Beeld: Canva
In het begin lustte ze er wel pap van. Acht jaar en twee kinderen later is seks iets wat Mirthe (36) zich vaag herinnert. “Ik vind het zo’n gedoe.”
Mirthe: “Onze laatste keer seks is drie jaar geleden. Klinkt treurig en toch zijn Ben en ik heel gelukkig samen. Hij is mijn beste vriend en ik vind hem een fantastische vader. Maar waar ik hem acht jaar geleden nog de kleren van het lijf scheurde, is lekker tegen hem aan kruipen de maximale intimiteit waaraan ik tegenwoordig behoefte heb.
Mijn libido was vroeger bovengemiddeld. Lust was altijd de drijvende kracht in mijn relaties. Die lust voelde ik ook voor Ben. In hem vond ik mijn soulmate, mijn levenspartner, en dat maakte dat de vonken er ook in de slaapkamer van afspatten. En in de woonkamer, de badkamer en op het strand. We konden elkaar wel opvreten; werkelijk alles aan hem vond ik aantrekkelijk.
Na amper een jaar samen en een halsoverkop huwelijk, raakte ik zwanger van onze oudste zoon, nu zeven. Heel gewenst en heel snel. Ben vond mij prachtig met die dikke buik, en ik vóelde me ook prachtig. De lol tussen de lakens ging onverminderd door – misschien nog wel meer dan daarvoor. De bevalling ging voorspoedig en op de gebruikelijke krampjes en slapeloze nachten na was onze zoon een voorbeeldige baby.
Er was slechts één probleem: ik had geen enkele behoefte meer aan seks. Komt vast door de borstvoeding, dachten we. Maar na de borstvoedingsperiode kwam de zin niet terug. Ben en ik vreeën nog wel, maar meer als moetje. Het arme schaap, vond ik; stond-ie anders wéér twee weken droog.
Gaandeweg ging ik de seks steeds actiever ontwijken. Eerder naar bed, mijn PMS breed uitmeten en daarna mijn ongesteldheid langer veinzen. Als ik eraan dacht dat een fijne avond samen kon leiden tot meer, werd ik bevangen door een: o jee, straks móet ik weer. Ik werd gewoon totaal niet meer opgewonden, en was blij als een vrijpartij snel voorbij was.
Zoon twee diende zich aan en waar ik ergens hoopte dat de verhoogde bloedtoevoer down there misschien voor wat hernieuwde spanning zou zorgen, gebeurde er niks. Ben onderging het begripvol, drong nooit aan. Dus voor we het wisten zaten we een jaar later met twee kinderen en een nog altijd gelukkig huwelijk, maar zónder seks.
‘Joh, je moet gewoon zin maken’, zeiden vriendinnen met wie ik het onderwerp toen nog in alle openheid besprak. Ze waren zelf ook bevallen, begrepen als geen ander hoe de boel kan indutten na twee zwangerschappen en twee baby’s. Maar die baby’s werden groter, en terwijl mijn vriendinnen zich weer opmerkingen lieten ontvallen over spannende weekendjes weg met man, vond ík een avond samen op de bank wel spannend genoeg.
Aanvankelijk liet ik me aardig gek maken. Programma’s als Sex academy en 40 dagen zonder sex – alsof je niet spoort als je het een maand niet doet. Maar misschien was het wel zo simpel. Misschien moesten Ben en ik gewoon ook eens een sekskuur houden, en zou ik weer zin krijgen door zin te maken.
Ben sprong een gat in de lucht, ik had geen beter voorstel kunnen doen. En warempel: even bloeide ons seksleven op. Stuurden we zelfs spannende appjes naar elkaar. Maar toen die ‘kuur’ van twee weken voorbij was, was Ben degene die zei: ‘Zullen we vanavond lekker een filmpje kijken in bed, nu we niet meer hoeven?’
Na de eerste scène was hij onder zeil. De avond erna verliep hetzelfde. En die daarna. Wat leek te werken in ons twee weken durende experiment, bleek uiteindelijk zo’n druk op ons te leggen, dat we de seks liever helemaal lieten zitten.
Toch is het niet zo dat ik nooit meer geil te krijgen ben. Het lustgevoel kan me nog weleens overvallen, alleen nooit op de momenten dat Ben bij me is. Het gevoel is puur fysiek, niet geestelijk. Meestal los ik het op met de vibrator waarvan Ben denkt dat-ie al jaren ligt te verstoffen. Voldoet prima: echte seks vind ik gewoon te veel gedoe. Alsjeblieft zeg, ik word al moe van de gedachte. Hoe groot mijn liefde voor Ben ook is, het is min of meer platonisch geworden – en dat vind ik goed genoeg.
