Beeld: Getty Images
Lena (40), moeder van twee dochters (van 6 en 4) hoort als psycholoog de diepste zielenroerselen van haar cliënten. Ze staat voor een dilemma: haar beroepsgeheim schenden voor het welzijn van haar vriendin?
“Natuurlijk snap ik het belang van het beroepsgeheim voor psychologen. Cliënten moeten alles kwijt kunnen bij hun behandelaar zonder bang te zijn dat die info met anderen wordt gedeeld. Het gaat vaak om ontzettend persoonlijke details, hun grootste pijnpunten en kwetsbaarheden. Dus my lips are sealed, ik ken de regels maar al te goed.
In de vijftien jaar dat ik dit werk al doe, ben ik nooit in de verleiding gekomen om mijn beroepsgeheim te schenden. En als je het mij een jaar geleden had gevraagd, had ik ook nog durven zweren dat dit nooit zou gebeuren. Dat was ook echt mijn overtuiging, tot het welzijn van mijn vriendin in gevaar kwam. Toen moest ik haar wel vertellen wat ik eigenlijk voor me had moeten houden.
Al drie jaar had ik een lieve vrouw onder behandeling. Zij ging gebukt onder een slecht huwelijk. Haar echtgenoot heb ik niet behandeld dus een officiële diagnose kan ik niet stellen, maar uit haar verhalen kon ik opmaken dat hij sterke narcistische trekken had. Hij hield haar klein, vernederde haar, maakte haar afhankelijk van hem door haar van haar familie te isoleren en zorgde ervoor dat haar zelfvertrouwen nihil was.
Naar de buitenwereld toe was hij charmant, maar het was een wolf in schaapskleren. Hij maakte het mijn cliënt bijna onmogelijk om bij hem weg te gaan, maar uiteindelijk durfde ze toch die stap te zetten. Ze bleef bij mij in therapie om aan haar eigenwaarde te werken.
Een paar maanden later vertelde mijn vriendin dat ze een leuke vent online had ontmoet, ze appten non-stop en ze zou op date gaan met hem. Zijn naam, het bedrijf waar hij werkte, hoe ze hem omschreef: geen twijfel mogelijk, dit was de nare ex van mijn cliënt. Ik stond voor een enorm dilemma. Ik wilde mijn vriendin voor hem waarschuwen, maar dan zou ik mijn beroepsgeheim schenden door vertrouwelijke informatie van mijn cliënt te delen.
Nachtenlang lag ik ervan wakker, ik had er buikpijn van. Uiteindelijk besloot ik mijn vriendin in te lichten. Door hoe ze over hem sprak, merkte ik al dat hij haar aan het manipuleren was. Zij is best onzeker na haar scheiding en hij bedolf haar onder de complimenten – ook wel bekend als love bombing, een tactiek waarmee narcisten hun nieuwe partner inpalmen.
Mijn vriendin zweefde op een wolkje en was als was in zijn handen. Ik kon niet toekijken hoe hij haar kapot zou maken en ik wist zeker dat dit zou gebeuren als ze met hem verder ging. Dus na lang twijfelen heb ik haar gebeld en gezegd dat ze niet met hem moest afspreken. Ik legde haar kort uit wat ik over hem wist. Gelukkig nam ze mij meteen serieus en heeft ze niet meer met hem afgesproken.
Haar dit vertellen was ontzettend lastig, want ik wist dondersgoed dat ik iets deed wat niet hoorde. Maar ik móést ingrijpen, al blijft het dubbel. Gevoelsmatig weet ik dat ik er goed aan heb gedaan, beroepsmatig kon dit niet door de beugel.”
Benieuwd naar nog meer red flags in een relatie waar je waakzaam voor moet zijn? Je leest het hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
