Beeld: Getty Images
Uren gezwoegd op een pracht van een bevalplan, blijkt de werkelijkheid toch iets eh, weerbarstiger.
Charlotte (29): “Mijn eerste bevalling verliep, zonder dat pijnbestrijding nodig was, heel fijn – precies zoals ik het me had voorgesteld. Lekker natuurlijk en alles op rolletjes. Tijdens de bevalling, ergens tussen de vijf en tien centimeter ontsluiting, was het enige minpuntje de glazenwassers die de ruiten van de vijfde verdieping van het ziekenhuis moesten lappen.
Er waren geen gordijnen, maar de zonwering werd wel even snel dichtgedaan. Die glazenwassers gingen gewoon door met hun werk alsof er niets aan de hand was. Ik droeg gelukkig nét een badjas omdat ik even moest plassen, anders was het wat gênanter geweest.”
Janneke (26): “Wat ik me had voorgesteld van de kraamweek? Dat ik heerlijk in de tuin zou zitten en daar lekker babybezoek zou ontvangen. Maar het liep anders: de dag na mijn bevalling kreeg ik kraamvrouwenkoorts. Dat komt tegenwoordig vrijwel niet meer voor, het is iets uit de middeleeuwen, maar ik had het.
Ik moest, in plaats van gezellig in de tuin, de eerste week samen met mijn dochter Isis in isolatie doorbrengen in het ziekenhuis. De isolatiekamer, met dubbele sluis, bevond zich midden in het gebouw, ik had een raam met uitzicht op de centrale hal en kon dus niet eens fijn naar buiten kijken. De verpleging regelde gelukkig een tv voor me om de tijd door te komen.”
Lees ook – Droombevalling in duigen: ‘Dat hele bad kon me gestolen worden’ >
Femke (31): “Het zou geweldig worden: in het kraamhotel, voorzien van lavendelgeur en zelfs een Marokkaans theesetje, zou ik bevallen. Geen steriele plek, maar wel dicht bij het ziekenhuis. Nou, die hele kraamkamer is aan mijn neus voorbijgegaan. Omdat ik op één centimeter ontsluiting bleef steken terwijl mijn vliezen gebroken waren, moest ik naar het ziekenhuis. Met gierende banden.
“Over tramrails stuiteren was toch anders dan het plaatje in mijn hoofd”
Het ziekenhuis in de buurt van het kraamhotel was vol, dus moesten we ergens anders naartoe en eenmaal daar bleek ik opeens acht centimeter ontsluiting te hebben. Over hobbelige wegen en tramrails stuiteren, terwijl ik kwijlend van de pijn de ene wee na de andere had, was toch anders dan het plaatje in mijn hoofd.”
In de glossy Kek Mama lees je de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts €29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
