereld tonen? De taak van een ouder is je kinderen beschermen. Zorg dat ze zich veilig en geliefd voelen: het laatste wat ze tijdens zo’n driftbui kunnen gebruiken, is een vader of moeder die lachend aan het filmen is.’
Daarom roept Kate alle ouders op: ‘Leg die telefoon alsjeblieft weg! Pak in plaats daarvan je kind vast en help hem of haar door de emoties heen. ‘En wil je je ei echt kwijt na zo’n heftige driftbui? Neem je kind niet op, maar praat er met anderen over. Deel je verhaal, maar deel de video niet. Want die paar minuten op internet kunnen je kinderen pijn doen.’
Nog vóór je kind de deur uit stapt, is de emotionele “basislijn” voor de dag vaak al bepaald. Niet door een strak schema of een perfect afgevinkte routine, maar door iets anders: hoe veilig en verbonden je kind zich bij jou voelt.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (10), Vieve (8) en Lilou (5). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Romy* tijdens het optuigen van de kerstboom.
Er is zo’n opvoedwijsheid die hardnekkig blijft hangen: zoals je een kind aanspreekt, zo gaat het zich ook gedragen. Geef je vertrouwen, dan groeit het. Praat je alsof het kind iets kan, dan gaat het eerder proberen om inderdaad “dat kind” te zijn.