Vriendinnen komen en gaan. Toch is het pijnlijk als een vriendschap langzaam verwatert. Helemaal als daar geen duidelijke aanleiding voor is. Een moeder doet anoniem haar verhaal.
Lees verder onder de advertentie
De vrouw – laten we haar voor het gemak A. noemen – ontmoette haar vriendin via een Facebook-groep voor moeders. Ze had een dochter van dezelfde leeftijd en het klikte meteen. ‘Binnen een paar minuten wist ik: zij is mijn beste vriendin voor – hopelijk – altijd’, aldus A. ‘Ze was nieuw in de buurt, dus ik stelde haar meteen voor aan mijn vriendinnen. Ze paste perfect in de groep.’
Lees verder onder de advertentie
Meer afstand
De twee zijn onafscheidelijk: ze zien elkaar om het weekend en doen alles samen. Zelfs hun dochters raken bevriend. Maar dan slaat het om. ‘Ik merkte dat ze elk jaar rond de feestdagen afstand nam en weinig van zich liet horen. Maanden later was het alsof er niets gebeurd was. Ik wilde er niet over zeuren, maar tegelijkertijd besefte ik toen misschien nog niet dat ons vriendschap verwaterde’, vertelt A. Haar beste vriendin stuurt steeds minder berichten en wordt juist hechter met andere vrouwen uit de vriendinnengroep. ‘Had ik soms iets verkeerd gedaan?’ vraagt A. zich af.
Als A. haar beste vriendin confronteert met haar zorgen, reageert ze met de woorden: ‘Ik ben gewoon druk, er is niets aan de hand.’ Toch voelt A. diep van binnen dat hun vriendschap voorbij is. ‘Ik heb nog een paar berichten gestuurd, maar steeds reageerde ze kortaf. Toen stopte ik ermee. Een vriendschap moet van twee kanten komen.’ Het is nu bijna een jaar geleden dat A. voor het laatst een bericht van haar vriendin kreeg. ‘We zien elkaar nu alleen nog op verjaardagen van gemeenschappelijke vrienden. Onze vriendschap is geëindigd zonder reden. Deze breuk is nog pijnlijker dan liefdesverdriet. Ook mijn dochter heeft het zwaar. Maandenlang vroeg ze naar haar vriendinnetje. Hoe moet ik haar uitleggen dat onze vriendschap voorbij is?’
Nog vóór je kind de deur uit stapt, is de emotionele “basislijn” voor de dag vaak al bepaald. Niet door een strak schema of een perfect afgevinkte routine, maar door iets anders: hoe veilig en verbonden je kind zich bij jou voelt.
Er is zo’n opvoedwijsheid die hardnekkig blijft hangen: zoals je een kind aanspreekt, zo gaat het zich ook gedragen. Geef je vertrouwen, dan groeit het. Praat je alsof het kind iets kan, dan gaat het eerder proberen om inderdaad “dat kind” te zijn.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (10), Vieve (8) en Lilou (5). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Er zijn van die zinnen die automatisch uit je mond rollen zodra je moeder wordt. Je hoeft er niet eens over na te denken, ze zitten ergens opgeslagen tussen de gebroken nacht en de koude koffie. Een daarvan? “Omdat ik het zeg.” Maar hoe vertrouwd die uitspraak ook voelt, hij blijkt in de praktijk minder […]
Steeds meer kinderen hebben een overvol schema, van sport en muziek tot kunst. Waar vroeger één naschoolse activiteit genoeg was, is nu bijna elke vrije minuut ingevuld. Experts spreken van FOMO-parenting.