Constance Hall geeft toe: ze scheldt in het bijzijn van haar vijfjarige zoon. En dat hij er af en toe ook een scheldwoord uitgooit, vindt ze niet erg.
Lees verder onder de advertentie
Waarom niet? Dat legt ze uit in een post op Facebook, die al duizenden keren is geliket.
Lees verder onder de advertentie
‘Fuck’
‘Ik scheld waar mijn kinderen bij zijn, maar nooit tégen iemand’, schrijft ze. ‘Mijn kinderen wisten dat zij geen schunnige woorden mochten gebruiken, tot mijn zoon er recent toch een paar uitgooide. Ook zijn vrienden vonden het cool om ineens ‘fuck’ te zeggen.’ Maar of Constance hiermee zit? Totaal niet. ‘Ik kan het hem verbieden, maar ik realiseer me dat mijn zoon een leeftijd heeft bereikt waar vrienden een grotere invloed op elkaar hebben dan ik op hem heb: ze kopieëren elkaar.’
En daarom heeft Constance besloten om niet het slechte gedrag, maar het goede gedrag van zijn vrienden aandacht te geven. ‘Ik geef aan hoe lief ik het vind van zijn vriend dat-ie zijn drinkfles heeft uitgeleend. Dat het mooi was om te zien hoe weer een andere vriend een jonger kind hielp en hoe leuk de grapjes van zijn vriendin zijn.’ Natuurlijk vindt de moeder het belangrijk om aan te geven dat schelden niet stoer is, maar niet zo belangrijk als het belonen van goed gedrag.
Als werk onverwacht roet in het ouderschap gooit, moet je soms creatief zijn. Zo ook Carolien, die last-minute een oppas moest regelen voor haar dochter Saartje. Haar vriendin Melia bood hulp aan — met als resultaat een middag die niemand snel zou vergeten.
We kennen haar allemaal. Die ene moeder die haar halve inboedel inpakt alsof ze op wereldreis gaat in plaats van een weekje vakantie naar de camping in Frankrijk.
De zomervakantie: zes weken vol quality time, ijsjes, knutselprojecten en gezellige uitjes. In theorie. En voor sommige moeders pakt het ook vast zo uit…
Bernike (29) is getrouwd met Ruben (31) en moeder van een dochter (0). In haar columns schrijft ze scherp, geestig en met zelfspot over de realiteit van het jonge ouderschap – waarbij ze oog heeft voor het absurde in het alledaagse.