Beeld: Canva
Bijna automatisch wilde Paulina de kans om voor werk naar Singapore te reizen afwijzen. Maar waarom eigenlijk? Want de kinderen kunnen heus wel een weekje zonder haar bij papa zijn. Dus besloot ze het gewoon te doen, met een extra weekje eraan vast om bij te tanken.
Paulina (42) is moeder van Jasmijn (12), Fabiënne (9) en Koen (7): “Vanuit het vliegtuig van Maleisië naar huis keek ik gelukzalig naar de wolken onder me. Ik bestelde nog een gin-tonic, maakte een gekke selfie voor mijn kinderen en besloot dat ik deze vrijheid voor altijd wilde.
‘Het lijken wel koalaberen’, riep mijn moeder jarenlang gekscherend over mijn kinderen. Er zat een kern van waarheid in: met een man met een internationale baan waren mijn kinderen eraan gewend dat ik altijd thuis was en papa regelmatig weg. Ze hingen altijd aan mijn benen en daar had ik mijn parttime baan nauwkeurig op aangepast.
Mijn huwelijk bungelde al aan een zijden draadje toen ik drie jaar geleden de kans kreeg om voor werk naar Singapore te reizen. Bijna automatisch wilde ik hem afwijzen. Want: wie zorgde dan voor de kinderen? Maar die zaten allemaal op de basisschool, ze konden heus wel een weekje zonder mij, realiseerde ik me in dezelfde seconde. Het lukte ons toch ook zonder hun vader?
Opeens was ik er klaar mee dat ik mijn leven al meer dan twaalf jaar naar ons gezin voegde. Een keuze die ik zelf had gemaakt overigens, maar dan was het óók mijn keuze om het vanaf nu anders te doen. Ik accepteerde het aanbod van mijn werkgever zonder te overleggen en deelde het ’s avonds droogjes mee tijdens het avondeten.
De kinderen haalden hun schouders op, maar mijn man was minder gelaten. Ik kon toch niet zomaar vertrekken? Zo zomaar was het natuurlijk niet; we hadden twee maanden om ernaartoe te leven. En: mijn man was die periode gewoon thuis, er was niets waardoor dit niet zou kunnen. Voor ik het wist zei ik: ‘Sterker nog, ik plak er nog een weekje Maleisië aan vast om bij te tanken.’ Ik luisterde niet eens naar zijn antwoord.
Achteraf klinkt het egoïstisch. Toch was die actie precies wat ik nodig had om me los te maken van een leven waarin ik al heel lang doodongelukkig was. Want al die tijd liet ik me leiden door één angst: dat de vader van mijn kinderen de zorg voor ons drietal niet zou aankunnen. Een angst die onrealistisch was, maar ik gaf hem nooit de kans het tegendeel te bewijzen. Dus schakelde ik mijn ouders, schoonfamilie en vriendinnen in als vangnet, stopte mijn koffer vol bikini’s, bracht de kinderen de ochtend van mijn vertrek naar school en reed in één ruk door naar het vliegveld.
Mijn tijd in het buitenland was het grootste cadeau dat ik mezelf kon geven. Het werk met buitenlandse collega’s gaf mijn zelfvertrouwen een enorme boost. En terwijl ik mijn hotel in Singapore na vijf dagen verruilde voor een bountyverblijf aan de kust, wist ik het zeker: ik wilde scheiden. Daarvoor hoefde ik maar één horde te nemen: het leren loslaten van de fulltime zorg voor mijn kinderen.
De week die volgde bleek daar een spoedcursus in. Koen viel op het schoolplein en moest gehecht worden. Zonder mij. En waar ik – soms tot in het extreme – belang hechtte aan gezonde voeding, aten mijn kinderen opeens frikandellen. Ik slikte hun verslagleggingen via app zo moedig mogelijk weg, nam nog een duik in zee en liet het met de dag gemakkelijker gebeuren. Ik miste ze, maar niet zo erg dat het pijn deed.
Bij thuiskomst waren de kinderen blij me te zien, maar waar ze eerst als koalaberen aan mijn benen hingen, was papa opeens de held. Weer even slikken, maar bovenal een enorme opluchting. Mijn kinderen én hun vader redden het dus ook zonder mij.
Nu, ruim een jaar na de scheiding, realiseer ik me dat mijn ex misschien geen goede partner, maar wel een geweldige vader is. En hoewel ik mijn kinderen de helft van de tijd moet missen, geniet ik van de vrijheid. Mijn vakanties zijn de nu voor de helft noodgedwongen in mijn eentje, en ik zou niet anders meer willen. Mijn eerste reis alleen was de perfecte oefening in co-ouderschap.”
Welke ouders graag luxe op vakantie gaan? Je leest het hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
De feestdagen staan voor de deur, dus dat betekent ook: cadeaus inslaan. Weet jij al wat je gaat scoren voor je kind? Het huis puilt uit van het speelgoed, dat binnen een week onder de bank of in de rommellade verdwijnt, dus het is tijd voor iets anders. Ga daarom eens voor nuttige cadeaus waar […]
In de nieuwe aflevering van Antoni van Leeuwenhoek: Over Leven met Kanker volgt Beau van Erven Dorens (54) opnieuw mensen die moeten omgaan met een allesveranderende diagnose. Dit keer ontmoet hij de 31-jarige Yasmin, die leeft met een erfelijke, zeldzame vorm van maagkanker. Terwijl ze in het ziekenhuis wacht op een onderzoek, staat haar toekomst […]
Je baby begint te huilen en je vraagt je af: moet je meteen reageren, even wachten of laat je jouw kleintje zelf leren kalmeren? De ene ouder zweert bij direct oppakken, de ander bij gelooft dat het beter is om de baby even te laten huilen. En alsof dat nog niet verwarrend genoeg is, zeggen […]
Zestien jaar na hun laatste gezamenlijke optreden staan Karen Damen (50), Kristel Verbeke (49) en Kathleen Aerts (47) opnieuw zij aan zij op het podium. En daar blijft het niet bij: de K3 Originals – zoals de iconische eerste bezetting van de meidengroep wordt genoemd – komen nu ook met een eigen documentaire.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (8), Vieve (7) en Lilou (4). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Je kind is je dierbaarste bezit en je wilt ten alle tijden dat je kind veilig is, ook als ze niet bij jou is. Met een dubbel gevoel liet Margje haar dochter logeren bij een vriendinnetje. Had ze maar naar haar gevoel geluisterd.
