Malu staat zo’n twee jaar ingeschreven als stamceldonor als ze eind december wordt opgeroepen als mogelijke match. Na intensieve medische keuringen en de daadwerkelijke ingreep, hoort ze afgelopen week voor wie haar stamcellen bedoeld zijn: een jongetje van nog geen jaar oud.
‘En dat slaat in als een bom. Helemaal omdat ik een paar weken geleden nog twijfel om überhaupt te doneren. Heb ik wel tijd voor al die onderzoeken? Krijg ik last van bijwerkingen van de beenmergpuncties? Gaat mijn kind er niet onder lijden? En durf ik dat eigenlijk wel, onder narcose gaan? Na een week vol slapeloze nachten besluit ik het toch te doen. Degene die nu ergens op de wereld wacht op een laatste sprankel hoop, is immers ook iemands vader, moeder, broer, zus, zoon of dochter.
Maar als ik nog geen uur na de ingreep (die gelukkig enorm is meegevallen) in het ziekenhuisbed te horen krijg dat mijn stamcellen worden gebruikt voor een baby, een jongetje dat nota bene net zo oud is als mijn eigen zoon, ben ik zó blij dat ik uiteindelijk heb doorgezet. Want hoe intens je het iedereen ook gunt, dat ik een baby nog een kans op leven heb kunnen bieden, voelt als een cadeau.
Naast dat ik iets heb gegeven, heb ik er namelijk veel meer voor teruggekregen: extra bewustwording dat het hebben van een gezond kind niet vanzelfsprekend is – iets waar ik voorheen nog te weinig over nadacht.
Omdat stamceldonatie volgens de wet anoniem is, zal ik nooit te weten komen wie het zieke jongetje precies is. Wel mag ik zijn ouders een brief schrijven en krijg ik over een halfjaar te horen of de behandeling is aangeslagen. Tot die tijd brand ik elke avond en kaarsje. In de hoop dat het goed zal komen, en om extra stil te staan bij het feit dat gezondheid het allerbelangrijkste is.
Malu Pesulima is webredacteur bij Kek Mama en woont samen met Romano. Zoon Mack is inmiddels negen maanden oud.
Al jaren is de time-out het go-to trucje van veel ouders. Kind boos? Stuur ze weg, laat ze afkoelen en haal ze daarna weer terug. Maar vaak werkt het averechts, zeggen onderzoekers. Kinderen voelen zich er alleen maar rotter door. Alsof ze gestraft worden voor emoties waar ze zelf geen controle over hebben.
Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar zoon (9) en dochter (11) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder.
Kleinkinderen zijn vaak dol op hun opa en oma (mede door de liefde, aandacht en cadeautjes). Volgens life coach Susan Allan kan hun aanwezigheid ook een enorme opluchting voor ouders zelf zijn. Vooral omdat het bij hen draait om er zijn voor steun en warmte, zonder regels te buigen of tegen de ouders in te […]
Tweeduizend euro per week neertellen voor een vakantiehuisje? Dana niet gezien. Al jaren ruilt ze met een ander gezin van huis, zodat ze hun geld aan leuke dingen kunnen besteden én drie keer per jaar op reis kunnen. Ook zonder geldboom in de tuin.
Oudste kind zijn betekent dat je het proefkonijn bent. En ja, soms is het echt zwaar om de eerste te zijn, want af en toe wil je gewoon al die verantwoordelijkheden die bij die titel horen in de prullenbak gooien. Toch blijkt uit onderzoek dat het uiteindelijk best wat oplevert.
We kennen haar allemaal: de moeder die, terwijl jij nog druk staat te kletsen over traktaties en Cito-scores, al half in de auto zit. Niet omdat ze onvriendelijk is, maar omdat het schoolplein gewoon niet haar natuurlijke habitat is. En geloof ons: haar sterrenbeeld verraadt alles.
