Beeld: Pexels
Een indoor speeltuin kan een ideaal uitje zijn, zowel voor je kind als voor jou als moeder. Maar Floortje wilde tijdens haar laatste bezoek aan het ‘krijspaleis’ wel door de grond zakken. Haar peuter liet namelijk een kleine verrassing achter in de overvolle ballenbak.
Floortje: “Het regende pijpenstelen, Max zat vol peuterenergie en de muren in mijn huis leken steeds meer op mij af te komen. Een indoor speeltuin leek mij dan ook een briljant plan. Terwijl ik de voetjes van mijn peuter in zijn regenlaarsjes stak en een banaan in mijn tas gooide voor noodgevallen, voelde ik me zelfs een beetje trots. Kijk mij eens een leuke, actieve moeder zijn. Spoiler: dat gevoel zou niet heel lang duren.
Bij binnenkomst was Max niet meer te houden. Nog voordat ik zijn jas helemaal uit had, stond hij al bij de ballenbak, zijn ogen groot van geluk. ‘Kijk, mama! Zoveel ballen!’ En weg was hij. Ik gooide zijn sokken achter hem aan en plofte op een van de plastic stoelen. Tijd voor een lauwe cappuccino en vijf minuten voor mezelf.
De chaos van krijsende kinderen en hysterische ouders gleed langs me heen terwijl ik Max in de gaten hield. Hij was in zijn element. Rollen, springen, ballen gooien. Het leek allemaal goed te gaan..
Iets aan zijn houding veranderde. Hij stopte abrupt met spelen, draaide zich half naar me om en keek me met een blik aan die ik inmiddels feilloos herken: oh nee, dit gaat mis! Voordat ik kon reageren, klonk er een geluid dat ik alleen maar als ‘de moederlijke nachtmerrie’ kan omschrijven. Hij kotste. In de ballenbak. Overal.
Het leek alsof de tijd vertraagde. De kinderen om hem heen verstarden even en begonnen toen gillend weg te rennen alsof de vloer lava was. Ouders keken op van hun telefoons en schoven hun stoelen een stukje verder naar achteren. En ik? Ik stond aan de rand van het rampgebied, volledig bevroren, met mijn koffiebeker nog in mijn hand.
De rest is een waas. Het personeel kwam aangesneld met een emmer, de ballenbak werd afgesloten met lint alsof het een crime scene was, en ik mompelde iets als ‘wat een gekke dag, hè?’ tegen de boze blikken van andere ouders.
Het toppunt? Max kreeg een sticker van Dikkie Dik als ’troost’. Ondertussen zat ik met rode wangen op een stoel, me afvragend of het sociaal geaccepteerd was om de speeltuin via de nooduitgang te verlaten De komende tien jaar blijf ik thuis als het een dag regent.”
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
De band tussen ouder en kind verandert door de jaren heen. Waar ze vroeger afhankelijk was van jouw zorg en advies, staan ze nu op eigen benen, maar dat betekent niet dat jouw volwassen kinderen geen behoefte meer hebben aan erkenning of verbinding.
Als ouder denk je soms dat je alles wel ongeveer weet: hoe je moet troosten, hoe je grenzen uitlegt, hoe je je kind leert om aardig te zijn. Tot er ineens iets gebeurt wat niet in de opvoedboeken staat.
In 'Tussen wel en wee' komt een moeder aan het woord die vertelt over hoe haar bevalling verliep. Dit keer bevallingsverhaal Laurien.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Dit keer Kiki, die geld uitgeeft wat ze niet heeft, zonder dat haar man het weet.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
Dat je zoon op seksuele ontdekkingstocht gaat als hij vijftien is en een vriendinnetje krijgt, is natuurlijk geen verrassing. Het nieuws waarmee hij op een dag thuis kwam, was dan weer wél een verrassing voor Nanda.
