Column Mariëtte: ‘Ik vind spelen met mijn kinderen echt heel leuk. Voor drie minuten’

18.03.2019 11:08
Mariëtte Middelbeek

Mariëtte Middelbeek is chef redactie van Kek Mama en auteur. Samen met haar man Erik heeft ze twee kinderen: zoon Casper (4) en dochter Nora (3).

“Wanneer vind jij jezelf echt een goede moeder?” vroeg een vriendin. Ik had het antwoord meteen paraat: als ik tijd heb (lees: neem) om uitgebreid met mijn kinderen te spelen. Waarna ik dacht: waarom doe ik dat dan zo weinig?
 

74 ongelezen e-mails

Aan de vraag ligt het niet. “Mam, ik ben de hijskraanbestuurmeneer en dan ben jij de stenenaanpakker”, deelde Casper vanochtend nog mee, iets smekends in zijn stem. Helaas stond de stenenaanpakker op het punt het pand te verlaten om te gaan werken, dus dat ging even niet. Gisteren lepelde ik zonder goed op te letten Nora’s Play Doh-bitterballen weg, terwijl ik met anderhalf oog iets op mijn laptop aan doen was. “Hmm, lekkere bitterballen”, zei ik plichtsmatig. Zij boos, want “nee mama, dat is een gomkommer!” Sorry schat, mama had 74 ongelezen e-mails.

Een gebrek aan speelgoed kennen mijn kinderen trouwens ook niet. We hebben zestien van die Ikea-bakken vol, maar het leukste entertainment ben ikzelf. Een andere vriendin kent het fenomeen: “We hebben alle spullen van de wereld, maar voor je het weet zit je toch weer de hele middag Prins Hans te spelen.”
 

Spelen met mijn kinderen

Ik vind spelen met mijn kinderen echt heel leuk. Voor drie minuten. Daarna vind ik het nog leuk, maar komen er allerlei gedachten in mijn hoofd op. Dingen die ik nog moet doen, de wasmachine die klaar moet zijn, maar o nee wacht dan moet er eerst nog een vracht uit de droger, misschien kan ik vast wat voorbereiden voor het eten, hoeveel niet-beantwoorde app-berichten heb ik eigenlijk, als ik nu héél even mijn mail… en moeten we echt, écht verven?
 

Lees ook
Column Mariëtte: ‘Ik kan nog wat leren van de ‘ont-niet’-dagen op school’ >

 

Een betere moeder

Ik vraag het aan mijn moeder, die het fenomeen spelen met je kind niet echt kent. “Jullie speelden zelf, ik zat te werken”, zegt ze. Ik kan me ook niet herinneren dat mijn vader op z’n buik over de parketvloer schoof om een haai na te doen of dat mijn moeder zich als patiënt liet molesteren bij het doktertje spelen (mijn kinderen hebben een grote en pijnlijke voorkeur voor dat plastic hamertje in de dokterset). En ondanks dat alles zijn mijn zus en ik groot geworden.

Maar toch vind ik mezelf een betere moeder als ik het wel doe, spelen. Omdat samen spelen zo’n beetje alles samenvat waarin ik vind dat ik als moeder regelmatig tekortschiet: tijd, aandacht, luisteren, geen schermen, herinneringen maken. Dus moet ik het anders doen. Ben ik stenenaanpakker en eet ik gomkommers, en jammer dan, die ongelezen mails. En speel ik desnoods Prins Hans, voordat mijn kinderen groot genoeg zijn om zelf door tweehonderd ongelezen berichten te worden afgeleid.
 

Deze column staat in het Kek Mama 02-2019.

 

 

 

Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >