Beeld: Tatiana Syrikova via Pexels
Jitske’s dochter Ivy zit sinds dit jaar op de basisschool. Elke woensdagmiddag hoopt haar dochter met iemand te kunnen spelen maar dit lukt maar zelden. Moet ik me zorgen maken, vraagt Jitske zich af?
Jitske: “Sinds september zit mijn dochter Ivy op de basisschool. Een enorme mijlpaal, voor haar en voor mij. Ze vindt het fantastisch: nieuwe indrukken, nieuwe dingen leren en – het allerbelangrijkste – vriendjes en vriendinnetjes maken. Maar dat laatste blijkt lastiger dan gedacht. Vooral op woensdagmiddag, als ze dolgraag een speelafspraak wil maken, loopt ze keer op keer tegen teleurstellingen aan.
Op woensdagochtend kijkt ze hoopvol rond in de klas. Misschien vandaag? Misschien zegt iemand ‘ja’ als ze vraagt om te spelen? Soms lukt het, bijvoorbeeld met Isa, een lief meisje uit de klas. Maar Isa heeft ook andere vriendinnetjes en heeft ook al zwemles op woensdag.
‘Zal ze wel vriendinnen krijgen? Of blijft ze altijd dat meisje dat nét buiten de boot valt? Moet ik ingrijpen?’
Andere ouders doen nog helemaal niet aan speelafspraakjes op woensdag. Ze vinden hun kinderen nog te jong en ze hebben tijd nodig om bij te komen na een schooldag. Dat begrijp ik helemaal. En dan zijn er nog de kinderen die gewoon eerlijk – maar keihard – zeggen: ‘Ik wil niet met Ivy spelen.’
Ik weet dat Ivy een pittig karakter heeft. Ze weet precies wat ze wil en laat zich niet zomaar de kaas van het brood eten. Dat is een mooie eigenschap, maar ik zie ook dat het haar in de weg kan zitten. Niet elk kind kan of wil omgaan met haar bazigheid. En dat breekt mijn moederhart, want ze bedoelt het zo goed. Maar in de belevingswereld van een vierjarige is ‘nee’ niet zomaar een antwoord. Het is afwijzing, en dat doet pijn.
Elke woensdagmiddag hetzelfde ritueel: de hoop, de teleurstelling, en dan de tranen. ‘Waarom wil niemand met mij spelen?’ snikt ze. Ik troost haar, blijf nuchter. ‘Volgende week weer een kans’, zeg ik, terwijl ik haar knuffel. En ergens geloof ik dat ook echt. Dit is een fase, toch? Dit gaat over. Toch?
Maar naarmate het schooljaar vordert, begin ik me zorgen te maken. Zal ze wel vriendinnen krijgen? Of blijft ze altijd dat meisje dat nét buiten de boot valt? Moet ik ingrijpen? Speelafspraakjes meer sturen? Andere moeders appen? Of laat ik het op zijn beloop en vertrouw ik erop dat ze haar plek wel zal vinden?
Wat ik wil, is dat Ivy gelukkig is. Dat ze een vriendinnetje vindt met wie ze urenlang kan buitenspelen, gek doen en lachen. Maar dat kan ik niet voor haar regelen. Ze moet het zelf doen, op haar eigen manier, in haar eigen tempo. En tot die tijd blijf ik er nuchter onder. Min of meer.”
Je wilt kinderen niet buitensluiten, maar wat als je dochter van tien vastbesloten is om één meisje niet uit te nodigen voor haar kinderfeestje? Sarah zit met haar handen in het haar vanwege de verjaardagswensen van haar dochter. Je leest het hier.
Nog vóór je kind de deur uit stapt, is de emotionele “basislijn” voor de dag vaak al bepaald. Niet door een strak schema of een perfect afgevinkte routine, maar door iets anders: hoe veilig en verbonden je kind zich bij jou voelt.
Kalvijn en Nina hebben ervoor gekozen om hun kindje zo min mogelijk op social media te delen.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (10), Vieve (8) en Lilou (5). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Kirsten Schilder is getrouwd met zanger Nick Schilder en moeder van Nikki, Julian en Jackie. Daarnaast is ze oprichter van Making Memories.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Romy* tijdens het optuigen van de kerstboom.
Iedereens postpartum ervaring is anders, de ene zit op een roze wolk, de ander ligt helemaal in de kreukels. Maar wat deze pas bevallen vrouw meemaakte, slaat echt alles. En het heeft alles te maken met haar man en zijn moeder…
