Bron: Pexels
Zoon Rico (7) en dochter Laura (5) van Marion (33) en Lorenzo (38) eten zelden aan tafel, en slapen ’s nachts meestal bij hun ouders in bed. Toch zijn ze welgemanierder en gehoorzamer dan veel andere kinderen die ze tegenkomt, zegt Marion.
“De eerste keer dat mijn schoonouders uit Italië bleven slapen, kregen ze de schrik van hun leven. Rico en Laura waren vier en twee, en werden die ochtend – zoals meestal – wakker bij ons in bed. Mijn schoonmoeder, die lief bedoeld de kinderen wakker wilde maken zodat wij konden uitslapen, bleef er bijna in toen ze in de kinderkamers twee onbeslapen, lege bedden aantrof.
‘Slapen de kinderen nog steeds bij jullie?’, riep ze ontsteld. ‘Zo leren ze nóóit in hun eigen bed slapen!’ Maar kijk, dat is het ‘m nu juist: mijn kinderen kunnen príma in hun eigen bedden slapen. Ze vinden het alleen niet gezellig, en Lorenzo en ik ook niet.
Hoewel Rico en Laura al lang en breed op de basisschool zitten, vinden wij het heel logisch dat ze doorgaans bij ons liggen. Het voorkomt hun hele leven al slapeloze nachten, want zodra ze wakker worden en ons zien, slapen ze meteen weer door. Niet dat dat niet lukt wanneer ze in hun eigen bedden slapen. Want soms moet dat ook. Dan willen Lorenzo en ik een avond uitgebreid vrijen, of gewoon eens ruimte in bed. Wanneer we die behoefte hebben, vertrekken de kinderen zonder morren naar hun eigen kamers, en horen we ze pas de volgende ochtend. De overige avonden mogen ze zelf kiezen waar ze slapen, en negen van de tien keer is dat onder onze dekens.
Lees ook: Moeder krijgt commentaar op co-sleeping en bijt van zich af >
Vriendinnen verklaren me al jaren voor gek vanwege mijn – in hun ogen – chaotische gezinssituatie. Maar als ik zie hoeveel ouders na vijf jaar, of zelfs langer, nog steeds hannesen met gebroken nachten en huilende kinderen, snap ik niet wat het probleem is van onze methode. Mijn kinderen beseffen dat het in de meeste gezinnen anders gaat, en dat ze ook in hun eigen bed moeten kunnen slapen wanneer dat nodig is. Ze hebben me, sinds ze van de borst af zijn, nog nooit één nacht gestoord. Tenzij een keer als ze ziek waren, misschien.
Mijn schoonmoeder denkt dat we volledig ontaard zijn als ouders. Want dat mijn kinderen zelf kiezen waar ze slapen, maar ook nog eens elke avond op de bank mogen eten, vindt ze te gek voor woorden. ‘Je verwent ze dood’, zegt ze. ‘Hoe leren ze zich zo ooit te gedragen bij anderen?’
Maar ook daar heeft ze het mis: mijn kinderen aten namelijk al met (kinder)mes en vork toen ze een jaar waren, gewoon aan tafel tussen de volwassenen. Ze weten welk bestek ze moeten gebruiken voor het voor-, hoofd- en nagerecht, leggen keurig hun servet op schoot, en spreken alleen wanneer het ze gevraagd wordt. Aan tafel bij anderen of in een restaurant, tenminste.
En gaat het daar uiteindelijk niet om? Rico en Laura zijn lief voor andere kinderen, weten heel goed hoe ze zich moeten gedragen, en zeuren nooit om iets. In de basis mogen ze namelijk bijna alles, tenzij Lorenzo en ik het een keer anders willen om een duidelijke reden, of we bij anderen te gast zijn. Kan mij het schelen dat ze thuis over de bank rennen en vervolgens liggend voor Zapp-tv hun pasta eten. Ze luisteren verder keurig.
Soms komen vriendjes bij ons over de vloer, die niks lusten, niet normaal met bestek kunnen eten, of voor het einde van de maaltijd al van tafel willen, terwijl ze thuis elke avond aan tafel moeten. Dat zouden mijn kinderen nooit in hun hoofd halen.
Ik begrijp het niet, die krampachtig bedachte meerwaarde van elke avond opzitten aan de eettafel en elke nacht alleen slapen. Goede gesprekken voeren wij niet per se aan tafel, welopgevoed worden de kinderen ook wel op andere manieren, en voor seks hebben Lorenzo en ik niet altijd een bed nodig. Wij hebben namelijk misschien wel als één van de weinige ouders, elke avond de bank ongestoord voor ons alleen. En nog meer dan genoeg tijd om daar gebruik van te maken ook, want de uitgebreid gedekte eettafel, hoeven wij nooit af te ruimen.”
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Als ouder probeer je alles zo goed mogelijk te doen voor je kind. Maar wat als je goede intenties onverwacht botsten met de – soms bijzondere – schoolregels? Isa ontdekte dit op de harde manier toen een onschuldige waterfles voor drama zorgde.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (10), Emeline (8), Vieve (7) en Lilou (4). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Bizarre, hormonale of gewoonweg crazy aankopen. We doen ze allemaal weleens. Wekelijks vertelt een moeder aan Kek Mama over haar grootste, duurste of vreemdste miskoop. Deze keer Chantal (35) die een dure winterjas kocht voor haar dochter.
Kinderen slepen hun knuffel overal mee naartoe. Ze slapen met hun lievelingsbeer en troosten zich ermee bij verdriet. Maar wist je dat sommige ouders de knuffels van hun kind regelmatig opbergen in de vriezer? De reden is verrassend.
Wat als je tegelijkertijd zwanger blijkt te zijn met je schoonzus, maar hun kindje niet levensvatbaar blijkt te zijn? Geluk en verdriet gaan hand in hand, ervaarde Natascha aan den lijve.
Schoonmoeders: je kunt niet zonder ze, maar soms halen ze ook het bloed onder je nagels vandaan. Zeker als ze, met de beste bedoelingen, over je grenzen heen walsen. Maria kon haar ogen niet geloven toen haar baby na een dagje bij oma met gaatjes in haar oren thuiskwam.