Andere mannen boeien me ook niet. Misschien bevind ik me in een soort hormonale slaapfase. Heeft de natuur het niet bedoeld dat Ben en ik ons nog verder voortplanten; ik heb tenslotte twee gezonde kinderen met wie ik het druk zat heb. Mijn taak zit er misschien gewoon op, biologisch gezien. Al verklaart dat niet waarom talloze even oude vrouwen met óók twee of drie kinderen nog wel de sterren van de hemel vrijen. Naar een seksuoloog wil ik niet, want ik wil de situatie niet veranderen.
Natuurlijk ben ik soms bang dat Ben het ergens anders zoekt. Hij is een knappe man, ik zie hoe vrouwen naar hem kijken. Dat maakt me trots, maar ook onzeker. Welke man accepteert nou klakkeloos dat hij geen seks meer heeft? Terwijl hij gelukkig getrouwd is, nota bene? Ben verzekert me dat hij nog nooit is vreemdgegaan. ‘Nee, natuurlijk niet’, zegt-ie, en dat wil ik geloven. Als het wel zo is, weet ik het liever niet. Ik lig nog altijd gezellig met mijn hoofd in zijn schoot wanneer we naar een film kijken. Maar vervolgens vertrek ik steevast eerder naar boven – en niet om hem op te wachten in een lingeriesetje, maar om mijn pyjama aan te trekken en te gaan slapen.
Ik kook voor Ben, luister oprecht geïnteresseerd naar zijn verhalen en we delen dezelfde humor. Hij neemt de kinderen mee naar een speelparadijs zodat ik eens een zondag voor mezelf heb. We raken nooit uitgekletst. Dát zijn natuurlijk de verhalen die ik in geuren en kleuren vertel aan vriendinnen. Zij hebben geen idee van ons seksloze bestaan. Ergens schaam ik me er toch voor. Geen seks met je man is synoniem voor een slechte relatie, toch? Maar dat ís dus niet zo. We hebben intimiteit, alleen geen seks. Als ik kijk hoeveel vriendinnen nog altijd drie keer per week van bil gaan met hun man, maar geen fatsoenlijk gesprek met hem kunnen voeren, zou ik voor geen goud met ze willen ruilen.
Ik heb het Ben weleens gevraagd, in het begin. Of hij de seks mist. Dan trok hij me tegen zich aan, kuste mijn voorhoofd en zei: ‘Je bent het lekkerste wijf dat ik me kan wensen, ik hou toch van je?’ En daarmee was de kous af. Na wat aandringen heeft hij weleens hortend en stotend toegegeven er onder douche af en toe ‘een slinger aan te geven’. Tja, logisch.
Als ik in de toekomst kijk, zie ik Ben en mij hand in hand in de tuin zitten met een schare kleinkinderen. De gedachte dat onze weg daarnaartoe misschien seksloos is, stemt me ergens toch een beetje treurig – vooral omdat ik diep vanbinnen weet dat Ben er gelukkiger van wordt als we wél vrijen. Bovendien ben ik niet vergeten hoe op en top vrouw ik me voelde toen mijn seksdrive niet te stuiten was. Ik ben 36, maar ik voel me 56: uitgebroed en alsof ik de overgang al achter de rug heb.”
Kelly had wél een hete avond. Maar tijdens de seks keek ze ineens recht in het verbijsterde gezicht van haar middelste. Je leest het hier.
Dit artikel heeft eerder in Kek Mama gestaan.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Een vakantie in een luxe huis in Portugal, op loopafstand van het strand: het klinkt als een droom. Voor Sophie, alleenstaande moeder van twee kinderen, werd het dat ook. Alleen eindigde die droom nét even anders dan ze had gedacht toen er een rekening op de mat viel.
Croissantjes als ontbijt, koek als tussendoortje, patat als avondeten. Sommige gezinnen hebben een heel andere definitie van ‘gezond en gevarieerd’. Wat doe je als je kind daar het liefst elke dag wil spelen – én blijven eten?
Je zegt “nee”, zij horen “misschien”. Jij dacht dat jij de ouder was, maar sinds deze kleine in je leven is, lijkt het alsof jíj bij hém op tijd naar bed moet. Herkenbaar? Dan heb je misschien een kind met een van deze sterrenbeelden – geboren bazen met een flinke wil.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (8), Vieve (7) en Lilou (4). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Schoonmoeders… do we need to say more? Je hebt soms geluk met een ontzettend lieve schoonmoeder, en soms de pech met een schoonmoeder from hell. Die van Annissa zit er ergens tussenin, maar komt soms op zijn zachtst gezegd wat onhandig uit de hoek.
De wil is er, de outfit ook, maar soms komt de gedroomde versie van je fitte zelf toch niet helemaal overeen met de werkelijkheid.
