Paulien Zwart (42) is autocoureur. Ze is getrouwd met Tom en moeder van Carmen (14) en Rocco (10).
“Na zeven jaar stapte ik afgelopen zomer op het circuit van Assen weer in een raceauto. Meteen voelde ik die kick van vroeger. De adrenaline, het hard gaan, het willen winnen, het sneller kloppen van mijn hart bij de start. Op een recht stuk haalde ik wel tweehonderd kilometer per uur. Heerlijk, ik was meteen weer verslaafd. En ik bleek eigenlijk nog steeds zo goed te kunnen racen als vroeger. Na twee keer vijftig minuten was ik bij de finish zo gesloopt dat ik moest huilen. Maar ik behaalde wel mooi een tweede en een derde plaats.
Mijn vader racete op hoog niveau en op die manier rolde ik erin. Op het circuit van Zandvoort ontmoette ik mijn man, coureur Tom Coronel. We gingen samenwonen, kregen kinderen en ik ging aan de slag voor zijn bedrijf in de racewereld. In de jaren dat de kinderen nog klein waren stond het racen voor mij op een laag pitje. Maar steeds vaker begonnen zowel Tom als de kinderen te vragen: ‘Waarom race jij eigenlijk niet meer?’ Mijn antwoord was steeds: ‘Omdat ik geen tijd heb én omdat ik bang ben dat ik het niet meer kan.’
Meer Kek Mama?
Schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Dat bleek dus onzin. Ik kwam erachter dat ik het nog niet verleerd was. Spannend was het wel, die eerste paar keer dat ik weer achter het stuur van een raceauto zat. Op het vernieuwde circuit van Zandvoort vond ik het maar wat fijn dat Tom in de bijrijdersstoel zat. De muur in een van de bochten staat zo dicht langs de baan dat je hem bijna aanraakt met je spiegel. Ik durfde niet vol gas te geven, uit angst dat ik tegen die muur zou knallen. Vroeger had ik daar helemaal niet over nagedacht – ik ging gewoon.
Dat ging helaas ook weleens mis. Zo crashte ik in 2004 in Frankrijk bijvoorbeeld zo hard, dat ik mijn bekken en mijn enkel brak. Als ik in de auto zit, denk ik niet aan mijn kinderen. Maar mijn risico’s neem ik tegenwoordig wel gecalculeerder dan vroeger. Platliggen vanwege een blessure kan eenvoudigweg niet als je een druk gezinsleven hebt.
Onze jongste, Rocco, was zes toen hij voor het eerst met Tom een rondje mee mocht op het circuit. Hij is gek op racen en doet veel aan karten. Stiekem kan hij ook al aardig rijden in een gewone auto. Carmen houdt meer van paardrijden, maar doet het ook behoorlijk achter het stuur. Soms is dat best makkelijk – dan heb ik de auto nodig en zegt Tom tegen ze: ‘Kan een van jullie de auto vast voorrijden, want mama moet zo weg.’ Beetje maf natuurlijk, maar ze doen het wel.”
Dit portret staat in Kek Mama 03-2021.
Lees ook
Marieke doet aan ijsklimmen: ‘Het gaat nooit mis, maar ik kom niet zonder blauwe plekken thuis’ >
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
