‘Nu mijn dochter wat ouder is, ben ik blij dat ik weer aan wal werk’

“Vier keer per jaar komen bij ons nieuwe leerlingen binnen: de toekomstige matrozen. Zij zijn door het keuringscentrum van Defensie via verschillende tests geschikt bevonden om in te stromen bij de marine. Omdat zij nog geen uniform dragen, noemen mijn collega’s en ik ze gekscherend ‘de spijkerbroeken’.

Voor iedere leerling maak ik afspraken om een uniform en schoeisel te passen en ik controleer of de basisvaccinaties in orde zijn. Ik zorg er als het ware voor dat ze kunnen starten met de maritieme opleiding.

Aan wal

Zelf werd ik elf jaar geleden beroepsmilitair. Sindsdien heb ik verschillende functies bekleed, waaronder korporaal admin op het schip Zr.Ms. Rotterdam. Tweeënhalf jaar lang lagen we afwisselend een aantal weken aan wal en voeren op zee. Ons hoofddoel was het ophalen en brengen van mariniers naar gebieden waar zij nodig waren, zoals Engeland. Ik hield me bezig met het personeelsplaatje: wie zijn aan boord, wie stapt wanneer af en waarom? Cataleya was op dat moment twee.

Lees ook: ‘Mijn dochter vindt het maar wat stoer dat mama bij de marine werkt’ >

De keuze om juist toen operationeel te gaan, was bewust. Ik dacht: als zij nog niet goed beseft dat ik weg ben, zal het voor mij makkelijker zijn. Dat bleek ook. Natuurlijk waren er momenten dat ik haar miste, maar het was een geruststelling dat ze het bij opa en oma prima naar haar zin had. Nu ze ouder wordt, vind ik het fijn er voorlopig dagelijks voor haar te zijn. Daarom bekleed ik mijn huidige walfunctie de komende vier jaar en daarna zien we wel.

Bij de marine

Als mensen horen dat ik bij de marine werk, vinden ze dat vaak stoer. ‘Valt mee,’ zeg ik dan, ‘op dit moment heb ik een kantoorbaan als ieder ander.’ Er wordt onterecht weleens gedacht dat je als militair elke dag door de modder kruipt. Ook voor Cataleya is moeilijk te begrijpen wat ik precies doe.

“Als mensen horen dat ik bij de marine werk, vinden ze dat vaak stoer”

Toen ik operationeel was, kwam ze tijdens de kinderdag aan boord en kroop ze in de gigantische wasmachines en bakte ze pepernoten in de bakkerij. Om daarna een jaar lang tegen iedereen die het maar wilde horen te zeggen: ‘Mama vaart op een boot en bakt pepernoten.’ Dan zei ik er toch even achteraan dat mijn baan íets gecompliceerder is.

Inmiddels weet ze dat ik niet meer op een schip zit en kwam ze laatst een kijkje nemen op ons kantoor in Den Helder. Ook leuk, maar het meest interessant was toch de snoeppot op mijn bureau.”

Dit portret staat in Kek Mama 06-2022.

Ontvang elke maand Kek Mama met korting en gratis verzonden op jouw deurmat! Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.