Soms kom je er niet uit in je eentje en kun je wel wat advies gebruiken. Elke week vertelt een lezeres daarom over haar dilemma.
Sonia (33) is alleenstaand moeder van James (4) en Morris (1).
“Bijna al het speelgoed van mijn kinderen is gekregen, voor hun kleding geldt hetzelfde. Zelfs voor mijn kinderwagen heb ik niets betaald. Ik kom rond door giften van vrienden, kennissen en de overheid. Mijn dankbaarheid is groot, maar mijn schuldgevoel houdt me ’s nachts wakker.
Lees verder onder de advertentie
Single mom
Vijf maanden zwanger was ik, toen de vader van mijn jongste zoon van de ene op de andere dag verdween. We woonden niet samen, waren het wel van plan, maar terwijl hij mijn buik zag groeien, groeide zijn weerstand tegen het idee van het vaderschap. De man met wie ik mijn oudste zoon kreeg was een scharrel met wie ik zodra we ontdekten dat ik zwanger was afsprak dat hij geen verantwoordelijkheid hoefde te dragen. Ik wilde het kind houden, hij niet. Prima, dan deed ik het in mijn eentje. Maar met de vader van Morris was dat andere koek.
Inmiddels loopt een procedure om kinderalimentatie af te dwingen bij de vader van Morris, maar dat levert vooralsnog niets op. Met mijn baan als verzorgende verdien ik net boven het minimumloon. Onze sociale huurwoning is relatief betaalbaar, maar met de zorg voor mijn kinderen in mijn eentje kom ik amper rond. Gelukkig krijg ik allerhande toeslagen. Zonder die zou ik het al helemaal niet redden.
Lees verder onder de advertentie
De kinderwagen kreeg ik van een vriendin van mijn oudste zus, meubels voor de babykamer komen gratis van Marktplaats en heb ik zelf opgeknapt met een lik verf – je verbaast je over wat je gratis kunt vinden op verkoopsites. Mijn ouders steunen me wekelijks met een volle boodschappentas, inclusief luiers.
“Ik leef voortdurend met een steen in mijn maag”
Hartverwarmend en ik spreek mijn dankbaarheid in woord en gebaar uit. Maar tegelijkertijd voel ik me mislukt als moeder. Wie kan nou niet alleen voor haar kinderen zorgen? Ik leef voortdurend met een steen in mijn maag. Ik kan de giften niet missen, maar hoe maak ik het schuldgevoel draaglijk?”
Als werk onverwacht roet in het ouderschap gooit, moet je soms creatief zijn. Zo ook Carolien, die last-minute een oppas moest regelen voor haar dochter Saartje. Haar vriendin Melia bood hulp aan — met als resultaat een middag die niemand snel zou vergeten.
We kennen haar allemaal. Die ene moeder die haar halve inboedel inpakt alsof ze op wereldreis gaat in plaats van een weekje vakantie naar de camping in Frankrijk.
De zomervakantie: zes weken vol quality time, ijsjes, knutselprojecten en gezellige uitjes. In theorie. En voor sommige moeders pakt het ook vast zo uit…
Bernike (29) is getrouwd met Ruben (31) en moeder van een dochter (0). In haar columns schrijft ze scherp, geestig en met zelfspot over de realiteit van het jonge ouderschap – waarbij ze oog heeft voor het absurde in het alledaagse.