Beeld: Canva
Bijna automatisch wilde Paulina de kans om voor werk naar Singapore te reizen afwijzen. Maar waarom eigenlijk? Want de kinderen kunnen heus wel een weekje zonder haar bij papa zijn. Dus besloot ze het gewoon te doen, met een extra weekje eraan vast om bij te tanken.
Paulina (42) is moeder van Jasmijn (12), Fabiënne (9) en Koen (7): “Vanuit het vliegtuig van Maleisië naar huis keek ik gelukzalig naar de wolken onder me. Ik bestelde nog een gin-tonic, maakte een gekke selfie voor mijn kinderen en besloot dat ik deze vrijheid voor altijd wilde.
‘Het lijken wel koalaberen’, riep mijn moeder jarenlang gekscherend over mijn kinderen. Er zat een kern van waarheid in: met een man met een internationale baan waren mijn kinderen eraan gewend dat ik altijd thuis was en papa regelmatig weg. Ze hingen altijd aan mijn benen en daar had ik mijn parttime baan nauwkeurig op aangepast.
Mijn huwelijk bungelde al aan een zijden draadje toen ik drie jaar geleden de kans kreeg om voor werk naar Singapore te reizen. Bijna automatisch wilde ik hem afwijzen. Want: wie zorgde dan voor de kinderen? Maar die zaten allemaal op de basisschool, ze konden heus wel een weekje zonder mij, realiseerde ik me in dezelfde seconde. Het lukte ons toch ook zonder hun vader?
Opeens was ik er klaar mee dat ik mijn leven al meer dan twaalf jaar naar ons gezin voegde. Een keuze die ik zelf had gemaakt overigens, maar dan was het óók mijn keuze om het vanaf nu anders te doen. Ik accepteerde het aanbod van mijn werkgever zonder te overleggen en deelde het ’s avonds droogjes mee tijdens het avondeten.
De kinderen haalden hun schouders op, maar mijn man was minder gelaten. Ik kon toch niet zomaar vertrekken? Zo zomaar was het natuurlijk niet; we hadden twee maanden om ernaartoe te leven. En: mijn man was die periode gewoon thuis, er was niets waardoor dit niet zou kunnen. Voor ik het wist zei ik: ‘Sterker nog, ik plak er nog een weekje Maleisië aan vast om bij te tanken.’ Ik luisterde niet eens naar zijn antwoord.
Achteraf klinkt het egoïstisch. Toch was die actie precies wat ik nodig had om me los te maken van een leven waarin ik al heel lang doodongelukkig was. Want al die tijd liet ik me leiden door één angst: dat de vader van mijn kinderen de zorg voor ons drietal niet zou aankunnen. Een angst die onrealistisch was, maar ik gaf hem nooit de kans het tegendeel te bewijzen. Dus schakelde ik mijn ouders, schoonfamilie en vriendinnen in als vangnet, stopte mijn koffer vol bikini’s, bracht de kinderen de ochtend van mijn vertrek naar school en reed in één ruk door naar het vliegveld.
Mijn tijd in het buitenland was het grootste cadeau dat ik mezelf kon geven. Het werk met buitenlandse collega’s gaf mijn zelfvertrouwen een enorme boost. En terwijl ik mijn hotel in Singapore na vijf dagen verruilde voor een bountyverblijf aan de kust, wist ik het zeker: ik wilde scheiden. Daarvoor hoefde ik maar één horde te nemen: het leren loslaten van de fulltime zorg voor mijn kinderen.
De week die volgde bleek daar een spoedcursus in. Koen viel op het schoolplein en moest gehecht worden. Zonder mij. En waar ik – soms tot in het extreme – belang hechtte aan gezonde voeding, aten mijn kinderen opeens frikandellen. Ik slikte hun verslagleggingen via app zo moedig mogelijk weg, nam nog een duik in zee en liet het met de dag gemakkelijker gebeuren. Ik miste ze, maar niet zo erg dat het pijn deed.
Bij thuiskomst waren de kinderen blij me te zien, maar waar ze eerst als koalaberen aan mijn benen hingen, was papa opeens de held. Weer even slikken, maar bovenal een enorme opluchting. Mijn kinderen én hun vader redden het dus ook zonder mij.
Nu, ruim een jaar na de scheiding, realiseer ik me dat mijn ex misschien geen goede partner, maar wel een geweldige vader is. En hoewel ik mijn kinderen de helft van de tijd moet missen, geniet ik van de vrijheid. Mijn vakanties zijn de nu voor de helft noodgedwongen in mijn eentje, en ik zou niet anders meer willen. Mijn eerste reis alleen was de perfecte oefening in co-ouderschap.”
Welke ouders graag luxe op vakantie gaan? Je leest het hier.
Die bekende ballen in de lucht houden, da’s voor iedere moeder een uitdaging, maar hoe doe je dat als je een succesvolle business runt? Kimberly Bosman deelt met Kek Mama hoe zij haar werk-privébalans in evenwicht houdt.
Ze is de hoogstgenoteerde vrouwelijke self-made miljonair in de Quote Top 100, maar dat was nooit haar doel. Sharon Hilgers van My Jewellery begon gewoon met fröbelen aan de keukentafel en van het een kwam het ander.
Tot 1956 werden vrouwen ontslagen als ze gingen trouwen. De tijden zijn sindsdien wel veranderd, zou je denken, maar zwangerschapsdiscriminatie komt helaas maar al te vaak voor. Marleen Staal merkte dat ze in de overdrive ging om zich te bewijzen toen ze zwanger was.
We doen het allemaal wel eens: een zak vol cadeautjes met Sinterklaas en iets extra’s met Kerst. Want: kinderen blij, wij blij. Maar té veel cadeautjes geven, kan op de lange termijn nadelen hebben.
Melissa Pieters (33) is getrouwd met Bilal (34), moeder van drie jonge kinderen (9, 6 en 2), influencer (@melisspieters op Instagram) en een bekeerde moslima. Hoe vliegt zij de decembermaand aan?
Soms bestaat een middag met een vriendin uit koffie, kletsen en lachen. Andere keren loopt het uit op een verhaal dat je nog jaren op verjaardagen vertelt. Of juist niet.
