Kek Mama columnist Roos Schlikker schrijft elke maand bloedeerlijk en supergrappig over wat ze meemaakt. Deze maand: de opmakkelijk-vrouw.
Toen we net verkering hadden, bracht François me naar zijn moederland Canada voor een weekje in de overweldigende natuur. Nu had ik een hoop ongetwijfeld fijne kwaliteiten, maar me praktisch kleden behoorde daar niet toe. Platte schoenen bezat ik niet, spijkerbroeken evenmin, laat staan een regenjas, de standaarduitrusting van de Canadese opmakkelijk-vrouw. Dus stond ik daar in de drassige grond tussen kampvuur en blokhut in een ultrakort rokje te wiebelen op tien centimeter hoge laarsjes. “Ga je naar een feestje?”, proestte mijn man. Die vraag kreeg ik vaker daar. Als ik in een jurkje aan de eettafel verscheen, wanneer ik mijn haar los droeg, toen ik in glittertruitje op het vliegveld stond. In het praktisch ingestelde Canada vinden ze dat je al op een kerstboom lijkt als je minuscule oorringetjes draagt. Mijn man vond mij hilarisch omdat ik eruitzag alsof ik de hele kerstafdeling van Christies aan mijn lijf had hangen (“Meer is meer!”) maar ook woest aantrekkelijk.
En ik beloofde hem dat ik altijd zo zou blijven, ook als we kinderen kregen zou ik niet in een moeke veranderen met makkelijk kapsel, basic garderobe en platte schoenen. Het is twintig jaar later. Op een winderige maandagochtend breng ik de jongens naar school. Ik ben reuze tevreden want: A. ze hebben allebei kleren aan. B. Er zit geen pindakaas in hun haar. C. Ik heb kleren aan. D. Ik heb geen pindakaas in mijn haar. Maar dan zie ik mezelf op de terugweg in een winkelruit. Mijn haar in een knoedel, mijn schoenen afgetrapte All Stars en o god, draag ik nou een regenponcho? Guilty as charged. Want da’s praktisch als het hoost. Net als mijn knoedelhaar uit mijn gezicht praktisch is. En All Stars als ik mijn twee stuiterballen behoed onder een horde fietsers te lopen omdat ze bij het oversteken wel hun hoofd van links naar rechts bewegen maar dat doen met hun ogen dicht (“Net als de ninja’s.”).
O jee. Ik ben een opmakkelijk-vrouw! De dagelijkse gang der dingen is zo normaal geworden dat ik me net zo normaal ben gaan kleden. Nog even en ik loop in een uniseks fleecejack, dezelfde als mijn man. Dit moet anders. Morgen rijd ik in glitterjurk met ultrahoge zitschoenen naar school. En als me dan wordt gevraagd: “Ga je naar een feestje?”, antwoord ik volmondig en volkomen terecht: “Nou en of.” Want een feestje, dat is het tegenwoordig elke dag.
Roos Schlikker (41) is journalist, schrijver, columnist en theatermaker, zowel letterlijk als figuurlijk. Samen met haar man heeft ze twee zonen: Miró (6) en Róman (4). Mail Roos op roos@kekmama.nl.
Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar zoon (9) en dochter (11) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder.
Beschuit met muisjes! Sabrina uit ‘Grote Gezinnen, Grote Vakanties’ is bevallen van haar tiende kind. En de naam is prachtig.
Soms komt financiële schade niet door verkeerde keuzes of pure pech, maar door – jawel – je eigen kind. Dat ontdekte Julie (29) toen ze het roze glittertasje van haar 3-jarige peuter opende.
Baby alert! Freek Vonk (42) heeft er een gloednieuwe titel bij. Hij is voor het eerst oom geworden. De bioloog deelt op Instagram het blije nieuws dat zijn zus Simone is bevallen van een zoontje: Melle.
Patrick (54) is schrijver van romans en freelance tv-redacteur. Hij woonde over de hele wereld en heeft vijf kinderen. Voor zijn column put hij uit een oneindige bron van even herkenbare als opmerkelijke verhalen over het vaderschap.
Een zacht ruisend geluid op de achtergrond. Voor veel ouders is white noise vaste prik bij bedtijd. Het geluid – alsof er een föhn of stofzuiger aanstaat – zou baby’s helpen sneller in slaap te vallen en beter door te slapen. Maar een expert waarschuwt nu voor dit populaire hulpmiddel.
