Bron: Canva
De eerste kinderfeestjes zijn mijlpalen. Niet alleen voor de kinderen, maar ook voor de ouders. Wie mag komen, wat er getrakteerd wordt, en vooral: als je geen uitnodiging krijgt, kan het verrassend veel losmaken. Kaity (34) merkte dat toen haar zoontje ineens niet meer welkom bleek op het feestje van zijn vriendje.
Kaity: “Mijn zoontje van vier heeft sinds hij naar de basisschool gaat een vaste kameraad. Ze spelen elke dag samen en kunnen uren in hun eigen wereldje verdwijnen. Zijn moeder kende ik vooral van het halen en brengen. Een wat ongemakkelijke vrouw; vriendelijk genoeg, maar niet iemand met wie ik spontaan koffie zou gaan drinken. Toch deden we altijd aardig tegen elkaar, want onze kinderen konden het zo goed vinden.
Al wekenlang ging het over de verjaardag van haar zoon. Zowel zij als het jongetje zelf vertelden regelmatig dat ze druk bezig waren met het plannen van zijn feestje en dat mijn zoon ook mocht komen. Mijn kind keek er enorm naar uit. Hij had nog niet veel feestjes meegemaakt, dus dit was groot nieuws.
Op een dag vertelde de moeder dat ze met de jongens naar een ballenbak in de buurt wilde. Ze wilde daar het feestje vieren en ze gingen even ‘proefdraaien’. Mijn zoon mocht mee. Hij kwam stralend thuis en had de tijd van zijn leven gehad. Ik vond het allemaal een beetje bijzonder, maar ook wel leuk dat ze hem er zo bij betrok.
Een paar weken later nodigden we haar zoon uit voor het feestje van mijn kind. Ze antwoordde dat hij erbij zou zijn en dat ze het feestje van haar zoon waarschijnlijk de week erna zouden vieren. De uitnodiging zou nog volgen. Daarna bleef het stil.
Het feestje van mijn zoon kwam en ging, haar kind kwam vrolijk spelen, maar over hun feestje hoorde ik niets meer. Toen ik haar later vroeg of het nog doorging en of haar zoon misschien cadeauwensen had, kreeg ik een berichtje terug dat mijn bloed deed koken: haar zoon had de mijne niet op zijn lijstje gezet. Hij was niet meer uitgenodigd. Ze bracht het alsof het niks was.
Wekenlang had ze mijn zoon verteld dat hij mocht komen, ze hadden zelfs samen in die ballenbak gespeeld, en nu was hij ineens van de lijst geschrapt? Natuurlijk begrijp ik dat je niet de hele klas kunt uitnodigen. En dat kinderen van vier soms van gedachten veranderen of nieuwe vriendjes krijgen. Maar zeg dan als volwassen vrouw niet dagelijks tegen een kind dat hij wél mag komen. Laat een kind niet wekenlang in spanning wachten op iets wat nooit zal gebeuren.
Ik was woedend, maar bleef beleefd. We moeten tenslotte nog jaren over hetzelfde schoolplein lopen. Toch merk ik dat aardig doen met sindsdien veel moeite kost. Elke keer als ze me groet, glimlach ik terug, maar vanbinnen voel ik weer die steek van boosheid.
Misschien kan ik het ooit loslaten, voor mijn eigen gemoedsrust. Maar voorlopig blijft het knagen. Niet eens om mezelf, maar om dat kleine jongetje van mij, dat zo blij was met de gedachte dat hij op dat feestje mocht komen. Gelukkig heeft hij er zelf geen woord meer over gerept.”
Het kan nog gekker: ook een andere moeder maakte een opmerkelijke verjaardag mee: “Er was geen kinderfeestje, maar of we wel een cadeau wilde opsturen.” Je leest het hier.
Kinderen kunnen nogal lomp uit de hoek komen. Bij voorkeur in het openbaar. En op een volume waar een megafoon zijn hoed voor zou afnemen. Zo ook de dochter van Inge, die begon over twee Minions in de supermarkt…
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen. Deze week hoe een Tikkie een eind kan maken aan een jarenlange vriendschap.
In de keuken van chef Daan van der Lecq schuift Leontine Ruiters aan voor een goed gesprek over haar leven na Marco Borsato.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Charlotte, die regelmatig een verkeerde leeftijd krijgt aangemeten.
Je zwoer ooit dat je het helemaal anders zou doen dan je ouders. Geen “omdat ik het zeg”, geen zuchten als iemand z’n beker omstoot. En toch… hier ben je dan. Precies dat aan het doen.
De Braziliaanse moeder Carol Canineu, moeder van drie, herinnert zich het moment nog goed: haar zesjarige dochter liet een bakje yoghurt over de bank vallen. Ze stond op het punt om uit te barsten, maar hield zichzelf tegen.
