Ionica Smeets (38) is wiskundige en moeder van Tex (7) en Rifka (2). In Kek Mama checkt ze de zin en onzin van opvoedfabels en -feiten: hoef jij dat niet meer te doen.
Dit jaar is er een grote conferentie over wetenschapscommunicatie in Nieuw-Zeeland. En het hoort bij mijn werk naar dat soort bijeenkomsten te gaan. Dus meldde ik me aan en diende bij de organisatie een paar voorstellen in om daar over mijn onderzoek te vertellen. Wekelijks kreeg ik mail over de interessante sprekers die zouden komen en adembenemende foto’s van Nieuw-Zeeland. Ik smeedde plannen om met een collega nog een kleine rondreis te maken na de conferentie. Er is zo veel moois daar, kom maar door met die pinguïnkolonies en landschappen uit Lord of the Rings.
Maar toen ging Han voor zijn werk anderhalve week naar Chicago en zag ik hoe thuis alles instortte. Hoe de kinderen papa met de dag meer misten en onhandelbaar werden. Hoe ik het nauwelijks voor elkaar kreeg in mijn eentje het huishouden draaiend te houden terwijl ik ook gewoon doorwerkte. En hoe het na Hans thuiskomst een paar weken duurde voor we weer terug waren in ons vertrouwde ritme.
Ineens had ik helemaal geen zin meer in de andere kant van de wereld. Was naar pinguïns kijken eigenlijk wel leuker dan met Tex en Rifka naar onze eigen knullige kinderboerderij? Ik besloot het rondreisje uit mijn schema te schrappen. Ik ging alleen naar die conferentie en dan weer lekker naar huis.
Inmiddels waren mijn voorstellen voor lezingen geaccepteerd, dus ik zou ook echt iets te doen hebben in Nieuw-Zeeland. Maar toen ik vliegroutes begon uit te zoeken, zonk de moed me in de schoenen. De snelste route kostte 26 uur. Daarin zaten twee overstappen van krap een uur; als ik een daarvan miste, zou de reis meteen veel langer duren. Misschien was het veiliger een paar uur per overstap in te plannen. Ik vond een schema dat op de heenweg langs Tokio ging en op de terugweg via Vancouver. Twee steden waar ik nog nooit ben geweest en heel graag een keer naartoe zou willen. Maar met een tussenstop van vier uur zou ik waarschijnlijk niet veel meer zien dan het vliegveld.
Ik rekende uit dat de totale reistijd rond de zeventig uur zou zijn. Had ik al gezegd dat de conferentie zelf slechts drie dagen duurde? De twijfel sloeg toe. Was ik niet totaal geschift als ik daarvoor op en neer vloog naar de andere kant van de wereld? Hoelang zou ik nodig hebben voor ik thuis weer een beetje gezellig was na zo’n slopende reis?
Ik vroeg advies aan een oudere collega. Ik legde uit dat ik een voorbeeld wilde stellen door te gaan. Laten zien dat het kan: moeder zijn én carrière maken. Hij keek me aan en vroeg: “Maar wat voor voorbeeld wil je nu echt zijn?”
Ik heb de conferentie afgezegd.
Als je ook iets gecheckt wilt hebben: mail ionicacheckt@kekmama.nl
Dit artikel staat in Kek Mama 03-2018.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Een fijne oppas vinden is een zegen. Want als ouder is het een klein wonder als je iemand vindt die je leuk vindt, betrouwbaar is én altijd beschikbaar. Maar soms bezorgt zo’n zegen je ook bijna een hartaanval. Als je een Tikkie van 800 euro krijgt bijvoorbeeld.
Zangeres Eva Simons, die dit jaar de rol van Maria speelt in The Passion, deelt een intens persoonlijk verhaal. Tijdens een repetitie voor de paasvertelling kreeg ze een miskraam. “Het was intens verdrietig.”
Weet je wat jij op dinsdag moet doen? Nee, geen was vouwen of kind nummer drie ophalen van zwemles. Dinsdag is dé dag om je vakantie te boeken. Dat is niet zomaar een moedergevoel, maar keihard onderzocht door de CheapTickets.nl.
“Ik vroeg het eigenlijk gewoon voor de grap…” Dat schrijft de 28-jarige Natallia Tarrien over het moment dat ze ChatGPT raadpleegde vanwege een vreemd gevoel in haar kaak. Wat begon als een onschuldig gesprekje met een chatbot, eindigde met een spoedopname, een bevalling en… het redden van haar leven.
Iedere ouder maakt fouten. Kleine, grote, gênante – het hoort erbij. En meestal kun je er achteraf hartelijk om lachen. Maar soms ook niet. Carlijn baalt nog altijd dat haar dochter zilveren tanden heeft door haar fout.
Genoeg vrouwen doen het weleens: stiekem in zijn telefoon kijken. Niet omdat ze op zoek zijn naar ellende, maar omdat er iets wringt. Een gevoel. Iets wat niet helemaal klopt. Het overkwam Iris. En voor ze het wist, zat ze in zijn telefoon, op zoek naar antwoorden waar ze helemaal niet voor was.
