Beeld: Pexels
Sara (37) was er klaar mee dat de mental load altijd op haar bordje kwam zonder enige waardering en dus besloot ze het een week aan haar man Daan over te laten.
Sara: “Hij noemde het ‘oppassen’ toen ik hem vroeg of hij de kinderen een week kon overnemen. Oppassen. Op zijn eigen kinderen. Dat ene woord bleef in mijn hoofd rondzingen. Na een avondje flink mopperen tegen een vriendin (met wijn, uiteraard) besloot ik: het is tijd voor een reality check. Eén week lang zou ik niets doen voor het gezin. Geen boterhammen smeren, geen luiertassen inpakken, geen meldingen in de schoolapp checken. Daan was aan zet. Hij lachte luchtig: ‘Tuurlijk schat, komt goed.’ Ik glimlachte terug, maar dacht: we gaan het nog wel zien.
De maandag begon al meteen goed. Terwijl ik in de badkamer mijn mascara aanbracht, hoorde ik beneden een paniekerig ‘Waar liggen hun broodtrommels? En wat doen ze in hemelsnaam met komkommer op school?’ Mijn oudste riep opgewekt: ‘Mama stopt er altijd komkommer en snoeptomaatjes en een dadel in, in zo’n vakje!’ Daan stond met een boterhamzakje in zijn hand en keek me wanhopig aan. Ik moest lachen maar hielp hem toch op weg. Het was nog maar zijn eerste dag. ‘Kijk eens in de linker onderste keukenlade. Ik ga nu naar mijn werk. Succes vandaag!’
Op donderdag stond een hulpouder-ochtend in onze gezinsagenda. Die pakte hij ook op. ‘Even een uurtje knutselen toch?’ had hij gedacht. Tot hij die ochtend een appje kreeg van de juf: ‘Fijn dat jij de speeltuinopruimactie begeleidt vandaag!’ Daan – strak in zijn overhemd want hij had om 14.00 uur een belangrijke klantpresentatie – stond een uur later met grijper en vuilniszak op het schoolplein plastic te vissen tussen de klimrekken.
Het zweet liep letterlijk in zijn nek terwijl hij ‘PAS OP voor de processierupsen en hondenpoep!’ riep naar zes rondrennende en enthousiaste kleuters. Daarna reed hij met een groen blaadje in z’n borstzak (cadeautje van een kind) naar zijn meeting. Zijn presentatie begon met de zin: ‘Excuseer de geur, ik heb net de plaatselijke schooltuin opgeruimd’, vertelde hij me later.
Vrijdagavond plofte hij naast me neer, compleet gesloopt. ‘Ik snap niet hoe jij dit allemaal doet’, mompelde hij. En hoewel ik de neiging had om ‘Zie je nou wel dat het niet makkelijk is en je het er niet even erbij doet?’ te zeggen, hield ik me in. Hij had het écht geprobeerd. En het kwartje was gevallen – althans, een deel ervan. En nee, het is sindsdien niet ineens een 50/50 droomverdeling geworden. Hij vergeet nog steeds de gymtas op dinsdag. En hij denkt oprecht dat ‘even naar de speeltuin’ hetzelfde is als een middag kinderopvang. Maar… hij ziet nu beter wat er allemaal bij komt kijken. En belangrijker: hij doet het niet meer af als ‘even helpen’.
Hij leest nu uit zichzelf de Parro-app. Hij stelt vaker voor om het avondeten te doen. En laatst zei hij spontaan: ‘Zal ik ze morgen naar school brengen, dan heb jij even rust?’ Ik had bijna gehuild – van vermoeidheid en ontroering. Dus nee, de rollen zijn niet volledig omgekeerd. Maar er is beweging. En er is iets bij gekomen waar ik minstens zo blij mee ben als extra hulp: waardering. En dat is bijna net zoveel waard als hulp.”
Joan: ‘Die booty-call van toen? Daar ben ik nu gewoon mee getrouwd’ Je leest het hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Vriendschap en opvoeden: twee onderwerpen waar je maar beter een beetje soepel in kunt zijn. Want iedereen doet het anders – en dat is helemaal oké. Toch? Totdat blijkt dat jouw beste vriendin er stiekem heel anders over denkt…
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? Serieus?! In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
Sara (37) was er klaar mee dat de mental load altijd op haar bordje kwam zonder enige waardering en dus besloot ze het een week aan haar man Daan over te laten.Sara: “Hij noemde het ‘oppassen’ toen ik hem vroeg of hij de kinderen een week kon overnemen. Oppassen. Op zijn eigen kinderen. Dat ene […]
Soms moet je als ouder creatief zijn. Niet liegen, maar strategisch de waarheid een beetje verbuigen. Oftewel, een leugentje om bestwil.
