Mariëtte Middelbeek is chef redactie van Kek Mama en auteur. Samen met haar man Erik heeft ze twee kinderen: zoon Casper (4) en dochter Nora (2).
Wie zo nu en dan wat op internet rondneust, kan zichzelf al snel een wijsgeer noemen. Aan wijsheden geen gebrek, zeker waar het het moederschap betreft. Doorgaans word ik er al snel wat kriegelig van, want ja, een kind is het allermooiste wat je kan overkomen en zeker, je kind raakt je ziel en o ja, absoluut, aan het einde van je leven zal niemand vragen hoeveel geld je hebt verdiend, maar in de dagelijkse praktijk moeten er hypotheken betaald en zijn kinderen – althans die van mij – naast een heleboel andere dingen soms ook kleine schreeuwerds die mijn huis overhoop trekken als ik net een uur heb opgeruimd en gewoon heel, héél even wil koken zonder dat er een plantenpot sneuvelt.
Helaas gaat de prijs voor goed moederschap op dergelijke momenten aan mijn neus voorbij. Dat geldt ook in de ochtendspits als er tergend traag yoghurt wordt gegeten en jassen worden aangetrokken. Of nog beter: als er ineens twee junioren voorbijkomen in hun blote billen terwijl we nog ongeveer anderhalve minuut hebben om op school te komen. ‘Is toch grappig, mama?’ Mwah, mama lijkt op dat moment meer op een overwerkte sergeant-majoor die de boel in het gareel staat te schreeuwen, omdat a) mama van nature niet erg geduldig is en b) de deur van de school nou eenmaal op een bepaald moment sluit.
Maar toen kwam ik tussen al die internetwijsheden iets tegen waarbij ik in eerste instantie wat sarcastisch zat te kijken, want o ja, daar heb je er weer eentje. Het ging zo: The way you speak to your children becomes their inner voice. Ik gniffelde er wat om en deed het af als ‘leuke theorie, maar ik leef in de praktijk’.
Het vervelende was alleen: deze ging niet uit mijn hoofd. Als dit waar is, horen mijn kinderen de rest van hun leven een sergeantmajoor in hun hoofd: ‘Schiet op! Niet doen! Waarom doe je nou [vul willekeurige stoute actie in]! Kan het nóg langzamer?!’ Best ongezellig. Niet dat ik ze wil opvoeden tot kleine narcisten die de hele dag horen ‘ik ben het meest geweldige wat de wereld ooit heeft voortgebracht en alles wat ik doe is per definitie excellent, daarom ga ik nu expres deze plantenpot omgooien en iedereen zal applaudisseren’, maar ik zie zeker ruimte voor verbetering.
Vooral nu ik sinds het oudergesprek op school weet dat de juf speciale ‘ont-niet’-dagen in het leven heeft geroepen. Dan is het woord ‘niet’ verboden en praat iedereen positief. Heel eerlijk: daar kan ik nog wat van leren. En dus ga ik ermee aan de slag. Echt. Zodra ik de plantenpot heb opgeruimd.
Deze column staat in het Kek Mama 01-2019.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Iedere zwangere vrouw droomt van haar perfecte babyshower: een feest vol liefde, verrassingen en alle aandacht voor haar en de baby. Maar wat als je die bijzondere dag ineens moet delen?
Het kabinet presenteert de voorjaarsnota met maatregelen die de portemonnee van veel Nederlanders raken. Belastingverhogingen en een verlaging van het kindgebonden budget staan centraal in de plannen om de begroting sluitend te krijgen.
Iedere ouder maakt fouten. Kleine, grote, gênante – het hoort erbij. En meestal kun je er achteraf hartelijk om lachen. Maar soms ook niet. Carlijn baalt nog altijd dat haar dochter zilveren tanden heeft door haar fout.
Daniel (38) dacht dat hij het allemaal voor elkaar had: een lieve vrouw, een zoontje van vier en pas een tweede kindje erbij. Maar waar het gezin op het eerste gezicht compleet leek, begon het van binnen langzaam uit elkaar te vallen.
Een fijne oppas vinden is een zegen. Want als ouder is het een klein wonder als je iemand vindt die je leuk vindt, betrouwbaar is én altijd beschikbaar. Maar soms bezorgt zo’n zegen je ook bijna een hartaanval. Als je een Tikkie van 800 euro krijgt bijvoorbeeld.
Nog één mep en ik vertrek, dacht Yvonne (39) steeds. Toen vier jaar later – vele klappen en vernederingen verder – haar man Ivar ook een tik gaf aan dochter Milou (nu 5), had ze eindelijk de moed hem te verlaten.