Mama is trouwambtenaar: ‘Op een grote Turkse bruiloft krijg ik iedereen toch stil’

“Twintig jaar geleden trouwde ik zelf. Het was niet de dag zoals ik die graag had willen hebben en ook bij andere ceremonies, waaronder die van een goede vriendin en van mijn stiefbroer, miste ik het enthousiasme en de passie bij de trouwambtenaar. Dat wilde ik anders doen. Ik gun andere bruidsparen wél een huwelijksceremonie waaraan over vijftig jaar nog steeds met plezier wordt teruggedacht. Mijn dochter zei laatst: ‘Ik wil ook trouwambtenaar worden, want mama komt altijd blij thuis.’ Dat maakt me trots.

Lees ook – Carola werd verliefd op de juf van haar zoon: ‘Inmiddels zijn we een jaar samen’ >

De tijd even stil laten staan

Als trouwambtenaar heb ik meer dan 250 ceremonies mogen leiden. Ik ben Turks van origine, in onze cultuur gaat een bruiloft gepaard met pracht en praal, toeters en bellen. De ceremonie is dan meer een formaliteit tussen alle feestelijkheden in.

Ik zorg voor een andere blik op het gebeuren. Ik laat de tijd even stilstaan en zorg ervoor dat woorden echt een waarde krijgen. Dat gevoelens die normaal onuitgesproken blijven nu wel hardop klinken. Ik leef me helemaal in het bruidspaar in. Ik lees geen standaard verhaaltje op over hun eerste ontmoeting en de eerste keer handen vasthouden. Liever breng ik onder woorden wat de keuze om voor altijd bij elkaar te blijven met hen doet. Mijn enthousiasme doet de rest, denk ik.

“Ik laat de tijd even stilstaan en zorg ervoor dat woorden echt een waarde krijgen. Dat gevoelens die normaal onuitgesproken blijven nu wel hardop klinken”

Ha, ik moet toegeven: op een grote Turkse bruiloft krijg je de mensen nooit écht stil. Maar mij lukt het toch, door een ceremonie niet als statisch te beschouwen. Huilt er iemand, dan stel ik daar een vraag over. Op die manier maak ik gebruik van het moment. Mooi is als ik sterretjes zie in de ogen van het bruidspaar wanneer ik ze toespreek of als ze me een omhelzing geven. Dan weet ik dat ik als ceremoniële matchmaker de juiste snaar heb geraakt.

The show must go on

Er is ook een lastige kant aan het vak: ik opereer in mijn eentje en dat maakt me kwetsbaar. Toen een van mijn liefste tantes vorig jaar overleed moest ik diezelfde dag nog een vrolijke ceremonie leiden. Ik deed mijn make-up, trok mijn toga aan en stond er als trouwambtenaar. The show must go on. Het bruidspaar krijgt altijd de beste versie van mij.”

Dit artikel staat in de Kek Mama Liefdesspecial 2022.

Wil je nog meer mooie en herkenbare verhalen van mede-mama’s lezen? Neem nu een abonnement en ontvang Kek Mama elke maand als eerst op jouw deurmat.