Beeld: Unsplash
Soms kom je er niet uit in je eentje en kun je wel wat advies gebruiken. Elke dinsdag vertelt een lezeres daarom over haar dilemma.
Sharula (29) is single moeder van Laysa (3).
“Toen Laysa haar eerste hapje kreeg, vrat ze bijna de lepel op. Niks wennen aan vast voedsel, of afkeur voor bepaalde smaken of structuren. Ha, dat was makkelijker dan ik dacht, en tegen de tijd dat ze een jaar was, at ze volledig met de pot mee. Medelijdend keek ik naar vriendinnen met kinderen bij wie eten vaak een worsteling was. Naar met liefde gekookte maaltijden die door hun kroost ferm werden afgewezen en ten einde raad maar verruild voor een kant-en-klaar potje peutervoeding uit de supermarkt. Ik telde mijn zegeningen.
En toen werd Laysa tweeënhalf. Het begon tijdens een familieweekend in een vakantiepark. Het eten dat we kookten was door de bank genomen niet heel kindvriendelijk, dus dat mijn dochter de gekruide vis en pittige groenten afwees, vond ik zo gek nog niet. Maar eenmaal thuis werd het er niet beter op. Het enige wat ik er nog in kreeg, waren stokbrood, komkommer, gebakken aardappel en banaan. Gelukkig wel wat vitaminen, maar verre van de Schijf van Vijf.
“Inmiddels is Laysa drie en ben ik bang dat ze toch tekorten opbouwt”
Ik probeerde er niet veel aandacht aan te geven, en hield mezelf voor dat het vast een fase was. Ik werd steeds creatiever in het maken van verschillende gerechten met dezelfde ingrediënten. Af en toe lukte het er een wortel in te fietsen, of een tomaat. Maar inmiddels is Laysa drie en ben ik bang dat ze toch tekorten opbouwt.
Lees ook – Heerlijke recepten (én handige survivaltips) voor een onvergetelijk kerstdiner met kinderen >
Het consultatiebureau doet er vrij luchtig over. Gewoon blijven aanbieden, en er vooral geen druk op leggen, zeggen zij. Daar houd ik me zo veel mogelijk aan vast. Mijn ouders vinden me op hun beurt maar een watje. ‘Wacht maar tot ze honger krijgt, dan eet ze vanzelf wel’, zeggen die. Maar dat is me iets te jaren tachtig. Bovendien weet ik nog dondersgoed hoe ik zelf vroeger ook lang niet alles hoefde te eten wat ik niet lustte.
“Ik heb geen zin in worstelingen aan de kerstdis, geen energie voor commentaar van familieleden”
Met de feestdagen voor de boeg voel ik toch onrust. Ik heb geen zin in worstelingen aan de kerstdis, geen energie voor commentaar van familieleden. Ik overweeg het kindervoorgerecht te verzorgen en dat gewoon maar stokbrood met geprakte banaan en komkommerkerstbomen te maken. Of sla ik dan een beetje door?” Wil je nog meer mooie en herkenbare verhalen van mede-mama’s lezen? Neem nu een abonnement en ontvang Kek Mama elke maand als eerst op jouw deurmat.
Boys moms weten: zoons kunnen heftig zijn. Zo ook het zoontje van Frida, toen ze op vakantie was in Kroatië met haar gezin. Hij legde eigenhandig het hele zwembad plat. Per ongeluk.
Elke ouder weet: er komt een moment en dan pikt je kind iets op wat ie absoluut niet had mogen horen. Zo liet de vijfjarige Hugo op een subtiele, maar duidelijke manier weten hoe zijn vader over bepaalde collega’s denkt.
Wanneer je de eerste bent in je vriendengroep die moeder wordt, vergt dat wat aanpassingsvermogen van de rest. Een vaardigheid die niet iedereen even goed onder de knie heeft. Dat bleek wel, toen een vriendin van Noëlle met dit kraamcadeau op de proppen kwam.
Toen Rosie een baby was, vond ik uiteten gaan best een uitdaging. Nu ze twee is, valt het nog niet altijd mee. En dat heeft niet alleen met het kind te maken.
Naomi (30) werkt in duurzaamheidscommunicatie bij een gemeente en is getrouwd met Youp (33). Samen zijn ze de trotse, soms oververmoeide ouders van tweeling Ties en Evi (bijna drie). Verwacht in deze column geen opvoedadviezen, maar wel veel liefde, chaos en herkenbare peuterperikelen uit het leven van een tweelingmoeder. Je kunt haar ook volgen op Instagram: […]
Met twee gezinnen op vakantie, hoe meer zielen, hoe meer vreugd, dachten Anna en haar man. Dat viel tegen, bleek toen ze eenmaal in Frankrijk gearriveerd waren.
