Beeld: Getty Images
Soms kom je er niet uit in je eentje en kun je wel wat advies gebruiken. Elke week vertelt een lezeres daarom over haar dilemma.
Sonia (33) is alleenstaand moeder van James (4) en Morris (1).
“Bijna al het speelgoed van mijn kinderen is gekregen, voor hun kleding geldt hetzelfde. Zelfs voor mijn kinderwagen heb ik niets betaald. Ik kom rond door giften van vrienden, kennissen en de overheid. Mijn dankbaarheid is groot, maar mijn schuldgevoel houdt me ’s nachts wakker.
Vijf maanden zwanger was ik, toen de vader van mijn jongste zoon van de ene op de andere dag verdween. We woonden niet samen, waren het wel van plan, maar terwijl hij mijn buik zag groeien, groeide zijn weerstand tegen het idee van het vaderschap. De man met wie ik mijn oudste zoon kreeg was een scharrel met wie ik zodra we ontdekten dat ik zwanger was afsprak dat hij geen verantwoordelijkheid hoefde te dragen. Ik wilde het kind houden, hij niet. Prima, dan deed ik het in mijn eentje. Maar met de vader van Morris was dat andere koek.
Lees ook – Petra leeft met haar gezin van giften: ‘We krijgen best veel kritiek’ >
Inmiddels loopt een procedure om kinderalimentatie af te dwingen bij de vader van Morris, maar dat levert vooralsnog niets op. Met mijn baan als verzorgende verdien ik net boven het minimumloon. Onze sociale huurwoning is relatief betaalbaar, maar met de zorg voor mijn kinderen in mijn eentje kom ik amper rond. Gelukkig krijg ik allerhande toeslagen. Zonder die zou ik het al helemaal niet redden.
De kinderwagen kreeg ik van een vriendin van mijn oudste zus, meubels voor de babykamer komen gratis van Marktplaats en heb ik zelf opgeknapt met een lik verf – je verbaast je over wat je gratis kunt vinden op verkoopsites. Mijn ouders steunen me wekelijks met een volle boodschappentas, inclusief luiers.
“Ik leef voortdurend met een steen in mijn maag”
Hartverwarmend en ik spreek mijn dankbaarheid in woord en gebaar uit. Maar tegelijkertijd voel ik me mislukt als moeder. Wie kan nou niet alleen voor haar kinderen zorgen? Ik leef voortdurend met een steen in mijn maag. Ik kan de giften niet missen, maar hoe maak ik het schuldgevoel draaglijk?”
Ontvang elke maand Kek Mama met korting en gratis verzonden op jouw deurmat! Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.
Wat begon als een onschuldige stranddag, veranderde onverwachts in een moment van pure paniek voor Elise en haar gezin toen haar vriend de zee in ging.
Een avondje uit eten met het gezin kan heerlijk zijn, even geen afwas, lekker eten en quality time. Maar voor de bediening is het soms een heel ander verhaal. Want hoewel kinderen vaak de schuld krijgen van rommel en chaos, zijn het verrassend vaak de ouders die het meeste gedoe veroorzaken.
Ze had zo’n zin in haar welverdiende vakantie met haar gezin. Niet te ver weg, met de auto naar de camping in Frankrijk. Karlijn had alles tot in de puntjes voorbereid en iedereen was er klaar voor. De aankomst op hun vakantiebestemming verliep ietsje anders. Ze kregen ongewenst bezoek van een nest vliegende mieren.
Als je je kindje bij iemand onderbrengt, wil je diegene echt kunnen vertrouwen. Logisch. Als dat in de praktijk niet blijkt te kunnen, is dat als een klap in je gezicht. Het overkwam Nikkie.
Drie leuke zonen, een huis aan de Loosdrechtse Plassen en allebei een goedlopende carrière: het leven van Kim Kötter en Jaap Reesema lijkt het perfecte plaatje. “Mensen zien alleen dat alles klopt, maar dat is omdat wij keihard werken.”
Het zou een magische vakantie op een Disney-cruiseschip op zee worden. Een cruise vol glitters, Mickey Mouse en zonsondergangen. Maar voor één gezin werd het een moment om nooit te vergeten. En niet om de reden die ze hadden gehoopt.
