‘Ik ben gestopt mijn kinderen te vertellen wat ze moeten doen’

Waarom

Voordat Jorrie kinderen kreeg, wist ze precies wat voor moeder ze later zou zijn. ‘Ik zou mijn kinderen alles vertellen wat ze moesten weten’, zegt ze, ‘en ze zouden me blindelings volgen. Omdat ze kinderen waren en niet beter wisten.’ Inmiddels heeft ze ontdekt dat het zo niet werkt. ‘Kinderen willen antwoord op maar één vraag: waarom? Ze willen altijd weten waarom ze iets niet kunnen doen.’

Lees ook:
Kappen met schreeuwen: Jorinde doet poging tot positief opvoeden >

Keuzes

Jorrie realiseerde zich vrij snel dat ze twee miniatuurversies van zichzelf op de wereld had gezet. ‘Mijn kinderen hebben allebei een sterke wil en zijn onafhankelijk. Ik probeerde ze zover te krijgen dat ze deden wat ik wilde. Ik was steeds bezig hun gedrag te veranderen en zorgde er onbedoeld voor dat ze hun grenzen verlegden. Tot ik me afvroeg hoe ík in een vergelijkbare situatie behandeld zou willen worden.’ En daarop besloot ze het anders te doen. ‘Ik begon mijn kinderen keuzes te geven in plaats van gewoon ‘nee’ te zeggen. Ik legde uit wat er zou gebeuren met elke mogelijke keuze en liet ze vervolgens zelf beslissen. Negen van de tien keer maakten ze een goede keuze.’
 

‘Laat ze zichzelf zijn’

Jorrie ziet zichzelf heus niet als een expert. ‘Ik weet ook niet hoe ik een ‘goede ouder’ moet zijn, maar deze manier van opvoeden werkt in mijn gezin. Ik moet mijn kinderen niet vertellen wat ze moeten doen en hoe ze dat moeten doen. Ik wil ze helpen uitgroeien tot goede mensen, met respect en liefde voor anderen. Wat is dan een betere manier dan zelf het goede voorbeeld geven?’ Maar makkelijk is dat niet, zegt ze. ‘Ik kruip nog steeds ineen als ze een zwembril willen dragen in de supermarkt. Maar ik laat ze. Zolang ze niemand kwaad doen, zijn zij de baas. Ik wil niet dat ze mij zijn, maar zichzelf.’