Beeld: Canva
Een paar weken doorbrengen in een ander huis, ontspannen op vakantie terwijl iemand anders voor jouw woning zorgt. Huizenruil klinkt perfect, maar bij deze moeders liep het toch anders dan verwacht.
Yvette (39), moeder van Lisa (11), Gwen (8) en de tweeling Joris en Pepijn (4)
“Wij doen al jaren aan huizenruil en dat gaat eigenlijk altijd goed. Behalve die keer dat we ruilden met een gezin uit Frankrijk. Tijdens de video call vooraf hadden we een leuke klik. Maar toen we na een dag rijden de deur van hun huis openden, werden we door een muffe walm verwelkomd.
De woonkamer stond vol met bouwwerken van kartonnen dozen, er lagen vieze dekens over de banken, de wasmand stroomde over, de bedden waren niet opgemaakt en er was niet voldoende schoon beddengoed te vinden. De hele keuken plakte en schoonmaakmiddelen waren onvindbaar. Dus die ben ik bij de supermarkt gaan halen, zodat we een poging konden wagen de boel enigszins te fatsoeneren.
Toen we een paar uur later de jongens op bed wilden leggen, ontdekten we dat er een bed te weinig was. Hiermee was de maat vol. Dus appten we subtiel met de eigenaar, die inmiddels in ons superschone huis in Nederland zat. We hebben hen drie dagen de tijd gegeven ons huis te verlaten en vroegen onze buren ondertussen een oogje in het zeil te houden. Zelf zijn we de volgende ochtend naar een kasteeltje in de buurt vertrokken.
Na twee nachten waren we weer thuis, de gasten waren gelukkig weg. We zijn meteen aan een grote schoonmaak begonnen. Het idee dat deze vieze mensen in ons huis hadden gezeten, ik krijg er nog de rillingen van.”
Ingrid (41), moeder van Bart (12), Liene (10) en Gijs (5):
“Via een gerenommeerde huizenruilsite boekten we een appartement in Hamburg. De profielfoto van het gezin gaf ons een goed gevoel, ze zagen er betrouwbaar uit. Op de foto’s was te zien dat hun appartement vrij eenvoudig was, maar luxe is voor ons niet belangrijk. Zij hoefden die week overigens niet in ons huis.
Toen we ’s avonds aankwamen, waren we alle vijf flabbergasted. Overal lag zooi van hun kinderen, de natte was hing aan een rek dat de hele woonkamer in beslag nam. Vieze was in de open wasmand, onder de eettafel lag een berg kruimels. Omdat de bedden niet waren opgemaakt, konden we de gaten en schimmelvlekken in de matrassen zien. Wij zijn echt niet moeilijk, maar hier wilden we geen van allen slapen. We hebben de deur achter ons dichtgetrokken en een hotel geboekt.”
Ook benieuwd naar de grootste ergernis van Nederlanders op vakantie? Je leest het hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Wat begon als een onschuldige stranddag, veranderde onverwachts in een moment van pure paniek voor Elise en haar gezin toen haar vriend de zee in ging.
Als je je kindje bij iemand onderbrengt, wil je diegene echt kunnen vertrouwen. Logisch. Als dat in de praktijk niet blijkt te kunnen, is dat als een klap in je gezicht. Het overkwam Nikkie.
Een avondje uit eten met het gezin kan heerlijk zijn, even geen afwas, lekker eten en quality time. Maar voor de bediening is het soms een heel ander verhaal. Want hoewel kinderen vaak de schuld krijgen van rommel en chaos, zijn het verrassend vaak de ouders die het meeste gedoe veroorzaken.
Ze had zo’n zin in haar welverdiende vakantie met haar gezin. Niet te ver weg, met de auto naar de camping in Frankrijk. Karlijn had alles tot in de puntjes voorbereid en iedereen was er klaar voor. De aankomst op hun vakantiebestemming verliep ietsje anders. Ze kregen ongewenst bezoek van een nest vliegende mieren.
Kinderen en een outfit kiezen: het is een combinatie die in veel gezinnen zorgt voor dagelijkse discussies, dramatische modeshows en onverwachte stijlkeuzes. Wat doe je als ouder: blijf je strijden, of laat je ze een keer zelf ervaren wat werkt en niet? Maartje koos voor dat laatste.
Je weet dat beklemmende gevoel als je per ongeluk appjes leest die niet voor jouw ogen bestemd waren? Of als je partner wel héél vaak “gewoon een collega” noemt? Experts slaan alarm: emotionele affaires komen steeds vaker voor. En nee, het hoeft niet fysiek te zijn om pijnlijk te zijn.
