Beeld: Getty Images
Soms kom je er niet uit in je eentje en kun je wel wat advies gebruiken. Elke week vertelt een lezeres daarom over haar dilemma.
Sonia (33) is alleenstaand moeder van James (4) en Morris (1).
“Bijna al het speelgoed van mijn kinderen is gekregen, voor hun kleding geldt hetzelfde. Zelfs voor mijn kinderwagen heb ik niets betaald. Ik kom rond door giften van vrienden, kennissen en de overheid. Mijn dankbaarheid is groot, maar mijn schuldgevoel houdt me ’s nachts wakker.
Vijf maanden zwanger was ik, toen de vader van mijn jongste zoon van de ene op de andere dag verdween. We woonden niet samen, waren het wel van plan, maar terwijl hij mijn buik zag groeien, groeide zijn weerstand tegen het idee van het vaderschap. De man met wie ik mijn oudste zoon kreeg was een scharrel met wie ik zodra we ontdekten dat ik zwanger was afsprak dat hij geen verantwoordelijkheid hoefde te dragen. Ik wilde het kind houden, hij niet. Prima, dan deed ik het in mijn eentje. Maar met de vader van Morris was dat andere koek.
Lees ook – Petra leeft met haar gezin van giften: ‘We krijgen best veel kritiek’ >
Inmiddels loopt een procedure om kinderalimentatie af te dwingen bij de vader van Morris, maar dat levert vooralsnog niets op. Met mijn baan als verzorgende verdien ik net boven het minimumloon. Onze sociale huurwoning is relatief betaalbaar, maar met de zorg voor mijn kinderen in mijn eentje kom ik amper rond. Gelukkig krijg ik allerhande toeslagen. Zonder die zou ik het al helemaal niet redden.
De kinderwagen kreeg ik van een vriendin van mijn oudste zus, meubels voor de babykamer komen gratis van Marktplaats en heb ik zelf opgeknapt met een lik verf – je verbaast je over wat je gratis kunt vinden op verkoopsites. Mijn ouders steunen me wekelijks met een volle boodschappentas, inclusief luiers.
“Ik leef voortdurend met een steen in mijn maag”
Hartverwarmend en ik spreek mijn dankbaarheid in woord en gebaar uit. Maar tegelijkertijd voel ik me mislukt als moeder. Wie kan nou niet alleen voor haar kinderen zorgen? Ik leef voortdurend met een steen in mijn maag. Ik kan de giften niet missen, maar hoe maak ik het schuldgevoel draaglijk?”
Ontvang elke maand Kek Mama met korting en gratis verzonden op jouw deurmat! Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.
Nog vóór je kind de deur uit stapt, is de emotionele “basislijn” voor de dag vaak al bepaald. Niet door een strak schema of een perfect afgevinkte routine, maar door iets anders: hoe veilig en verbonden je kind zich bij jou voelt.
Kalvijn en Nina hebben ervoor gekozen om hun kindje zo min mogelijk op social media te delen.
December is al duur genoeg met cadeautjes en extravagante diners. Het laatste waar je je druk om wilt maken, is de kerstboom.
Er is zo’n opvoedwijsheid die hardnekkig blijft hangen: zoals je een kind aanspreekt, zo gaat het zich ook gedragen. Geef je vertrouwen, dan groeit het. Praat je alsof het kind iets kan, dan gaat het eerder proberen om inderdaad “dat kind” te zijn.
Er zijn van die zinnen die automatisch uit je mond rollen zodra je moeder wordt. Je hoeft er niet eens over na te denken, ze zitten ergens opgeslagen tussen de gebroken nacht en de koude koffie. Een daarvan? “Omdat ik het zeg.” Maar hoe vertrouwd die uitspraak ook voelt, hij blijkt in de praktijk minder […]
Iedere week delen we op Kek Mama een dilemma van onze lezers. Deze week vraagt Mariët (34) zich af of het online verlanglijstje voor haar dochter eigenlijk wel zin heeft.
