Ja hoor eens, als je je als ouder door een lawine van appjes en mailtjes moet worstelen en ook nog weleens een verfrommeld briefje onder in een tas vindt, is het niet zo gek dat je zo nu en dan een bericht over het hoofd ziet.
Mariska (30), moeder van Maya (11) en Feline (9): “Welke moeder komt er nou te laat op het afzwemmen van haar kind? Nou, ik, bij het C-diploma van Feline. Ik had het niet gecheckt, maar ging ervan uit dat ze voor C dezelfde tijden hanteerden als eerder voor A en B: zaterdagmiddag twee uur. Niet dus. Op het moment dat wij in vol ornaat aankwamen, mét opa en oma die tachtig kilometer verderop wonen, bleek het hele feest alweer voorbij. Supersneu. Ik regelde meteen dat ze die maandag in de ochtend alsnog mocht afzwemmen, vlak voor school en dat mijn beste vriendin als publiek kwam. Daarna gingen we samen ontbijten. Maar toch, Feline was ontroostbaar. Inmiddels zit ze op turnen en controleer ik de wedstrijdtijden honderd keer. Dit gaat mij nooit meer gebeuren.”
Verstrooid
Pascalle (34), moeder van Mitchell (11) en Mees (6): “Eén keer is al best stom, maar voor een tweede keer op de verkeerde avond naar de oudergesprekken komen, is ronduit klunzig. Je kunt mijn moederschap dan ook best als ‘verstrooid’ typeren. Vaak zet ik afspraken wel vanuit het Ouderportaal of de groepsapp in de agenda, maar kijk ik er niet meer naar omdat ik denk de juiste datum te onthouden. Dat geeft met regelmaat gekke acties, zoals om zeven uur klaarstaan voor een voetbalwedstrijd terwijl er een winterstop is. Of op vrijdag ontdekken dat het de week erop herfstvakantie is en ik mijn werkweek dus moet omgooien. Of dus twee keer op het verkeerde moment komen opdagen voor het tienminutengesprek. De eerste keer aan het begin van het schooljaar was ik een week te vroeg, de laatste keer in juni stond ik twee dagen eerder dan gepland op het schoolplein. Beide keren had ik ook mijn ex opgetrommeld, die daar begrijpelijk not amused over was.”
Kippenveldag
Nienke (40), moeder van Jeroen (12) en Charlotte (10): “Meestal is het in de winter erg warm in de klas en dus leverde ik mijn kinderen zoals gewoonlijk af in een dun shirtje. Maar onze milieubewuste school heeft eens in de zoveel tijd een WarmeTruienDag; dan gaat de thermostaat omlaag naar vijftien graden. En dat was toen. Bibberend zaten ze die dag in de schoolbanken, omdat mama de memo over de warme truien had gemist. Ik weet echt niet meer of dat een briefje in de tas was of een van de vijftienmiljoen mailtjes die je krijgt met onduidelijke nieuwsbrieven in de attachment, maar ik had het overduidelijk niet gelezen.”
Daar gaat m'n ochtend
Anita (45), moeder van Ruben (12) en Stijn (9): “Ik had een trage ochtend, hoefde niet naar m’n werk en had geen zin om me aan te kleden voordat ik de kinderen naar school bracht. Ik deed een jas aan over mijn slaapshirt en joggingbroek en stapte in de auto. Ik droeg niet eens ondergoed. Bij school aangekomen zei Stijn ineens enthousiast: ‘Je gaat toch wel mee naar de inloopochtend, mama?’ Helemaal vergeten. Een paar keer per jaar heeft school inloopmomenten; een halfuur waarin ouders kunnen ervaren hoe het eraan toegaat in de klas. Kinderen krijgen een speciale les taal of rekenen of houden een quiz voor de ouders. Ik had natuurlijk nee kunnen zeggen, maar ik wist hoe teleurgesteld Stijn dan zou zijn. Er zat dus niets anders op dan mee naar binnen te gaan. En de juf maar vragen of ik toch niet lekker mijn jas uit wilde trekken.”
Lees ook
De heerlijke blunders van deze vrouwen blijven ze nog lang achtervolgen >
Daar zul je voor boeten
Dineke (27), moeder van Marissa (9), Amélie (5) en zwanger van een zoon: “De datum van de studiedag had ik netjes vanuit de mail overgeschreven op de kalender, maar ik heb daar vervolgens nooit meer op gekeken. En dus stuurde ik mijn dochter die vrijdag gewoon naar school. Het halve dorp zag haar fietsen met haar rugtas en voordat zij überhaupt bij school was aangekomen, had ik al tig appjes binnen met de vraag of ik niet iets was vergeten. Ondertussen stond Marissa een tijdje op haar juf en klas te wachten op een verder uitgestorven schoolplein. Toevallig kwam er een jongen voorbij die droog vertelde dat de school dicht was. Ik kreeg een chagrijnig meisje thuis en dat ging die dag niet meer over. Boos dat ik haar helemaal voor niks naar school had laten fietsen.”
Oeps
Deborah (47), moeder van Job (16), Luuk (14) en Ciske (11): “Met drie kinderen op verschillende scholen is het altijd een gegoochel om ieder kind op tijd in de juiste kledij en met de benodigde materialen te laten verschijnen.
Eén keer ging dat gigantisch mis en haalde ik alle taken door elkaar. Zo had kind 1 het glazen potje van de opdracht van kind 2 mee, had kind 2 de sok die nodig was voor de knutselopdracht van kind 3 bij zich, en kind 3 het huiswerk van kind 1. Dus kon Ciske zonder sok geen handpop maken. In plaats daarvan zat de wiskunde van zijn broer in zijn tas, die op de middelbare school zat, een kwartier fietsen verderop. Luuk zat in een dependancegebouw en kreeg een sok, maar had nou net een glazen potje nodig om een lampje te maken. En toen Job gevraagd werd waar zijn huiswerk was, antwoordde hij stomverbaasd: ‘Geen idee meneer, maar ik heb wel een glazen potje in mijn rugzak!’ Waarop de leraar keihard moest lachen. Ach, story of my life. Ik sta er alleen voor en er komt dagelijks echt een lavastroom binnen aan mails over studiedagen en vrije uren.
Ik heb trouwens ook weleens op hoge poten de docent wiskunde gemaild, omdat hij een ‘absent’ in Magister had aangegeven als ongeoorloofd, terwijl ik mijn zoon keurig had afgemeld. Bleek dat ik naar de docent van mijn andere zoon had gemaild. Andere school, zelfde achternaam. Ik kreeg als reactie terug: ‘Ik geef helemaal geen wiskunde, mevrouw.’”
Vergeten
Karin (42), moeder van Sarah (9): “Nietsvermoedend kwam ik even voor drieën aan bij school, na een lekker dagje shoppen. Het was wel gek dat het hele schoolplein leeg was. En ook binnen was geen kind of ouder te bekennen. Alleen een conciërge die vreemd opkeek toen hij mij zag. Wist ik niet dat het margemiddag was? Na 12 uur waren alle kinderen vrij geweest, had in de nieuwsbrief gestaan. Oeps. Toevallig was ik die dag mijn mobiel vergeten en niemand had het nummer van mijn man. Eenmaal thuis bleek ik 24 gemiste telefoontjes en dito apps en smsjes te hebben. Gelukkig had een overblijfmoeder Sarah meegenomen. Ze had mij meermaals berichten gestuurd en ingesproken. Ik schaamde me dood, mijn dochter vond het onverwachte uitje gelukkig dolgezellig.”
Meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
