Candy-Rae Blind vertelt openhartig: ‘Proberen zwanger te worden beheerste mijn leven’

“Ik heb het gehaald!” jubelt Candy-rae. Morgen komt haar man Daley na tien dagen thuis van een trip met het Nederlands elftal. Al sinds de geboorte van hun dochter Lemae Lourdes twee maanden geleden zag Candy-rae als een berg op tegen deze periode. “Ik was extreem moe, mede door behoorlijk wat bloedverlies, en kon alleen maar denken: hóe ga ik dit in mijn eentje doen? Met een baby aan de borst en een net lopende dreumes, help!”

Gelukkig kreeg Candy-rae precies een week voor Daleys vertrek steeds meer energie en ontstond er wat ritme in de dag. “Wat een mijlpaal. Het voelt zó lekker om te weten dat ik dit in mijn eentje aankan, met wat hulp van vrienden en familie. En ik ben er ook achter: als ik Lemae Lourdes echt in alle rust wil voeden, dan laat ik Lowen gewoon twee Bumba’s kijken. Misschien wint ‘tv als redmiddel’ niet de schoonheidsprijs, maar soms moet het gewoon, hoor.”

Voor Lowen van anderhalf is het ook best even wennen, zo’n nieuwe aandachtstrekker in het jonge gezin. “Het eerste wat hij doet als hij ’s ochtends wakker wordt, is ‘naar zusje’ lopen, superlief. Maar is er kraamvisite, dan doet hij alles voor wat aandacht, zoals Lemae Lourdes’ speen afpakken – en daar vervolgens heel hard om lachen. Dat móet hij wel van zijn vader hebben”, knipoogt Candy-rae. “Dat is ook zo’n bijtertje.”
 

Onafscheidelijk

Afgelopen januari was het tienenhalf jaar geleden dat Candy-rae en Daley elkaar tegenkwamen in het Amsterdamse café Bubbels. Daley was op slag verliefd en Candy-rae… niet. “Ik had het die periode even helemaal gehad met mannen. Ik vond Daley wel direct een leuke, lieve jongen, maar meer niet.” Dacht ze tenminste. Want toen Daleys berichtjes en aandacht na een halfjaar afnamen, stoorde haar dat wel degelijk: vond ze deze man dan misschien toch leuker dan ze wilde toegeven? Ja dus.

Gelukkig bleek Daleys interesse onverminderd en in rap tempo raakte het tweetal onafscheidelijk. “Daley was nog niet de grote voetballer van nu, maar zijn leven stond wel volledig in het teken van de bal. Die intense liefde voor sport verbond ons in zekere zin, want ik zat destijds op de dansacademie. Daley en ik hebben nooit weekend als andere mensen weekend hebben. Op maandag en dinsdag vieren wij dan ook ons eigen weekend. Heel knus. Eerst jarenlang met z’n tweetjes en nu als gezin.”
 

Lees ook
Ineens zwanger na jaren proberen: ‘Ik dacht dat ik onvruchtbaar was' >
 

Kinderen

Dat laatste was al lange tijd een wens van Candy-rae; in gedachten zag ze zichzelf ooit wel achter een kinderwagen lopen. Toen ze zesenhalf jaar samen waren, besloten ze ervoor te gaan. Maar toen er na een paar maanden niks gebeurde, begon Candy-rae zich zorgen te maken. “Op een bepaalde manier ga je er toch van uit dat het wel lukt, een kind krijgen.

Niet dus. Ik bleek geen eisprong te hebben. Het was het begin van een aantal slopende jaren: na een jaar zelf proberen volgden twee jaren van hormoontrajecten en hormoonspuiten in het ziekenhuis.” Een loodzware tijd, zucht Candy-rae. “Elke maand weer die hoop, die spanning: zou het dit keer gelukt zijn? Gevolgd door steeds die keiharde teleurstelling. Je kon me elke keer bij elkaar rapen.”

Na een korte stilte vervolgt ze: “Het was een drama. Proberen zwanger te worden beheerste mijn leven volkomen.” Het is de eerste keer dat ze erover vertelt. Buiten goede vrienden en familie praatte ze hier met niemand over. “Maar inmiddels vind ik het belangrijk dat mensen het weten. Vooral omdat ik zoveel vrouwen en vriendinnen spreek met fertiliteitsproblemen. Niet normaal hoeveel mensen van mijn generatie daartegen aanlopen – ik vraag me steeds vaker af of wifi en telefoonstraling er iets mee te maken kunnen hebben, we zijn immers allemaal in die wereld opgegroeid. Het kán bijna geen toeval zijn.”
 

Het hele interview staat in Kek Mama 07-2021.

Meer lezen?
Bestel het nieuwste Kek Mama nummer nu zonder verzendkosten >