Mariëtte Middelbeek is chef redactie van Kek Mama en auteur. Samen met haar man Erik heeft ze twee kinderen: zoon Casper (4) en dochter Nora (2).
Wie zo nu en dan wat op internet rondneust, kan zichzelf al snel een wijsgeer noemen. Aan wijsheden geen gebrek, zeker waar het het moederschap betreft. Doorgaans word ik er al snel wat kriegelig van, want ja, een kind is het allermooiste wat je kan overkomen en zeker, je kind raakt je ziel en o ja, absoluut, aan het einde van je leven zal niemand vragen hoeveel geld je hebt verdiend, maar in de dagelijkse praktijk moeten er hypotheken betaald en zijn kinderen – althans die van mij – naast een heleboel andere dingen soms ook kleine schreeuwerds die mijn huis overhoop trekken als ik net een uur heb opgeruimd en gewoon heel, héél even wil koken zonder dat er een plantenpot sneuvelt.
Helaas gaat de prijs voor goed moederschap op dergelijke momenten aan mijn neus voorbij. Dat geldt ook in de ochtendspits als er tergend traag yoghurt wordt gegeten en jassen worden aangetrokken. Of nog beter: als er ineens twee junioren voorbijkomen in hun blote billen terwijl we nog ongeveer anderhalve minuut hebben om op school te komen. ‘Is toch grappig, mama?’ Mwah, mama lijkt op dat moment meer op een overwerkte sergeant-majoor die de boel in het gareel staat te schreeuwen, omdat a) mama van nature niet erg geduldig is en b) de deur van de school nou eenmaal op een bepaald moment sluit.
Maar toen kwam ik tussen al die internetwijsheden iets tegen waarbij ik in eerste instantie wat sarcastisch zat te kijken, want o ja, daar heb je er weer eentje. Het ging zo: The way you speak to your children becomes their inner voice. Ik gniffelde er wat om en deed het af als ‘leuke theorie, maar ik leef in de praktijk’.
Het vervelende was alleen: deze ging niet uit mijn hoofd. Als dit waar is, horen mijn kinderen de rest van hun leven een sergeantmajoor in hun hoofd: ‘Schiet op! Niet doen! Waarom doe je nou [vul willekeurige stoute actie in]! Kan het nóg langzamer?!’ Best ongezellig. Niet dat ik ze wil opvoeden tot kleine narcisten die de hele dag horen ‘ik ben het meest geweldige wat de wereld ooit heeft voortgebracht en alles wat ik doe is per definitie excellent, daarom ga ik nu expres deze plantenpot omgooien en iedereen zal applaudisseren’, maar ik zie zeker ruimte voor verbetering.
Vooral nu ik sinds het oudergesprek op school weet dat de juf speciale ‘ont-niet’-dagen in het leven heeft geroepen. Dan is het woord ‘niet’ verboden en praat iedereen positief. Heel eerlijk: daar kan ik nog wat van leren. En dus ga ik ermee aan de slag. Echt. Zodra ik de plantenpot heb opgeruimd.
Deze column staat in het Kek Mama 01-2019.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Vriendschap en opvoeden: twee onderwerpen waar je maar beter een beetje soepel in kunt zijn. Want iedereen doet het anders – en dat is helemaal oké. Toch? Totdat blijkt dat jouw beste vriendin er stiekem heel anders over denkt…
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? Serieus?! In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.