Kiki (34) is getrouwd met Danny en moeder van zoon James (2,5). Iedere dinsdag gaat hij naar de opvang, maar Kiki twijfelt of ze daar nog wel goed aan doet.
“Eén dag in de week gaat James naar de opvang. De andere dagen hebben Danny en ik onderling verdeeld en opa en oma passen ook nog een dagje op. Eén dag vind ik schappelijk en ook goed voor de sociale ontwikkeling van ons kind. James is alleen en zal dat ook blijven. De kinderen uit de straat zijn stukken ouder. Hij geniet er ook van als hij lekker kan spelen met leeftijdsgenootjes.
Hij vindt het leuk om naar de opvang te gaan, en de leidsters zijn vriendelijk en zorgzaam. Maar wat me de laatste tijd opvalt, is dat er vaak andere gezichten voor de groep staan. Er lijkt veel wisseling te zijn, en dat maakt het soms lastig om dingen af te stemmen. James is ’s avonds slechte slaper, dus vroeg ik van de week of ze hem niet langer dan een uurtje wilden laten slapen. De leidster knikte instemmend, maar toen ik later in de opvangapp keek, zag ik dat hij toch ruim 2,5 uur had geslapen. 2,5 uur! Precies wat ik niet wilde. Ik wilde de leidster erop aanspreken, maar zij was al naar huis toen ik James kwam halen. Ik keek in een allervriendelijkst gezicht van een meisje dat ik, maar James ook niet eerder had gezien. En zo is dat steeds vaker. Is hij net gewend aan een – ik noem haar maar even-Marloes, staat de volgende keer weer een Eva op de groep.
James is een sociaal kind, maar hij is ook gehecht aan vertrouwde gezichten. Hoe leuk hij het spelen met zijn leeftijdsgenootjes ook vindt… elke keer een nieuwe leidster lijkt hem toch ook een beetje uit balans te brengen. James heeft, net als ieder kind denk ik, behoefte aan consistentie – en het lijkt steeds moeilijker te worden om dat te vinden op de opvang. Heeft hij net een band opgebouwd met de één, is er alweer iemand anders.
“Heeft hij net een band opgebouwd met de één, is er alweer iemand anders”
Ik vraag me af of ik hier iets van moet zeggen. Het is niet alleen dat ik wil dat er naar mijn verzoeken wordt geluisterd, zoals met het slaapje, maar ook dat James zich op zijn gemak voelt met de mensen om hem heen. Het zou fijn zijn als er meer stabiliteit is, zodat hij niet telkens weer moet wennen aan een nieuw gezicht.
Al wil ik ook niet die zeikerige ouder zijn, die zeurt om ieder ding. Ik snap heus dat er een algeheel personeelstekort is, er vakantieroosters zijn gemaakt en ik ervoor kies mijn kind naar de opvang te brengen. Die opvang kost ook goud geld, dus daar mag ik toch ook iets meer van verwachten? Uiteindelijk wil ik alleen dat James het goed heeft, zowel thuis als op de opvang.”
Als ouder kun je nog zo je best doen om je kinderen met een gerust hart de wereld in te sturen, maar soms knijpt je moederhart toch even samen. Ook bij het koningspaar thuis is dat niet anders.
Sinterklaas is een gezellig kinderfeest, maar kan ook voor veel spanning zorgen. Bij Jikke (34) thuis zorgde de sinterklaassurprises dit jaar voor een portie kinderlijke wraak.
Louisa is verloskundige in de Randstad en moeder van Khai (3). In haar werk komt ze dagelijks de ontroerende en krachtige kanten tegen van het zwanger zijn, de bevalling en alles wat daarna komt. In haar columns deelt ze openhartige verhalen en inzichten.
Soms zit je ergens, in de wachtkamer of in de rij bij de bakker, en denk je: lief kind, wie heeft jou op de ‘luid en los’-stand gezet?
Er is zo’n opvoedwijsheid die hardnekkig blijft hangen: zoals je een kind aanspreekt, zo gaat het zich ook gedragen. Geef je vertrouwen, dan groeit het. Praat je alsof het kind iets kan, dan gaat het eerder proberen om inderdaad “dat kind” te zijn.
Goed voor de dag komen bij je kersverse nieuwe schoonouders wil je altijd, maar met kerst nóg een beetje meer. En juist toen liep het bij Kira he-le-maal verkeerd af, want zij eindigde als een soort rollade.
