'Mensen zijn verrast dat ik boswachter ben, logisch: zonder make-up ga ik niet op pad'

““Als kind fietste ik door de polders op zoek naar grutto’s en schreef ik in vriendenboekjes dat ik bioloog wilde worden. Het liep anders: ik rolde de reclamewereld in. Leuk werk, maar of het me écht gelukkig maakte? Na drie jaar trok ik de stoute schoenen aan en solliciteerde zonder groene opleiding voor boswachter bij Natuurmonumenten. Prompt werd ik aangenomen.

Collega’s leerden me hoe je riet inrastert en hoe je ziet dat een boom ziek is. Dit is het, dacht ik. Net als ik willen ze niet in een dikke auto rijden, maar Nederland een stukje mooier maken. Samen hebben we onder meer een natuurverbinding aangelegd waardoor de otter na vijftig jaar terugkwam in het Naardermeer. Om dat te vieren ontkurkten we de champagne.
 

Boswachter

Mensen zijn vaak verrast dat ik boswachter ben. Logisch: ik ben niet het stereotype ‘grijze man met baard’, ik ben meer een meisje-meisje. Zonder make up en gelakte nagels ga ik niet op pad. Mijn eerste uniform was een soort hobbezak. Dat mocht wel wat flatteuzer, dus regelde ik een vrouwelijke broek. Tegenwoordig werk ik bij Vogelbescherming Nederland en draag ik een nette, groene broek met geruite bloes.
 

Lees ook
Door deze tips wordt een boswandeling met je kind nog leuker >
 

Woonwijksafari

Ik geef gemeenten en provincies advies hoe ze steden groener kunnen maken. Denk aan het bouwen van nestkasten voor gierzwaluwen in nieuwe huizen. Voor bewoners hebben we een vogelpakket ontwikkeld: een soort blije doos, maar dan met bloemenzaad en een voedersilo voor de tuin. Ook neem ik mensen mee op ‘woonwijksafari’. Laatst kreeg ik achteraf een foto doorgeappt: ‘Is dit een bruine kiekendief?’ Dat het een sperwer was, was bijzaak. Ik had toch mooi weer iemand de ogen geopend voor de natuur.

Een walhalla

Ik ben ook boswachter op een landgoed op de Utrechtse Heuvelrug. Praktisch mijn achtertuin; ik woon midden in het bos. Zodra ik de uilen hoor, voel ik me de koning te rijk. Laatst zag ik een boommarter. Daarvoor moest ik wel drie uur onder een beuk liggen wachten, maar gááf toen hij uit z’n hol kroop en me bijdehand aankeek. Dat soort momenten zijn goud. Ik kan niet wachten tot onze zoon al dat moois gaat ontdekken. Voor mijn nichtje die regelmatig komt logeren is het hier een walhalla. Wat heet: ze gaat altijd stampvoetend terug naar huis.”
 

Dit portret staat in Kek Mama 13-2021.

Meer Kek Mama? Neem nu een abonnement en profiteer van leuke aanbiedingen!