Een goede voorbereiding is het halve werk, vooral als je met kinderen op vakantie gaat. Marjolein (38) dacht alles tot in de puntjes geregeld te hebben voor hun zonvakantie naar de Algarve met haar man en dochter Lotte (3).
Marjolein: “Mijn man en ik waren altijd dol op de Algarve. Elk jaar vlogen we naar dat zonnige stukje Portugal, en het was een vaste zomerse traditie die we met veel plezier herhaalden. Maar toen onze dochter Lotte werd geboren, veranderde alles. Wat voorheen een ontspannen vlucht naar het paradijs was, werd met een kleintje aan boord een hele onderneming. Pijnlijke oortjes in het vliegtuig, de volksverhuizing van bagage, en de chaos van reizen an sich maakten het avontuur veel minder plezierig.
We lieten het dus bij die ene keer toen Lotte een halfjaar was. De tien dagen zon, zee, strand ruilden we in voor kneuterige gezinsuitjes. Denk aan een weekendje in Knokke-Heist of een midweek in Center Parcs, maar een echte vakantie kwam er niet van. Toen Lotte drie jaar oud werd, besloten we dat het tijd was om weer een echte vakantie te plannen. We boekten in mei, in het laagseizoen, om de drukte te vermijden. In plaats van een vol hotel kozen we voor een Airbnb: een huisje met een zwembad in een klein dorpje.
De eerste dagen waren een droom. De vlucht verliep soepel; Lotte sliep de hele weg. We kregen alle spullen in één keer in de huurauto en Lotte viel de eerste avond in diepe slaap op haar eigen kamer. De eerste vakantiedagen vulden zich met zwemmen, het strand, elke avond uit eten en het verkennen van de lokale markt. Lotte genoot zichtbaar van de omgeving, het buitenleven, en vooral van de tijd die we samen doorbrachten. Alles leek perfect.
Tot dag vijf, toen onze vakantie op de rand van een ramp stond. Lotte’s trouwe knuffelaapje, ‘Appie’, was verdwenen. Het gebeurde op een dag vol plezier: we hadden op het strand gespeeld, gezwommen, en ijs gegeten in het dorp. Maar toen we aan het einde van de dag thuiskwamen in ons vakantiehuis, was Appie nergens te vinden.
Terwijl mijn man alle mogelijke plekken afzocht, voelde ik een knoop in mijn maag. ‘Serieus, moet een knuffelbeest nu echt onze vakantie verpesten?’ dacht ik. De gedachte dat zoiets kleins de vreugde die we hadden ervaren kon ondermijnen, voelde als een flinke domper.
We waren voorbereid; we hadden Appie 2.0 meegenomen, een kloon van de verloren knuffel. Het leek een briljant idee, maar Lotte wilde absoluut niets van de kloon weten. Ze smeet het aapje op de grond, brulde alles bij elkaar. “Ik wil Appie!!!” Ik probeerde haar te kalmeren, maar geen ander speelgoed, ijsje of pastel de nata kon haar troost bieden. Het enige waar ze om gaf, was het aapje dat ze 24/7 aan zich vastklampte, was verloren.
De nachten werden een drama. Lotte sliep niet meer, en wij ook niet. Ze verloor niet alleen haar slaap, maar ook haar eetlust. Zelfs in het zwembad draaide het om “Waar is Appie?”. Het plezier van de vakantie was verdwenen, vervangen door een wanhopige zoektocht. Het zwembad, het strand, de lokale markt – Appie was nergens te bekennen. Onze vakantie, die zou moeten bestaan uit ontspannen momenten en gezelligheid, werd overschaduwd door het verdriet van een klein meisje dat haar knuffel miste.
De dagen kropen voorbij. Ondanks onze inspanningen om de situatie te verlichten, bleef Lotte om Appie vragen en huilen. We praatten veel met haar, probeerden haar gerust te stellen, maar de leegte zonder Appie was enorm.
En toen, op de allerlaatste dag van onze vakantie, gebeurde er iets onverwachts. Terwijl we de spullen in de huurauto laadden voor de rit naar de airport, zag mijn man iets wat we eerder hadden gemist. En daar, verscholen onder de achterbank van de auto, lag Appie, de verloren knuffel, veilig en wel.
Het moment waarop Lotte haar aapje in haar armen nam, was misschien wel het mooiste vakantiemoment. De tranen van vreugde die over haar wangen rolden, waren een verlossing voor de stress en het verdriet dat we de afgelopen dagen hadden ervaren. We vlogen met een gerust hart naar huis.”
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Al jaren is de time-out het go-to trucje van veel ouders. Kind boos? Stuur ze weg, laat ze afkoelen en haal ze daarna weer terug. Maar vaak werkt het averechts, zeggen onderzoekers. Kinderen voelen zich er alleen maar rotter door. Alsof ze gestraft worden voor emoties waar ze zelf geen controle over hebben.
Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar zoon (9) en dochter (11) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder.
Kleinkinderen zijn vaak dol op hun opa en oma (mede door de liefde, aandacht en cadeautjes). Volgens life coach Susan Allan kan hun aanwezigheid ook een enorme opluchting voor ouders zelf zijn. Vooral omdat het bij hen draait om er zijn voor steun en warmte, zonder regels te buigen of tegen de ouders in te […]
Tweeduizend euro per week neertellen voor een vakantiehuisje? Dana niet gezien. Al jaren ruilt ze met een ander gezin van huis, zodat ze hun geld aan leuke dingen kunnen besteden én drie keer per jaar op reis kunnen. Ook zonder geldboom in de tuin.
Oudste kind zijn betekent dat je het proefkonijn bent. En ja, soms is het echt zwaar om de eerste te zijn, want af en toe wil je gewoon al die verantwoordelijkheden die bij die titel horen in de prullenbak gooien. Toch blijkt uit onderzoek dat het uiteindelijk best wat oplevert.
We kennen haar allemaal: de moeder die, terwijl jij nog druk staat te kletsen over traktaties en Cito-scores, al half in de auto zit. Niet omdat ze onvriendelijk is, maar omdat het schoolplein gewoon niet haar natuurlijke habitat is. En geloof ons: haar sterrenbeeld verraadt alles.
