Beeld: Shutterstock
Niks leuker dan van andere moeders horen hoe schandalig ze zich soms gedragen: “Ik schreeuw zo hard tegen mijn kinderen dat mijn buurman denkt dat we bij hem in huis wonen.”
Leonie (36): “Mijn jongste is vier en ik vind het lastig afscheid te nemen van de babytijd. Daarom geef ik hem nog steeds de borst. Mijn man heeft me altijd gesteund, maar vindt het langzamerhand kolderiek worden, zo’n kleuter aan mijn tiet. Hij is de enige niet, vrienden vinden het ook hoog tijd worden dat kind eens af te koppelen. Ik heb mijn man verteld dat ik ben gestopt, maar ’s ochtends vroeg kruip ik stiekem bij mijn jongste in bed en geef hem de borst. Genieten we nog heel even van die heerlijke momenten samen.”
Meta (31): “Ik ontdekte de truc toen we een keer een vliegreis naar Thailand maakten: als ik mijn kinderen een paracetamolzetpil geef, slapen ze de hele nacht door. Ze zijn nu drie en vier dus ik kom er vast niet lang meer mee weg, maar als ik gek word van de gebroken nachten geef ik ze na hun bad een zetpil en geniet van een ongestoorde nachtrust.”
Esther (40): “Mijn oudste zoon van tien heeft een horrorvriendje. Zo eentje dat ongevraagd in mijn kasten duikt op zoek naar snoep, nooit hallo zegt bij het binnenkomen of bedankt voor het spelen. Hij weet in één seconde de sfeer te verzieken tussen mijn kinderen. Ik vind dat mijn kinderen zelf hun vrienden mogen kiezen, maar ik grijp af en toe in als zijn lompe gedrag de spuigaten uitloopt. En nu hoop ik maar dat de vriendschap ooit een stille dood sterft.”
Mirthe (36): “Ik zal het nooit aan ze vertellen, maar ik vind mijn jongste dochter leuker dan haar zus. Ze is opener, makkelijker en spontaner en ook nog eens slimmer. Mijn oudste is geboren met een donkere wolk boven haar hoofd. Ze ziet zelden de positieve kant van dingen en vindt alles ingewikkeld. En het ergste is: ik vrees dat mijn gezin al weet wie mijn voorkeur heeft.”
Annelies (42): “Ik heb het geprobeerd, maar ik vind vakanties met kinderen ronduit afschuwelijk. Het geregel, het gesjouw, de dramatische rit heen en terug, vakantieoorden waar we bezwijken onder de hitte: ik haat het. Daarom blijven we voortaan lekker thuis. Kunnen mijn jongens kikkervisjes vangen en uren gamen. Op vakantie gaan ze wel met hun vader. Mijn ex vindt dat namelijk wel leuk.”
Sophie (37): “Het mooie van kinderen die alles hebben, is dat ze het niet merken als er iets verdwijnt. Mijn man en ik hebben het financieel niet ruim en daarom houd ik eens in de twee, drie maanden een kritische opruimronde door de kamers en gooi het een en ander op Marktplaats. Kunnen wij van de opbrengst weer een weekje naar de supermarkt.”
Lees ook
‘Mama wil even rust’: zo zorgen deze moeders voor me-time >
Marjo (41): “Op zondag laat ik de boel de boel. Als single moeder heb ik mijn rust keihard nodig, en met hun negen en elf jaar zijn mijn kinderen al reuze zelfstandig. Daarom slaap ik een gat in de dag terwijl zij ontbijten met frisdrank en borrelnoten. Gooi ik ’s avonds gewoon wat extra tomaten door het eten.”
Evi (29): “Ik weet heus wel dat de iPad geen oppas is en dat een kind niet eindeloos mag gamen, maar voor míjn geestelijke gesteldheid is het echt beter dat mijn vierjarige zoon de hele zondagochtend met dat ding in de weer is.”
Ramona (33): “Na drie jaar vechten met kinderen die weigeren te douchen, hoeven mijn kinderen van vier en zes zich van mij alleen nog maar te wassen na het zwemmen. Dan fiets ik die shampoo er net even wat makkelijker in, en komen ze de rest van de week weg met een poezen wasje.”
Eni (31): “Ik vind het heerlijk dat mijn vriend zo goed verdient dat ik thuismoeder kan zijn. Maar niet rond vijf uur ’s middags als mijn zoons van twee en vier oververmoeid zijn en het op een dreinen zetten. Dan schuif ik er een snelle maaltijd in, lieg tegen oudste dat het bijna zeven uur is en stop ze rond zes uur al in bed. Daarna drink ik opgelucht een glas wijn, ontvang vriendlief met een stralende lach en bid dat het nageslacht de volgende ochtend niet al om vijf uur ’s ochtends wakker wordt.”
Romy (38): “Ik woon alleen met mijn dochters van negen en tien. Kom dan maar eens een nieuwe kerel tegen. Ik gluurde al een tijdje op Tinder toen daar een maand of wat geleden voor het eerst een date uitrolde. Wat een verademing me weer even vrouw te voelen, dat smaakte naar meer. Nu date ik elke week wel een keertje. Al die keren oppas regelen voor twee glazen wijn loopt rap in de papieren, daarom laat ik de meiden alleen thuis als ik op boevenpad ga. Zij denken dat ik een drankje doe bij de buurvrouw, in werkelijkheid fiets ik naar de kroeg op de hoek. De buurvrouw staat wel standby, zij is de enige die weet van mijn escapades. Ontaard voelt het wel wanneer ik sta te zoenen op een onverlichte parkeerplaats terwijl mijn kinderen nietsvermoedend in een leeg huis liggen te slapen.”
Mieke (33): “Mijn dochters hebben het vermogen een minuscule korrel courgette te ontdekken in de pastasaus en daarover zo’n scène te maken dat niemand meer een hap binnenkrijgt. Daarom ben ik gestopt er nog een punt van te maken. Ze vullen hun lege magen maar met friet, eierkoeken en spaghetti met ketchup. Ik kook niet meer voor de kat z’n viool. Vooralsnog zijn ze zelden ziek en ze groeien als kool, ik vind het wel goed zo.”
Dit artikel heeft eerder in Kek Mama gestaan.
Meer Kek Mama? In onze voordeelshop vind je de leukste producten en uitjes met korting.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
