Soms kom je er niet uit in je eentje en kun je wel wat advies gebruiken. Elke dinsdag vertelt een lezeres daarom over haar dilemma.
Lees verder onder de advertentie
Sharula (29) is single moeder van Laysa (3).
“Toen Laysa haar eerste hapje kreeg, vrat ze bijna de lepel op. Niks wennen aan vast voedsel, of afkeur voor bepaalde smaken of structuren. Ha, dat was makkelijker dan ik dacht, en tegen de tijd dat ze een jaar was, at ze volledig met de pot mee.
Medelijdend keek ik naar vriendinnen met kinderen bij wie eten vaak een worsteling was. Naar met liefde gekookte maaltijden die door hun kroost ferm werden afgewezen en ten einde raad maar verruild voor een kant-en-klaar potje peutervoeding uit de supermarkt. Ik telde mijn zegeningen.
Lees verder onder de advertentie
Schijf van vier
En toen werd Laysa tweeënhalf. Het begon tijdens een familieweekend in een vakantiepark. Het eten dat we kookten was door de bank genomen niet heel kindvriendelijk, dus dat mijn dochter de gekruide vis en pittige groenten afwees, vond ik zo gek nog niet. Maar eenmaal thuis werd het er niet beter op. Het enige wat ik er nog in kreeg, waren stokbrood, komkommer, gebakken aardappel en banaan. Gelukkig wel wat vitaminen, maar verre van de Schijf van Vijf.
“Inmiddels is Laysa drie en ben ik bang dat ze toch tekorten opbouwt”
Lees verder onder de advertentie
Ik probeerde er niet veel aandacht aan te geven, en hield mezelf voor dat het vast een fase was. Ik werd steeds creatiever in het maken van verschillende gerechten met dezelfde ingrediënten. Af en toe lukte het er een wortel in te fietsen, of een tomaat. Maar inmiddels is Laysa drie en ben ik bang dat ze toch tekorten opbouwt.
Het consultatiebureau doet er vrij luchtig over. Gewoon blijven aanbieden, en er vooral geen druk op leggen, zeggen zij. Daar houd ik me zo veel mogelijk aan vast. Mijn ouders vinden me op hun beurt maar een watje. ‘Wacht maar tot ze honger krijgt, dan eet ze vanzelf wel’, zeggen die. Maar dat is me iets te jaren tachtig. Bovendien weet ik nog dondersgoed hoe ik zelf vroeger ook lang niet alles hoefde te eten wat ik niet lustte.
“Ik heb geen zin in worstelingen aan de kerstdis, geen energie voor commentaar van familieleden”
Lees verder onder de advertentie
Met de feestdagen voor de boeg voel ik toch onrust. Ik heb geen zin in worstelingen aan de kerstdis, geen energie voor commentaar van familieleden. Ik overweeg het kindervoorgerecht te verzorgen en dat gewoon maar stokbrood met geprakte banaan en komkommerkerstbomen te maken. Of sla ik dan een beetje door?”
Wil je nog meer mooie en herkenbare verhalen van mede-mama’s lezen? Neem nu een abonnement en ontvang Kek Mama elke maand als eerst op jouw deurmat.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.