Beeld: Getty Images
Zonnebrand, boeken en speelgoed gaan mee in de koffer, maar verder heb je op een naturistencamping niks nodig. Het is een plek waar je je niet alleen van je kleren ontdoet, maar ook van veel stress, ontdekte deze moeder.
Mare (38) is single moeder van Mats (5) en Siem (4).
“Ik was zó klaar met het gemiep van anderen over het feit dat ik mijn zonen – destijds 2 en 3 – altijd naakt liet lopen op het strand, in de tuin en bij het zwembad, dat ik een paar jaar geleden besloot een weekje naturistencamping in eigen land te boeken.
In alle eerlijkheid: veel anders was ook niet beschikbaar, midden in coronatijd, anders had ik de keus misschien iets minder makkelijk gemaakt. Nu kwam deze camping op ons pad, en dacht ik: nou, dat scheelt wel zeeën aan gezeik. Al was het maar omdat ik ook weer eens topless wilde zonnen, sinds dat al jaren om onduidelijke redenen een taboe is geworden in Nederland.
Hoewel naakt recreëren zonder entertainment en massatoerisme me heerlijk leek, voelde het ook kwetsbaar, als vrouw alleen – al weet ik nu dat dat alleen was omdat ik het concept nog niet kende. Ik besloot een kinderloze vriendin mee te nemen met wie ik altijd naar de sauna ging, hoe anders kon het zijn dan die avonden samen?
Ha, best anders, ontdekten we tegen onze verwachtingen in. Want waar ik na een avondje sauna nog weleens ultiem ontspannen thuiskwam en daarmee zin kreeg in een potje seks met een tijdelijke partner, was de vibe hier heel anders. Niet dat een sauna me opgewonden maakt, integendeel, maar dat blijft een uitje.
“Een hele week naturisme voelde als thuiskomen”
Een hele week naturisme voelde juist als thuiskomen, alsof ik eindelijk alle verwachtingen en last – letterlijk zelfs, als het om kleding gaat – kon laten vallen. Iedereen was even vriendelijk, geen moment voelde ik me bekeken. Het eerste uur voelde wat onwennig, het publiek bleek ook aan de oude kant. Ik zie nog voor me hoe mijn vriendin een non-verbale kreet slaakte toen een man vlak voor onze neus diep bukte, zonder moeite te doen zijn edele delen af te schermen. En toch zagen we dat even later al niet meer.
Lees ook – ‘Ik loop thuis naakt rond in het bijzijn van mijn kinderen’ >
Als ik nu op het strand lig met de kinderen, en mensen voorbij zie paraderen in minuscule bikini’s of mannen trots hun biceps zie showen, vind ik dát juist ongemakkelijk, en zelfs een beetje lachwekkend.
Op de naturistencamping maakt niemand zich druk om hoe hij eruit ziet, het gaat juist om puur jezelf zijn, vrij in de natuur. Ja, het is zaligmakend, dat durf ik ronduit te zeggen. En ja, ik wil ook heus nog anders; vorige zomer brachten we door in een gekleed resort op Curaçao. Evengoed heerlijk, maar ik maakte me toch druk om futiliteiten. Mijn haar dat er zo idioot ging krullen. De kinderen die zeurden in het restaurant over wat ze niet lustten.
Als je me vraagt waar ik het meest ontspan, is dat toch op de naturistencamping. Al is het maar omdat ik daar – lekker vies worden in de natuur hoort erbij – ook de opvoeding even wat meer los kan laten.”
Lees elke maand de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste tips voor jou en je kids. Abonneer je nu op Kek Mama en krijg tot 45% korting.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).
