‘Kinderen op school noemen mijn dochter dik, en dat is onze schuld, als ouders’

Shaming

Zelf heeft Dorathy geen problemen met haar postuur. ‘Ik sport, eet gezond, maar ik sla geen toetje over én ik drink een wijntje op vrijdagavond.’ Haar dochter is al helemaal alles behalve dik, schrijft ze. ‘Maar al was ze dat wel, dan nog heeft niemand het recht haar te shamen.’ Tot overmaat van ramp houdt haar dochter er nog een negatief lichaamsbeeld aan over ook.

Het duurde even voordat haar dochter thuis durfde te vertellen over de pesterijen, schrijft Dorathy. ‘Zelfs vriendinnetjes lachten haar uit omdat de pestkop in de klas haar dom, dik en lelijk vond.’ Maar wat Dorathy het meest aangreep, was dat haar dochter niet zozeer was aangedaan door het scheldwoord ‘dom’, maar alleen door ‘dik’.
 

Lees ook:
‘Waarom we het met onze kinderen niet over ons uiterlijk moeten hebben' >
 

Gewicht als prestatie

Op een feest kwam Dorathy even later een oude bekende tegen. ‘Het eerste wat ze tegen me zei, was: “Ben je afgevallen?” De laatste keer dat ze me zag, had ik net mijn derde kind gekregen. Plus mijn zesde boek gepubliceerd. En zij vond mijn gewicht mijn belangrijkste prestatie?’

Dorathy maakt zich zorgen over haar twee dochters, die opgroeien in een narcistische wereld die draait om slank en mooi zijn, schrijft ze. ‘Ik wil dat ze worden gewaardeerd om hun kwaliteiten. Hun idealen, onafhankelijkheid, vriendelijkheid en authenticiteit. Alles, behalve hun gewicht.’
 

Emancipatie

Ondanks de emancipatie van vrouwen, zijn er nog steeds jongens en mannen die meisjes beoordelen op hun uiterlijk, schrijft ze. ‘We veroordelen de huidige generatie jongeren met haar egocentrische selfies op social media, maar feitelijk is maar één schuldige aan te wijzen voor hun body-shaming: hun ouders. Zolang wij onszelf dik blijven noemen voor de spiegel, en andere vrouwen beoordelen op hun gewicht, houden we de oordelen in stand.”

Meer Kek Mama? Schrijf je hier in voor de nieuwsbrief >