'Ik verhuisde met mijn gezin van de stad naar het platteland'

'Onze boerderij is als uit een kinderboek; met schattige schuurtjes in een groen paradijs. De tractor die het land klaar legt voor het nieuwe seizoen, vogels die fluiten, en het avondeten dat erop wacht geplukt te worden. De kipjes scharrelen over het erf en binnenkort komt er ook een pup. Want onze drie kinderen, Jippe (11), Raaf (9) en Yage (4), kunnen best een lief speelmaatje gebruiken. Het is hier heel mooi, en er is genoeg te doen, maar het kan soms ook best eenzaam zijn. Raaf zegt regelmatig: ‘Ik mis de mensen een beetje’.

Het verschil maken

'In de stad waren ze nooit alleen. We woonden in Arnhem, in een woonproject waarbij we een hofje, kantine en werkruimtes deelden met andere gezinnen. Kinderen liepen in en uit of hingen rond op het hofje. In hun beleving de ideale speelwereld. Maar mijn vriend Yvo en ik wilden het anders, we wilden meer. Wonen en werken op een mooie plek. Eigen baas zijn en het verschil kunnen maken. Ik werkte als webdesigner en docent. Yvo vond een baan bij een bio-dynamische tuinderij en vond het geweldig. Daarmee ontstond het idee voor een eigen biologische tuinderij.'

Lees ook
Bankrekening: 'We kochten een bouwval in Frankrijk' >

Nieuwe vrienden

'We onderzochten de mogelijkheden. Keken naar locaties en ontmoetten gezinnen met dezelfde plannen. Op de website van Landgilde vonden we een oproep voor de overname van een bio-dynamische boerderij in Twente. Na lang nadenken, veel praten en logeerweekends op de desbetreffende boerderij namen we de stap: we verruilden de drukke stad voor het stille platteland. In de zomer van 2016 zijn we verhuisd en een maand later startten we met Tuinderij Bietenrood. Met een klein startkapitaal van onze ouders begonnen we met de boerderijwinkel, het land en de kassen, en we hebben sindsdien onze werkzaamheden uitgebreid. Wekelijks voorzien we veel gezinnen in een krat biologische groenten en we staan met een kraam op de zaterdagmarkt in Enschede. De tuinderij is ook een plek waar mensen graag zijn, voor een praatje, hun boodschappen, of om te helpen met verschillende werkzaamheden. Fijn om zo onze plek te kunnen delen met anderen. En: zo maken we nieuwe vrienden.'

Dankbaar

'Als ouder is het lastig te zien dat de kinderen de overgang moeilijk vinden. School en vriendjes zijn bijvoorbeeld verder weg. Maar ik zie dat ze zich steeds beter vermaken op de boerderij. Het wordt ook steeds meer hun plek. Nieuwe vriendjes komen spelen, ze struinen over de tuinderij en genieten van de ruimte. Ik hoop voor mezelf ook dat ik me thuis ga voelen op het rustige platteland. Aan de omgeving en mensen zal het niet liggen. De drukte en diversiteit van de stad mis ik, net als vrienden en fijne plekken. Maar we hebben hier veel waar we dankbaar voor zijn, en we werken er hard aan om er echt onze plek van te maken. Dat harde werk ontgaat de kinderen niet. Ze zien dat je je dromen niet waarmaakt door te blijven dromen, maar dat je toch echt aan de bak moet. Yvo en ik volgen ons hart en hopelijk is dat een voorbeeld voor de kinderen.'