Beeld: Canva
Sanne’s babyshower was niet bepaald wat ze ervan had gehoopt – sterker nog, het viel nogal tegen. Toen er daarna ook nog discussie ontstond over de rekening, was de maat vol. Volgende keer géén babyshower.
Sanne (29), moeder van Lucas (1), samen met Martijn (33): “Ik ben de eerste van mijn vriendinnen die zwanger werd en het werd niet onder stoelen of banken geschoven dat de meeste van mijn vriendinnen daar zelf nog totaal niet aan toe waren. Sommige waren nog single, een andere studeerde nog, anderen waren net gaan samenwonen, maar zeker nog de komende jaren niet toe aan een baby.
Prima, dat maakt voor mij niet uit. Martijn en ik wilden al jaren graag een kindje en nu waren de omstandigheden er eindelijk naar. Wij waren dolblij! Mijn vriendinnen vroegen uiteindelijk of ik een babyshower wilde, meer omdat ze zich gedwongen voelden dan dat ze er zelf echt zin in hadden, bleek achteraf. Ik was natuurlijk zelf door het dolle, natúúrlijk wilde ik dat!
Er werd een datum geprikt, en met alle over the top babyshowers die ik bij allerlei influencers had gezien, lagen mijn verwachtingen nogal hoog. Uiteindelijk gingen we lunchen bij… Bagels & Beans. Niks ten nadele van Bagels & Beans, maar ik had toch iets exclusievers verwacht voor mijn babyshower. Tijdens de lunch kreeg ik een newborn shoot cadeau, dat maakte alles weer goed.
Na de lunch werd ik verwachtingsvol aangekeken. ‘Wat gaan we doen?’ vroeg ik vrolijk. Oké, deze lunchtent-keuze was wat tegengevallen, maar ik had nog goede hoop. ‘Wat wil jíj gaan doen?’ kreeg ik terug als wedervraag. Ik keek overdonderd terug. Moest ík nou mijn eigen babyshowerplanning gaan maken? Dit was zó niet hoe ik het bedacht had. ‘We konden niet echt iets leuks bedenken waar geen alcohol bij kwam kijken’, werd er schouderophalend gezegd.
Vervolgens dwaalden we door de stad, op zoek naar ‘iets’ om te doen voor mijn babyshower. Op een gegeven moment barstte ik in huilen uit – ik schuif het maar op de hormonen. Ik voelde me helemaal niet in het zonnetje gezet en wilde eigenlijk gewoon graag naar huis. Mijn vriendinnen voelden zich schuldig, dus sleepten ze me mee naar een minigolfbaan en speelden we een potje minigolf, waarna we ook nog uiteten gingen. Om het goed te maken.
Uiteindelijk was het best een gezellige dag. Niet zoals ik voor ogen had, maar op hun manier hadden ze soort van hun best gedaan. De volgende dag werd ik aan de groepsapp toegevoegd, om alle gemaakte foto’s te ontvangen. Wat ik niet zag aankomen, was dat er vlak daarna een enorme discussie ontstond over de Tikkie die was gestuurd. Door het minigolfen en het etentje was het bedrag veel hoger uitgevallen dan van tevoren besproken en daar vielen behoorlijk wat mensen over.
Ze hadden overduidelijk niet door dat ik alles kon meelezen. Even vroeg ik me af of ik mezelf gewoon stilletjes moest verwijderen uit de groep. Maar dat zou niet onopgemerkt aan hen voorbijgaan. Ik was bang dat het te passief-agressief zou overkomen.
Uiteindelijk moest ik weer huilen – wederom: hormonen – en kwam Martijn tussenbeide. Hij belde de vriendin die me had toegevoegd aan de groepsapp en vroeg of ze enig idee had hoe dit op mij overkwam? Ik werd weer verwijderd uit de groepsapp en ik heb nooit meer gevraagd hoe het is afgelopen met die rekening. Als we nog een kindje mogen krijgen, weet ik wel: ik wil géén babyshower.”
Goed, het kan wel degelijk nóg erger. Zo betekende een Tikkie van 7,50 euro het einde van een vriendschap voor Elanor. Daarover lees je hier.
Als ouder kun je nog zo je best doen om je kinderen met een gerust hart de wereld in te sturen, maar soms knijpt je moederhart toch even samen. Ook bij het koningspaar thuis is dat niet anders.
Sinterklaas is een gezellig kinderfeest, maar kan ook voor veel spanning zorgen. Bij Jikke (34) thuis zorgde de sinterklaassurprises dit jaar voor een portie kinderlijke wraak.
Louisa is verloskundige in de Randstad en moeder van Khai (3). In haar werk komt ze dagelijks de ontroerende en krachtige kanten tegen van het zwanger zijn, de bevalling en alles wat daarna komt. In haar columns deelt ze openhartige verhalen en inzichten.
Soms zit je ergens, in de wachtkamer of in de rij bij de bakker, en denk je: lief kind, wie heeft jou op de ‘luid en los’-stand gezet?
Er is zo’n opvoedwijsheid die hardnekkig blijft hangen: zoals je een kind aanspreekt, zo gaat het zich ook gedragen. Geef je vertrouwen, dan groeit het. Praat je alsof het kind iets kan, dan gaat het eerder proberen om inderdaad “dat kind” te zijn.
Goed voor de dag komen bij je kersverse nieuwe schoonouders wil je altijd, maar met kerst nóg een beetje meer. En juist toen liep het bij Kira he-le-maal verkeerd af, want zij eindigde als een soort rollade.
