Beeld: Pexels
Luna (32) wil niets liever dan een liefdevol co-ouderschap na haar breuk. Maar als afspraken stroef verlopen en oud zeer opspeelt, blijkt dat moeilijker dan ze had gehoopt.
Luna: “Ik had de knoop doorgehakt. De relatie werkte niet meer en het voelde niet eerlijk tegenover onszelf, maar vooral niet tegenover Morris en Micky, om zo door te blijven gaan. Dus koos ik voor eerlijkheid. Wat ik hoopte, was dat we in goede verstandhouding uit elkaar konden gaan. Dat we, ondanks alles, samen ouders zouden blijven. In theorie stonden we daar allebei achter. In de praktijk gaat het moeizamer dan ik had gehoopt.
De afspraken over co-ouderschap liggen er. Alles is netjes verdeeld en op papier klopt het. Maar er hangt spanning in de lucht als we elkaar spreken. Kleine steken, korte antwoorden. Geen openlijke ruzie, maar ook geen warmte. Ik snap het wel. Hij heeft nog verdriet, misschien ook boosheid. En ik weet dat ik degene ben die is weggegaan.
Toch maakt het het ingewikkeld. Soms moet ik drie keer vragen of we tijden kunnen afstemmen omdat er schoolactiviteiten zijn. Soms krijg ik geen bericht terug als ik iets praktisch wil overleggen. En hoewel we allebei weten dat het niet om ons gaat, maar om de kinderen, sijpelt het toch overal tussendoor.
Een paar weken geleden liep het echt mis. Hij had voor de meivakantie een vakantie met Morris en Micky geboekt, zonder dat we het goed hadden afgestemd. Ik hoorde het pas van de kinderen zelf, een week voor vertrek. Terwijl ik ook plannen had gemaakt om dingen met de kinderen te doen in de meivakantie, plannen waar ik ook rekening mee had gehouden in mijn werkrooster.
Toen ik hem erop aansprak, haalde hij zijn schouders op. Hij vond dat ik het wel had kunnen weten. We kregen een discussie, maar uiteindelijk slikte ik mijn boosheid in. Uiteindelijk paste ik me aan, want ik wilde de kinderen niet belasten. Maar het deed pijn — niet alleen om de plannen, maar om het gevoel dat overleg er soms niet meer toe doet. Zelfs niet over de meivakantie.
Voor Morris en Micky probeer ik het licht te houden. Ze zijn nog klein, ze moeten zich veilig voelen bij ons allebei. Daarom blijf ik vriendelijk, blijf ik uitleggen, blijf ik hopen dat het met de tijd beter wordt. Want ik geloof er nog steeds in dat we samen goed ouders kunnen zijn. Het gaat ook niet om deze vakantie, maar om het overleggen.
We leren onderweg, met vallen en opstaan. Ik ben ook niet de perfecte co-ouder. Maar ik blijf hopen dat op een dag niet alleen de kinderen zich vrij en blij tussen ons in bewegen, maar wij ook in staat zijn elkaar gewoon weer als mede-ouder te zien.”
Ex-juf onthult wat ze altijd tegen de ouders van haar leerlingen wilde zeggen maar niet durfde. Je leest het hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Oudste kind zijn betekent dat je het proefkonijn bent. En ja, soms is het echt zwaar om de eerste te zijn, want af en toe wil je gewoon al die verantwoordelijkheden die bij die titel horen in de prullenbak gooien. Toch blijkt uit onderzoek dat het uiteindelijk best wat oplevert.
Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar zoon (9) en dochter (11) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder.
Al jaren is de time-out het go-to trucje van veel ouders. Kind boos? Stuur ze weg, laat ze afkoelen en haal ze daarna weer terug. Maar vaak werkt het averechts, zeggen onderzoekers. Kinderen voelen zich er alleen maar rotter door. Alsof ze gestraft worden voor emoties waar ze zelf geen controle over hebben.
Tweeduizend euro per week neertellen voor een vakantiehuisje? Dana niet gezien. Al jaren ruilt ze met een ander gezin van huis, zodat ze hun geld aan leuke dingen kunnen besteden én drie keer per jaar op reis kunnen. Ook zonder geldboom in de tuin.
Kleinkinderen zijn vaak dol op hun opa en oma (mede door de liefde, aandacht en cadeautjes). Volgens life coach Susan Allan kan hun aanwezigheid ook een enorme opluchting voor ouders zelf zijn. Vooral omdat het bij hen draait om er zijn voor steun en warmte, zonder regels te buigen of tegen de ouders in te […]
Lekker afkoelen in de zee of het zwembad staat garant voor dikke pret, maar soms ook voor dikke tranen – van het lachen of van het huilen.
