‘De quarantaine heeft de band tussen mijn kinderen sterker gemaakt’

Van Elaine mogen ze eindeloos ruzie maken, zolang het maar niet fysiek wordt. ‘Ik ben immuun voor het geschreeuw en de kinderen hebben soms een uitlaatklep nodig – helemaal prima. Uiteindelijk sust de boel vanzelf.’

Geïsoleerd

In het begin van de quarantaine maakte ze zich zorgen dat haar kinderen alleen maar met elkaar leken te communiceren. ‘Maar toen realiseerde ik me dat dit niet de eerste keer is dat ze op elkaar zijn aangewezen.’

Lees ook:
‘De band van onze tweeling is onbeschrijfelijk mooi’ >

Ze legt uit dat haar man de diagnose hersenkanker kreeg en die strijd uiteindelijk niet wist te winnen. ‘Door omstandigheden waren we als gezin geïsoleerd. Terwijl de stress in huis toenam, vluchtten de kinderen urenlang naar hun kamers om in hun fantasiewereld te leven. De één kwam voor de ander op, en hun band werd sterker.’

Wereld op de kop

Nadat ze hun vader hadden verloren, bleven haar kinderen die sterke band houden, vertelt Elaine. ‘Maar na een paar maanden gingen ze wel weer meer hun eigen weg. Tot nu – hun wereld is opnieuw op zijn kop gezet. Er is één en al onzekerheid en ik merk dat ze zich weer naar elkaar keren.’

Desondanks zijn er nog steeds ruzies, want daar zijn het broer en zus voor, zegt ze. ‘En die discussies zijn eindeloos vermoeiend. Maar ze hebben hun toevlucht weer in elkaar gevonden, en hun band wordt sterker. En dat is zo mooi om te zien.’