Beeld: privé
Hilde (34) is trainer en gewichtsconsulente en single moeder van Luca (bijna 4). Ze doet vijf keer per week aan fitness.
“Vijf jaar geleden besloot ik te gaan trainen voor een bikini fitnesswedstrijd. Ik wilde een sixpack – zo’n bucketlistding – en de wedstrijd vormde een mooie stok achter de deur. Met hulp van een coach ging ik gezond eten en veel sporten: twee keer per dag, zes dagen in de week. Loodzwaar, maar de knop ging om; ik werkte toe naar een doel.
Al snel merkte ik dat ik sterker werd en begon ik het steeds leuker te vinden, waarbij het voldane gevoel na afloop ook haast verslavend werd. Na een halfjaar stond ik afgetraind op het podium, mét sixpack. Nou ja, bijna – alleen mijn onderste buikspieren laten zich nooit zien, hoe hard ik mijn best er ook voor doe.
Vier maanden later bleek ik zwanger. Een ongeplande verrassing, en je kunt gerust zeggen een flinke omschakeling, van die blokjesbuik naar babybuik. In het begin dacht ik dat ik het verschrikkelijk zou vinden, maar ik genoot ervan. Ook was het fijn de teugels qua voeding te laten vieren. Twee stukken taart op een verjaardag? Nu mocht het. Zorgen over de kilo’s hoefde ik me niet te maken, want ik kwam nog steeds dagelijks in de gym. Fitness was een leefstijl geworden. Een vast ritme, waardoor ik me goed en sterk voel. Met veertig weken stond ik nog te squatten – en niemand die daar na mijn bikiniavontuur van opkeek.
Lees ook ‘Mensen zijn verrast dat ik boswachter ben, logisch: zonder make-up ga ik niet op pad’ >
Sinds Luca drie maanden was, ga ik naar een sportschool met kinderopvang. Wel zo praktisch en het scheelt in de kosten. Bovendien kan hij daar nu meedoen aan de peutergym. Ik vind het belangrijk dat hij veel beweegt. Laatst hoorde ik dat ze op een basisschool in de buurt een fysiotherapeut hebben, omdat veel kinderen door corona kampen met een bewegingsachterstand. Best schokkend. Alles wat op zijn leeftijd mogelijk is probeer ik met Luca uit: voetbal, karate, zelfs ballet. Voorlopig houdt-ie het bij peutergym. Vier uur per week rennen, gieren en brullen – ‘Kijk mama, ik heb spierballen zoals jij!’ – terwijl ik mezelf uitdaag met een zwaardere legpress.
“Ik doe het voor mezelf, vind het leuk om sterker te worden.”
Veel vrouwen geven complimenten over mijn figuur. Mannen vinden me juist vaak iets te gespierd. Allemaal prima; ik doe het voor mezelf, vind het leuk om sterker te worden. Bij een potje dollen til ik Luca, ruim vijftien kilo, met gemak boven mijn hoofd. Vindt ie fantastisch. In de gym gaat de stang met gewichten tot een kilo of 25, dus gelukkig hebben we nog heel wat stoeipartijen te gaan.” Dit portret staat in Kek Mama 02-2022. Meer Kek Mama? Neem nu een abonnement en profiteer van leuke aanbiedingen!
Als ouder kun je nog zo je best doen om je kinderen met een gerust hart de wereld in te sturen, maar soms knijpt je moederhart toch even samen. Ook bij het koningspaar thuis is dat niet anders.
Sinterklaas is een gezellig kinderfeest, maar kan ook voor veel spanning zorgen. Bij Jikke (34) thuis zorgde de sinterklaassurprises dit jaar voor een portie kinderlijke wraak.
Louisa is verloskundige in de Randstad en moeder van Khai (3). In haar werk komt ze dagelijks de ontroerende en krachtige kanten tegen van het zwanger zijn, de bevalling en alles wat daarna komt. In haar columns deelt ze openhartige verhalen en inzichten.
Soms zit je ergens, in de wachtkamer of in de rij bij de bakker, en denk je: lief kind, wie heeft jou op de ‘luid en los’-stand gezet?
Er is zo’n opvoedwijsheid die hardnekkig blijft hangen: zoals je een kind aanspreekt, zo gaat het zich ook gedragen. Geef je vertrouwen, dan groeit het. Praat je alsof het kind iets kan, dan gaat het eerder proberen om inderdaad “dat kind” te zijn.
Goed voor de dag komen bij je kersverse nieuwe schoonouders wil je altijd, maar met kerst nóg een beetje meer. En juist toen liep het bij Kira he-le-maal verkeerd af, want zij eindigde als een soort rollade.
